Uren later dan gepland en rond dezelfde tijd als een serie Iraanse aanvallen op Amerikaanse doelen in Irak, is de Iraanse generaal Soleimani begraven op het 'martelarenkerkhof' in zijn geboortestad Kerman. De begrafenis werd uitgesteld nadat paniek was uitgebroken onder de menigte die op de uitvaart was afgekomen. Volgens de Iraanse staatstelevisie kwamen er in het gedrang 56 mensen om het leven. Er zouden meer dan 200 gewonden zijn.
De uitvaart werd live uitgezonden op televisie, maar van de paniek werden geen beelden getoond. Volgens de Iraanse televisie waren er honderdduizenden rouwenden in de stad. Ooggetuigen zeiden tegen de BBC dat de straten niet breed genoeg waren voor de enorme mensenmenigte en dat er straten waren afgesloten, waardoor mensen nergens heen konden en werden doodgedrukt.
Ook in andere landen in het Midden-Oosten waren rouwende massa's op de been. In de Iraakse stad Basra was een grote menigte bijeen voor een begrafenisprocessie voor militieleider Muhandis, die vrijdag samen met Soleimani bij de luchthaven van Bagdad werd geliquideerd.
Elders werd Soleimani zelf herdacht met rouwstoeten en demonstraties. Zo trokken in de Pakistaanse stad Lahore sjiieten naar het Amerikaanse consulaat, waar ze Amerikaanse vlaggen verbrandden, en was er een grote demonstratie in de Syrische stad Aleppo, waar de verbondenheid van Soleimani met president Assad werd benadrukt.
Syrië is in de internationale politiek de enige bondgenoot van Iran. Soleimani organiseerde de militaire steun van de Libanese Hezbollah-beweging en andere sjiitische milities die Assad hielpen de bovenhand te krijgen in de Syrische burgeroorlog. Hij hielp Assad ook de militaire interventie van Rusland te krijgen.
Juist op de dag van de begrafenis van Soleimani bracht de Russische president Poetin een bezoek aan Assad. Ze bezochten onder meer een commandopost in Damascus. Poetin zei dat ze samen al een heel eind gekomen zijn bij het herstel van de Syrische staat en de eenheid van het Syrische grondgebied.
Raketten
De begrafenis van Soleimani ging gepaard met nieuwe Iraanse dreigementen tegen Amerika. De leider van de Revolutionaire Garde, Hossein Salami, waarschuwde dat Iran "de plaatsen waar de Amerikanen van houden in vuur en vlam zullen zetten". Diezelfde nacht zou Iran Amerikaanse doelen in Irak aanvallen.
De secretaris van de Iraanse nationale veiligheidsraad kondigde een historische nachtmerrie aan voor de Amerikanen. Iran zou dertien 'wraak-scenario's overwegen en middellange afstandsraketten in gereedheid hebben gebracht om Amerikaanse bases aan te vallen.
Cynisch
In Washington herhaalde minister van Buitenlandse Zaken Pompeo dat de aanvallen die Soleimani voorbereidde zouden leiden tot de dood "van veel meer Amerikanen". Gevraagd naar bewijs, reageerde hij cynisch. "Is er iets dat er maar in de verste verte op wijst dat deze aardig en nette heer, deze grote diplomaat naar Bagdad was gekomen voor een vredemissie?", vroeg hij. "We weten dat dat niet waar is."
Minister van Defensie Esper voegde eraan toe dat de aanval die Soleimani voorbereidde, eerder binnen enkele dagen dan binnen enkele weken zou worden uitgevoerd.
Ook beschuldigde Pompeo Iran ervan het vredesproces met de Taliban in Afghanistan te ondermijnen. Volgens hem knappen de Taliban een deel van het vuile werk voor Iran op.
Met bewijzen kwam hij niet, maar Iran zou Afghaanse opstandelingen een veilige haven bieden en in beperkte mate geld en wapens naar Afghanistan sturen om de druk op de Amerikaanse troepen daar in stand te houden. Tegelijk onderhoudt Iran banden met de door de VS gesteunde regering in Kabul.
