Unieke Italiaanse vader-zoon-combinatie: 'Enrico was spits, Federico is buitenspeler'

Chiesa neemt de bal aan, trekt iets naar binnen en schiet hem onhoudbaar, halfhoog in de verre hoek. Roberto Mancini kijkt goedkeurend toe. Klinkt bekend? Toch is dit niet de openingstreffer tijdens Italië-Spanje van dit EK voetbal, maar een even zo fraaie goal van 25 jaar geleden.

Op 5 mei 1996 schittert Enrico Chiesa, de vader van Federico, namens Sampdoria tegen het grote AC Milan. Twee goals van de begenadigde doelpuntenmaker luiden een 3-0 zege in, aanvalspartner Mancini neemt de derde treffer voor zijn rekening.

Federico Chiesa heeft het talent dus niet van een vreemde, al noemt bondscoach Mancini de beide Chiesa's "zeer verschillend" als voetballer. "Enrico was een spits, Federico is een buitenspeler. Hij rent meer dan zijn vader."

Vader Enrico was een van de meest getalenteerde voetballers van zijn generatie. Iemand die ten faveure van Roberto Baggio en Gianluca Vialli meeging naar het EK van 1996. Die de UEFA Cup won met Parma en door Fabio Capello "een complete aanvaller, een kruising tussen Gigi Riva en Paolo Rossi" werd genoemd.

Aan de zijde van Seedorf

De 'oude' Chiesa schitterde bij Sampdoria, aan de zijde van Mancini en met Clarence Seedorf achter zich. Hij blonk uit bij Fiorentina, wederom in samenwerking met Mancini, die zijn voetbalschoenen inmiddels had ingeruild voor het maatpak van een Italiaanse trainer. En dus bij Parma, toen die club tot de nationale top behoorde.

Iemand die, kortom, een indrukwekkende staat van dienst heeft. Wat het des te lastiger maakt zomaar in zijn voetsporen te treden. Dat vond Enrico Chiesa zelf trouwens ook.

"Mijn vader zei me ooit: je bent een Serie A-speler als je tenminste 300 wedstrijden hebt gespeeld", aldus Federico. Een buitensporig hoge eis, maar wel een waaraan Enrico zelf heeft voldaan, met 380 wedstrijden en 139 goals in de hoogste afdeling van Italië.

Federico Chiesa is inmiddels halverwege. Hij staat op 167 Serie A-duels, voor Fiorentina en Juventus. Op internationaal niveau heeft hij zijn vader al achter zich gelaten, met acht interlands meer in de benen: 30 om 22. Wat betreft goals loopt hij nog wat achter, maar de treffers van Chiesa junior in het shirt van Italië waren wel een stuk belangrijker dan die van zijn vader.

Zo scoorde de jonge aanvaller tegen Spanje, in de halve finales, met een fraai schot in de verre hoek. En hielp hij Italië over het dode punt in een uitermate moeizame exercitie tegen Oostenrijk. Hij opende de score in de verlenging, waarna de Azzurri met 2-1 wonnen.

Enrico Chieso scoorde ook op een EK. Hij deed dit in 1996, tegen de latere finalist Tsjechië. De Chiesa's zijn daarmee de enige vader-zoon-combinatie die op een Europees kampioenschap het net vond.

Niet slecht

Hij begon het toernooi nog op de bank, als alternatief voor Sassuolo-aanvaller Domenico Berardi. Maar mede dankzij zijn belangrijke treffers lijkt Federico Chiesa een zekerheidje voor de finale, rechts voorin. Niet slecht voor iemand die als jeugdspeler van Fiorentina tekort leek te komen voor een carrière als profvoetballer.

"Twee of drie jaar lang had ik veel moeite om aan spelen toe te komen, omdat mijn fysieke ontwikkeling achterbleef bij anderen van mijn leeftijd", zegt Chiesa over die moeilijke periode.

De relatief kleine en tengere Federico had het bijzonder lastig bij de onder 15. In een jaar tijd kwam hij tot één schamele wedstrijd en werd besloten dat hij zo nu en dan beter met jongere leeftijdsgroepen kon meetrainen.

"Als je 14 of 15 bent, voelt dat als een hopeloze teleurstelling. Ik heb er vaak over nagedacht om op te geven, maar mijn familie bleef altijd geloof houden en ikzelf uiteindelijk ook."

Maar goed ook, want Chiesa slaagde waar zijn concurrenten van de radar verdwenen. "Ik denk dat ze gestopt zijn of bij de amateurs spelen. Daarom moet je nooit het vertrouwen verliezen."

Naar de flank

Een verhuizing naar de flank bood Chiesa uitkomst. Tot dan was hij spits geweest, net als zijn vader. Als buitenspeler haalde hij het eerste van Fiorentina en maakte hij de uitermate gevoelige overstap naar Juventus. En als buitenspeler schittert hij tot nu toe op het EK.

Qua pure klasse legt de 23-jarige vleugelaanvaller van Juventus het af tegen iemand als Nicolò Zaniolo, maar zijn uitstekende mentaliteit en focus maken Federico Chiesa tot een van de grootste beloften van Italië. Degene, bovendien, die van zijn generatie het geschiktst lijkt voor het grote werk.

Chiesa junior wil zondagavond op Wembley schitteren. Onder toeziend oog van Roberto Mancini, die 23 jaar geleden nog bij de pasgeboren Federico op kraambezoek ging.