Shirahata ziet hoe Japanners motivatie putten uit Hollandse leerschool

De Sørmarka Arena in het Noorse Stavanger is vanaf vandaag drie dagen het decor voor de tweede wereldbeker schaatsen in het olympisch seizoen. Een seizoen met nu al een opvallende ontwikkeling. Een week geleden namelijk baarden de Japanse vrouwen bij de wereldbekerouverture in Heerenveen opzien met zes gouden medailles, met Nao Kodaira (drie keer goud, één keer zilver) als absolute uitblinker.

Oud-schaatser Keiji Shirahata (44) is de teammanager van de Japanse schaatsers. "Ik begeleid alle mannen en vrouwen. Yuki Masahiro is de coach van onder anderen Nao Kodaira en Johan de Wit heeft de leiding over de allrounders."

Hoewel de Japanse vrouwen vorig seizoen ook al opvielen met goede prestaties, was het weekend in Heerenveen uitzonderlijk te noemen. Voor Shirahata kwamen de prestaties echter niet als een verrassing. "Kodaira is gewoon ontzettend fit. Ze was begin oktober al in supervorm."

Volgens Shirahata heeft Kodaira op latere leeftijd grote stappen gezet. "Het klopt dat Kodaira tot drie jaar terug nog nooit een internationale wedstrijd had gereden", zegt Shirahata, die drie keer op het podium stond bij de WK allround. In 1995 en 1997 greep hij het zilver, achter respectievelijk Rintje Ritsma en Ids Postma. In 1996 verwezen Ritsma en Postma hem naar het brons.

In zijn rol van teammanager ziet Shirahata nu hoe Kodaira inspiratie en motivatie haalt uit Nederland. "Het omslagpunt kwam toen ze in 2014 ging trainen bij Marianne Timmer. Ze ging de Japanse en Nederlandse trainingsstijl combineren."

Hollandse jaren

"Ze rijdt nu niet meer bij de Nederlandse ploeg en Timmer is gestopt als trainster, maar Timmer is het geheim achter het succes van Kodaira. Die twee jaar in Nederland hebben Kodaira heel goed gedaan."

Niet alleen in schaatstechnisch opzicht heeft Kodaira de vruchten geplukt van haar verblijf in Nederland, ook in mentaliteit en gedrag zijn de Hollandse jaren nog herkenbaar bij de Japanse. Met name Friesland heeft een speciale plek in haar hart. Voor de wereldbeker in Heerenveen deelde ze op Twitter een foto van een Elfstedentochthanddoek. In een ander bericht was ze nog duidelijker: "Ik ben thuis", schreef ze.

Shiramata kan ervan genieten en moet lachen als het over Kodaira's liefde voor Nederland gaat. "Ze spreekt een beetje Nederlands", zegt Shirahata. "Dat is wel grappig, want ik versta het ook nog een beetje. Ik heb ook kortstondig in Nederland gewoond."

Shiramata is blij dat het nu goed gaat, maar weet ook dat het echte succes nog moet komen. "De wereldbekers in Calgary en Salt Lake City zijn natuurlijk uitgelezen mogelijkheden om een wereldrecord 500 meter te rijden. Lee Sang-hwa is nog altijd de snelste vrouw ter wereld met 36,36", weet Shirahata. "Maar dat wereldrecord is zorg voor later. Dit seizoen tellen alleen de Spelen."

De Wit, die ook coach is van de mannen, is de man achter het succes van de andere rijdsters. Miho Takagi, Nana Takagi en Ayano Sato laten zien dat onder invloed van de Hollandse school ook met hen serieus rekening gehouden moet worden.

"Johan heeft bij zijn komst een nieuw trainingssysteem geïntroduceerd. Het is een zwaar en goed trainingsprogramma. Bij de vrouwen komt dat nu uit de verf, bij de mannen is dat anders. Hoe dat precies komt, weet ik niet, maar je ziet bij de vrouwen echt een enorme verandering."

Shirahata noemt Miho Takagi een vrouw met een ontzettend goede techniek. "Zij is iemand die voor olympisch goud gaat op de 1.500 meter. Daar ben ik van overtuigd. Ze is niet iemand van de lange adem, maar desondanks kan ze op de 3.000 meter verrassen."