Mooiste reportages 2016: Vlado Veljanoski
In de laatste dagen van 2016 kiezen de verslaggevers van NOS Sport hun mooiste reportage van het jaar. Vandaag: Vlado Veljanoski. Hij kiest voor Novak Djokovic, die hij verrast door hem in het Servisch aan te spreken.
"Het was mijn eerste grandslamtoernooi. Kiki Bertens haalde de laatste vier op Roland Garros. Zij veroverde door haar grote succes (halve finale tegen Serena Williams), tranen en doorzettingsvermogen (spelen met een pijnlijke kuit) de harten van het Nederlandse publiek. Dat werd voor mij als NOS-volger dag in dag uit een geweldig onvoorspelbaar avontuur in Parijs."
"Maar toch kies ik voor Novak Djokovic. Dat komt door de manier/combinatie waarop ik hem 'anders' voor onze camera kreeg. Twee dagen voor het begin van Roland Garros is het internationale persdag. Als rechtenhouder kan je iedereen interviewen. De regels zijn simpel; één vraag per omroep en je moet geluk hebben dat de toppers stoppen."
"Zo stond ik oog in oog met Nadal, Murray, Williams, Kerber en kreeg ik antwoorden van hen. Uren daarvoor vroeg ik aan de Franse perschef om mij te helpen bij Djokovic. Kansloos, hij kon niets garanderen. De Serviër deed in een lang lint van vijftig meter eerst zijn verplichtingen bij de grote tv-stations uit Amerika, Engeland, Frankrijk, Australië, Japan en daarna bepaalt de superster zelf wat ie bij de rest doet. Het is een loterij."
De microfoon trilde in mijn rechterhand, merkte ik. Nooit was ik zo zenuwachtig tijdens een interview.
"Wij stonden ergens op plek twaalf, een clubje met vijf collega's uit België, Zwitserland, Scandinavië. Je spreekt vooraf duidelijk onderling af wie wat vraagt om niet te dubbelen. Zo hebben we dan allemaal ons eigen thema en als extraatje de quotes van elkaar. Tenminste, als hij bij ons stopt."
"Novak kwam steeds dichterbij. Ik had aan de andere journalisten voorgesteld om hem in het Servisch te interviewen, dan ontdooit hij en krijgen we hopelijk net een andere kant van hem te zien en te horen. Zij twijfelden, want ze wilden natuurlijk zelf ook iets aan hem vragen. Gelukkig heb ik ze overtuigd met als voorwaarde dat ik na afloop het direct voor hen zou vertalen. Ze gingen akkoord."
"Het moment. Djokovic begroette ons vriendelijk. Ik nam de regie, stak mijn hand uit, zei dat ik Vlado ben, uit Macedonie kom, voor de Nederlandse televisie werk, Servisch spreek en dat ik namens ons groepje het interview doe. Hij aarzelde omdat ie gewend is de andere stations ook professioneel kort te woord te staan. Hij vroeg verbaasd aan de anderen: are you sure? Yes, knikte ik."
"De camera´s draaiden. Het feit dat hij in het Servisch vijf Noord-Europese tv-zenders te woord stond gaf hem een trots gevoel. Uiteindelijk werd het een interview van zeker twee minuten. Missie geslaagd. Ik was al vijftien jaar toen Djokovic nog geboren moest worden. Toch trilde de microfoon in mijn rechterhand, merkte ik. Nooit was ik zo zenuwachtig tijdens een interview. Dat kwam door de magie van deze tenniskoning en door de ontlading omdat het plannetje lukte."
