'Last woman standing' Bäckstedt mist haar hele ploeg, maar blijft leiden in Ladies Tour

• Arthur Huizinga

  redacteur wielrennen

Het was een curieus beeld. Moederziel alleen stond ze vanmorgen op het startpodium van de derde etappe van de Simac Ladies Tour in Zeewolde: klassementsleidster Zoe Bäckstedt.

Even daarvoor zat ze ook al alleen in de teambus van haar ploeg Canyon-SRAM. Terwijl een mechanieker haar reservefiets op het dak van de ploegleidersauto tilt, schudt vader Magnus Bäckstedt leunend tegen het portier zijn hoofd.

"Of ik zoiets weleens heb meegemaakt in mijn loopbaan?", graaft de winnaar van Parijs-Roubaix in 2004 in zijn geheugen. "In de Vuelta was ik een keer met nog één ploeggenoot over. Toen heeft de organisatie ons dringend verzocht om naar huis te gaan."

Opgeven is zijn dochter Zoe zeker niet van plan in de zesdaagse WorldTour-wedstrijd in Nederland. Ze veroverde de leiderstrui met een zege in de tijdrit in Gennep, maar zag vervolgens haar hele ploeg wegvallen door ziekte en blessures.

Waslijst

Magnus Bäckstedt somt op: "Chloé Dygert brak haar neus door een botsing met de badkamerdeur in het hotel. Ze heeft de openingstijdrit zelfs nog gereden met een gebroken neus. Maar na afloop bleek ze lichte verschijnselen van een hersenschudding te hebben en toen hebben we meteen gezegd: stoppen."

"Vervolgens werden Maike van der Duin en Soraya Paladin, die een kamer deelden, allebei ziek. En gisteren raakte Alex Morrice achterop in het waaiergeweld en is ze uiteindelijk afgestapt. Zoe zal het alleen moeten doen."

Toptalent

En dat deed ze, met verve. Als eenling hield ze keurig stand in de voorste waaier. In de door Lorena Wiebes gewonnen sprint moest ze wel een klein gaatje laten, maar de leiderstrui bleef om haar schouders.

Echt verbazingwekkend is dat toch niet. Bäckstedt is namelijk een van de grootste talenten in het wielerpeloton. Pas 20 jaar oud, maar eigenlijk heeft ze de jeugdcategorieën al uitgespeeld.

Haar kast hangt vol met regenboogtruien: ze werd twee keer wereldkampioene op de weg (junioren), een keer in het tijdrijden (junioren), een keer op de baan in de koppelkoers (junioren) en ook nog twee keer in het veldrijden (junioren én beloften).

Sinds haar 18de rijdt ze al mee bij de professionals, maar in deze Simac Ladies Tour boekte ze pas haar eerste profzege. "Deze zomer ben ik ziek geweest", vertelt ze. "Deze koers in Nederland was daarom mijn laatste grote doel. En die geef ik niet zomaar op."

De geletruidraagster is opvallend kalm onder alles. "Het lijkt een beetje op het veldrijden. Dan ben ik ook meestal alleen met mijn vader en een mechanieker. Hoe de teammeeting was? Nou ja, ik heb een uur met mijn vader in de auto gezeten van het hotel naar de start."

"Weet je, ik ga gewoon mijn best doen om de trui te verdedigen. Ik zal moeten zorgen dat ik gebruik kan maken van de sterke ploegen. Bondjes sluiten, ja. En ik heb altijd mijn zus Elynor nog."

Zus Elynor Bäckstedt rijdt voor een van die sterke blokken, voor Lidl-Trek. Nog wel in ieder geval, want ze gaat volgend jaar mee met kopvrouw Elisa Longo Borghini naar UAE. Zoe heeft geen verhuisplannen, maar zal haar vader volgend jaar wel moeten missen als ploegleider.

"Er was een verschil van inzicht met manager Ronny Hauke, vooral over koerstactiek", vertelt vader Bäckstedt. "Daarom was ik ook niet in de Tour, die onze ploeg won met Kasia Niewiadoma. Heel jammer inderdaad."

"Wat ik volgend jaar ga doen? Ik weet het nog niet. Op dit moment heb ik nog geen andere ploeg. Het zou kunnen dat ik een jaar moet uitzitten voor ik weer ergens aan de slag kan."

Eén ding is zeker: op de achtergrond zal hij er altijd zijn voor zijn dochters Elynor en Zoe. "Als hij mijn ploegleider is, dan zijn we professioneel", aldus Zoe. "Natuurlijk is het jammer dat hij weg moet, maar dat is een zakelijke beslissing. En als hij geen ploegleider meer is, is hij gewoon weer mijn vader."

Bondgenoten

Dan komt een renster in de kleuren van de procontinentale ploeg Volker-Wessels aangereden. Ze groet Magnus en zet routineus haar blauwe fiets naast die van Zoe in het rek.

Femke Beuling is zeventig kilometer van Biddinghuizen naar Zeewolde gereden om haar vriendin een hart onder de riem te steken. "We kennen elkaar uit de tijd dat we samen bij EF Education reden", vertelt Beuling. "We rijden natuurlijk ons eigen programma, maar het lukt nog best vaak om samen tijd door te brengen. Vooral in het voorjaar, als er veel koersen in België zijn."

Juist nu zou Beuling een ideale bondgenoot kunnen zijn in koers, maar dat zit er niet in. "Ik vlieg zaterdag naar China voor de Tour of Chongming Island, de échte afsluiter van de World Tour. Onze ploeg is ambitieus, dus we willen daar punten scoren om volgend jaar nog meer grote koersen te kunnen rijden. Daarom kom ik vandaag langs om Zoe te steunen."

Na China heeft het koppel even tijd om op adem te komen, voor het veldritseizoen begint. De veldrit van Lokeren op 9 november is normaal gesproken de eerste op het programma van de Britse.

Tijd om eerst nog een tropisch oord op te zoeken? "We gaan een paar dagen naar Inzell", lacht Beuling. "Dat ken ik nog uit mijn tijd als schaatsster. Je kunt er heerlijk trainen."