Sommige dromen zijn eenvoudigweg te mooi om uit te kunnen komen. Veertig jaar nadat haar moeder Jolanda de Rover tijdens de Olympische Spelen van Los Angeles goud pakte op de 200 meter rugslag en op de halve afstand brons greep, maakte Kira Toussaint kans om in Parijs op de twee banen rugslag in haar voetsporen te treden.
Maar Toussaint was de eerste om in te zien dat het voor altijd bij een droom zou blijven. Op een discipline waarin het niveau de laatste jaren enorm is gestegen, komt de 30-jarige zwemster tegenwoordig simpelweg tekort. Ze verliet dinsdagavond gedesillusioneerd het bassin in de imposante La Défense Arena met een tijd van 1.00,37 in de halve finale die bij lange na niet toereikend was voor een kaartje dat toegang bood voor de finale van dinsdag.
"Ik word heel verdrietig van deze tijd", treurde ze. "Ik kom hier niet om boven de minuut te zwemmen. Fysiek ben ik fitter dan ooit, in trainingen zwem ik vaak snelle tijden. Maar in wedstrijd lukt het steeds niet."
De Waard
In haar kielzog blies ook Maaike de Waard de aftocht. Ze kwam slechts tot 1.00,22. Waar De Waard als dertiende eindigde, werd Toussaint veertiende. De Amerikaanse Regan Smith ging met 57,97 als snelste naar de finale van dinsdag.
De Waard baalde, maar zei desondanks met een goed gevoel terug te blikken op haar race. "Ik ben er heel trots op dat ik eindelijk kan genieten van een wedstrijd als de Olympische Spelen. Het draait natuurlijk om het bedrijven van topsport, maar het gaat er ook om dat zwemmen leuk is. Dan komen resultaten uiteindelijk vanzelf. Dat is de les die ik afgelopen jaar heb geleerd."
Toussaints exit was de kroniek van een aangekondigde uitschakeling. Tijdens het ochtendprogramma kwam ze in de series tot 59,84. Ze bleef daarmee een behoorlijk stuk verwijderd van haar persoonlijk record van 58,65, dat dateert van april 2021. En toch was Toussaint toen nog tevreden.
"Het was de eerste keer dat ik dit jaar onder de minuut aantikte. Ik ben blij dat dit eindelijk is gelukt. Wanneer je voor het toernooi als achttiende staat ingeschreven en vervolgens als tiende naar de halve finale gaat, mag je niet klagen."
Drie jaar geleden, tijdens de 'Corona-Spelen' van Tokio, eindigde ze in de finale van de 100 rug als zevende in een tijd van 59,11. Sindsdien ging het niveau echter mondiaal gezien zo omhoog dat ze de aansluiting miste. Het wereldrecord staat sinds 18 juni van dit jaar met 57,12 op naam van Smith.
Bekijk hieronder de reacties van Kira Toussaint en Maaike de Waard.
Het zijn tijden waar Toussaint alleen maar van kan (en blijft) dromen. 's Lands beste rugslagzwemster heeft namelijk de makke dat de regels van wereldzwembond World Aquatics haar verbieden haar sterkste wapen in te zetten.
Onderwaterfase
Toussaint is de vrouw van de onderwaterfase, dat deel van de race waarbij ze na start en keerpunt niet aan de wateroppervlakte komt en zodoende afstand neemt van haar tegenstanders. Volgens de reglementen mag een zwemster tegenwoordig maximaal 15 meter onder water blijven, daar waar de weerstand veel minder is en snelheid word gegenereerd door middel van de vlinderbeenslag.
De Amerikaan Dave Berkhoff was er de oorzaak van dat de regel door de toenmalige wereldbond FINA werd ingevoerd. Hij bleef zo lang onder water dat het publiek op de tribunes hem niet kon zien. Garantie voor succes was dat overigens niet altijd.
Tijdens de Spelen van 1988 in Seoel eindigde Berkoff als tweede, achter de Japanner Daichi Suzuki. Goud was er dank zij zijn onderwaterfase wel op de 4x100 wisselslag. Na Seoel bepaalde de FINA de maximale afstand onder water eerst op 10 meter en stelde dat later bij naar 15 meter. In Parijs is uitgerekend Berkhoffs dochter Katharina een gegadigde voor een plek op het podium, met haar (derde) tijd van 58,27 in de halve eindstrijd.
Toussaint zal de strijd om olympisch goud van afstand bekijken. Misschien droomt ze er dinsdagnacht wel over dat het zwemtoernooi over vier jaar in Los Angeles plaats vindt in een bad van 25 meter. Op de zogeheten kortebaan waar haar twee onderwaterfases maximaal renderen. Bij het ontwaken zal ze vervolgens snel terugkeren in de realiteit en opnieuw beseffen dat dromen soms eenvoudigweg te mooi zijn om uit te komen.
