Kleurrijke basketbalgrootheid Bill Walton op 71-jarige leeftijd overleden

Voormalig basketballer en commentator Bill Walton is op 71-jarige leeftijd overleden aan kanker. De kleurrijke Walton was één van de kopstukken van het Amerikaanse basketbal in jaren zeventig en tachtig.

Walton werd als center van Portland Trail Blazers en Boston Celtics tweemaal kampioen in de NBA. De Californiër werd in 1993 toegelaten tot de Basketball Hall of Fame, de eregalerij van de beste basketballers van de Verenigde Staten.

Bij de Celtics werd hij in 1986 kampioen aan de zijde van de legendarische Larry Bird. Een gesprek tussen Bird en Walton was tekenend voor de status van Walton onder zijn collega's. Volgens Bird was een fitte Walton "as good as anybody". "Van de centers?", vroeg Walton bescheiden, maar zijn voormalig ploeggenoot antwoordde: "Nee, alle spelers."

Fit zijn was hem echter niet vaak gegund. Walton onderging tijdens zijn NBA-carriere liefst 39 operaties, de meeste daarvan aan zijn voeten en enkels. Blessures hielden hem in bijna de helft van de wedstrijden aan de kant gedurende zijn dertien seizoenen in de NBA.

In zijn biografieën 'Nothing but net' en 'Back from the dead' keek hij terug op zijn blessureleed. "Ik heb me nooit door pijn laten leiden", verzuchtte hij. "Ik heb nooit tegen mezelf durven zeggen: 'het gaat niet, ik kan niet spelen'. Mijn benen waren op toen ik op mijn 22ste in de NBA kwam, mijn piek lag op mijn twaalfde."

MVP

Zijn nochtans goedgevulde erelijst, met naast zijn NBA-titels onder meer de uitverkiezingen tot Most Valuable Player (1978), en MVP van de NBA-finals (1977) en meervoudig All Star van de NBA, doet nauwelijks recht aan de invloed die Walton had.

Op de basketbalvloer veranderde hij het spel door zijn veelzijdigheid als center, de langste speler van een team die vooral dichtbij de basket in actie komt. Walton, officieel 2.11 meter maar volgens velen stiekem minstens een paar centimeter langer, wilde en kon veel meer.

Buiten het veld was hij een charismatische persoonlijkheid die zich uitsprak over maatschappelijke thema's.

In 1972 werd Walton gearresteerd op de campus van zijn universiteit in Los Angeles, waar hij deelnam aan een groot protest tegen de escalatie van de Vietnamoorlog. Een foto van Walton met zijn handen omhoog, in afwachting van zijn arrestatie, werd in de Verenigde Staten wijdverspreid in kranten en tijdschriften.

"Kwade krachten veranderen niet zomaar, positieve verandering vereist actie", zei Walton over zijn betrokkenheid bij demonstraties. Zijn uitgesproken karakter bracht zijn clubs nog wel eens in verlegenheid, maar de boomlange basketballer stond voor waar hij in geloofde.

Olijke commentator

Bij latere generaties basketballiefhebbers behield Walton zijn bekendheid, als immer goedgemutste commentator en analyticus bij verschillende Amerikaanse zenders. De wilde rode coupe werd grijs, maar met gekleurde brillen, tie dye-shirts of een Hawaii-blouse bleef hij een olijke verschijning.

Hij verbaasde zichzelf met zijn nieuwe carrière als televisiepersoonlijkheid. "Vroeger was ik ongelooflijk verlegen. Ik had rood haar, een grote neus, sproeten en een goofy gezicht, ik zei nooit iets", keek hij terug. "Op mijn 28ste leerde ik pas hoe ik moest spreken zonder te stotteren. Eén van de grootste prestaties van mijn leven, en een nachtmerrie voor de rest."

Walton overleed maandag in het bijzijn van zijn vrouw Lori en vier kinderen. Zoon Luke Walton trad in de voetsporen van zijn vader en speelde tien seizoenen in de NBA.

Hij werd in 2009 en 2010 kampioen met Los Angeles Lakers, waardoor de Waltons de eerste vader en zoon met meerdere NBA-kampioensringen werden. Later won Luke Walton als assistent-coach van Steve Kerr bij Golden State Warriors nog een NBA-titel.