Glibberen op Koppenberg koersvervalsing? 'Mathieu behendiger dan de rest'

Het was het beeld van de Ronde van Vlaanderen. Mathieu van der Poel die op een spekgladde en steile Koppenberg wegrijdt van het peloton, terwijl het gros van de renners moet afstappen om boven te komen.

Thuis op de bank in Hoogerheide genoot oud-renner Jacques van der Poel van de uitspattingen van zijn neef. Hij zag dat Mathieu ook moeite had, maar toch overtuigend als beste naar boven glibberde. "Als crosser rijdt hij de hele winter in dit soort omstandigheden. Hij is dan toch behendiger dan de rest."

Koersvervalsing?

Het beeld deed denken aan vervlogen tijden. Van renners met leren helmen of koerspetje die op een te grote versnelling de onmenselijke stijgingspercentages van de Koppenberg bedwingen.

Soms ging dat goed. Vaak ook niet, zeker niet als de kasseitjes door vuil en regen als door groene zeep bedekt leken. Zoals gisteren. Ook bij de vrouwen werd de top van de vermaarde puist in de Vlaamse Ardennen door de meesten niet fietsend gehaald, ook niet door wereldkampioene Lotte Kopecky.

Na afloop klonk de kritiek. Was dit geen koersvervalsing? Had de Koppenberg niet uit koers gehaald moeten worden?

Bekijk hieronder hoe de mannen en vrouwen de Koppenberg opreden.

"Onzin", vindt Van der Poel, de oom van Mathieu. "Ik zag al filmpjes voorbij komen waarin Eddy Merckx naar boven heeft moeten lopen. En ook Adrie (van der Poel, red.) heeft een keer in zo'n editie gezeten. Het is zeker niet uniek wat er vandaag aan de hand was. Maar ze maken het elke keer een beetje groter dan het is. Het hoort er ook gewoon bij."

Adrie, de vader van Mathieu, blikt op NPO Radio 1 in Langs de Lijn nuchter terug op de chaotische Koppenbergklim. "Als het vier uur lang mooi weer is geweest en het dan begint te regenen, weet je dat dit soort klimmetjes extra gevaarlijk en lastig zijn."

"En het is natuurlijk sowieso een lastige klim, zeker halverwege waar de slechtste kasseien liggen en het het steilst is. Dan is het de kunst daar toch op de fiets te blijven zitten."

Jacques van der Poel reed in zijn carrière, die minder lang was dan die van broer Adrie en neef Mathieu, talloze malen en in alle weersomstandigheden over de Koppenberg. Want of het nu regent of niet, op de smalle, steile klim zijn er altijd renners die het einde niet halen.

Onderwerp van discussie

De Koppenberg is vaker onderwerp geweest van discussie. De klim is zelfs vijftien jaar lang uit het parcours geweerd, na een incident in de Ronde van Vlaanderen van 1987. "Ik was daarbij", bevestigt Jacques van der Poel. "Nou ja, in de achterhoede van de koers."

Zijn ploeggenoot Jesper Skibby begon die editie als koploper aan de Koppenberg. "Hij was nog heel jong, zat in de vroege vlucht en stond op het punt ingelopen te worden. Misschien zou hij nog net de top van de Koppenberg halen. En toen ging het mis".

Op de beelden is te zien dat Skibby stilvalt en vervolgens zelfs omvalt. Zijn voet zit nog vast in zijn pedaal, als een witte auto probeert te passeren en over zijn fiets heen rijdt.

Onder luid gejoel maakt de koersdirecteur, die met zijn hoofd uit het dakraam van de witte auto steekt, zich uit de voeten. Want achter hem - en de arme Skibby - komt het peloton al aan.

Van der Poel: "Skibby was furieus, natuurlijk. Na de finish hebben we er eigenlijk niet zoveel meer van meegekregen. Die auto moest daar ook weg, want hij blokkeerde de hele weg. Maar hij had het niet best ingeschat."

Rentree

Toch was de verontwaardiging groot na afloop. De Koppenberg werd vervolgens jarenlang vermeden in de Ronde van Vlaanderen, totdat die in 2002 zijn rentree maakte.

En wat Jacques betreft blijft de Koppenberg ook gewoon in de Ronde zitten. "Anders kun je ook wel de Paterberg gaan schrappen. En moeten we de kasseien van Parijs-Roubaix dan ook schrappen, omdat ze gevaarlijk zijn om over te rijden?"

Adrie van der Poel was zondag in België aanwezig tijdens de koers. "Ik ben gewoon aan het werk de hele dag. Ik rijd met een busje rond, ga op de plekken staan waar ik moet staan en doe de support met eten, drinken en wielen als het nodig is."

Pas twee uur na afloop ving hij een glimp op van Mathieu. "Ik zei tegen de mensen om me heen: kijk, daar is the champ." Maar echt gesproken heeft hij hem nog niet. Wel is er kort app-contact geweest. "Ik stuurde hem: probeer hier nou ook eens zo veel mogelijk van te genieten, want het zijn unieke momenten in het leven."