Synchroonspringsters Jansen en Van Duijn werken toe naar do-or-die-wedstrijd

Nog één keer willen ze schitteren in de olympische spotlights. Zij aan zij, als schaduwen van elkaar op de driemeterplank. Schoonspringsters Celine van Duijn en Inge Jansen dromen van een slotakkoord voor vrienden en familie. Maar de route naar Parijs kent nog een serieuze hobbel: de kwalificatie.

Het synchroonspringpaar hoopt woensdag één van de vier olympische tickets te pakken tijdens een do-or-die-wedstrijd bij de WK in Doha.

Plaatsing voor de Spelen wordt een extreem moeilijke missie, weet Jansen. "Er zijn wel tien landen die om de tickets strijden. We horen er zeker bij. Maar we mogen geen fouten maken, moeten heel sterk in onze schoenen staan. Het is echt een momentopname."

De wedstrijdopzet in Doha drijft de spanning nog wat verder op. "Normaal heb je altijd een voorronde en daarna een finale. Maar op dit WK is het één wedstrijd. All or nothing. En daar gaan we voor", zegt Van Duijn met vertrouwen.

"Natuurlijk is er gezonde spanning. Daar weten we goed mee om te gaan, we hebben al de nodige ervaring. Maar we willen allebei nog zó graag een keer naar de Olympische Spelen. Dat voert de druk wel een beetje op."

In 2021 waren Jansen en Van Duijn beiden actief in Tokio, maar nog niet als duo. Ze kwamen toen uit op individuele nummers. Jansen leverde een topprestatie door als vijfde te eindigen op de driemeterplank. Ook Van Duijn deed het naar tevredenheid met een toptienklassering op de toren. Daarmee leek de cirkel rond.

Toch bleef er bij Jansen iets knagen. "We hebben de Spelen meegemaakt in coronatijd. Dat is compleet anders. We willen heel graag het echte olympische gevoel een keer meemaken."

Oma's van het veld

Van Duijn (31) en Jansen (29) worden wel de 'oma's van het veld' genoemd. Allebei draaien ze al jaren mee. Van Duijn worstelde met blessures, na alle klappen van de sprongen van tien meter hoogte. Jansen beviel van een dochtertje. Toch besloten ze vorig jaar om er nog een keer voor te gaan. De individuele ambities lieten ze varen, de focus ging volledig op het synchroonspringen.

Een discipline waarin het streven is om gelijktijdig volkomen identieke sprongen te tonen. "Als het écht synchroon is, dan zie je de ander ook haast niet meer. Dan lijkt het alsof één persoon de sprong doet. Supergaaf als je ziet dat dat lukt", zegt Jansen.

De kunst dus om 1+1 te laten uitmonden in een 10 op het scorebord. Dat Jansen en Van Duijn daartoe in staat zijn, is bijzonder. De twee zijn namelijk tegenpolen van elkaar, elk met een eigen verleden en achtergrond.

"Mondiaal zie je vaak dat de oudere springster een partner uitkiest die dezelfde stijl heeft. Of ze hebben precies dezelfde opleiding gehad, bij dezelfde coach, beheersen dezelfde techniek. Wat wij hebben, komt absoluut minder vaak voor", zegt Jansen.

Eenheid uit noodzaak

Dat de twee toch een eenheid vormen, is ook uit noodzaak ontstaan. "Wij hebben gewoon minder om uit te kiezen", weet Van Duijn. "Nederland is een klein landje. Er is weinig aanwas. Dus we moeten het met elkaar doen. En dat gaat hartstikke goed. We trainen al zo lang samen, dat maakt het extra speciaal."

Wat hen ondanks de tegenstellingen bindt, is een ijzeren wilskracht. "Ik durf te zeggen dat wij echte doordrammers zijn", zegt Jansen. "Als wij ergens onze tanden in zetten, willen we er echt honderd procent voor gaan. Ook dat maakt ons een heel sterk koppel."

Kers op carrières

De do-or-die op de WK kan woensdag zomaar het abrupte einde inluiden van de olympische droom én van de carrières van twee vaste waarden in het Nederlandse schoonspringen.

"Tuurlijk komt dat weleens in mijn gedachten voorbij", erkent Van Duijn. "Maar het is niet wat mij continu bezighoudt. Ik ga die wedstrijd in zoals ik elke andere wedstrijd inga, ik wil gewoon presteren."

Met in het achterhoofd het ultieme cadeau, dat Jansen en Van Duijn in Doha hopen uit te pakken. "Nog één keer de Olympische Spelen meemaken, dat zou de kers op onze carrières zijn."

Else Praasterink is bij de WK schoonspringen in Doha elfde geworden op het onderdeel 10-metertoren. Door zich te kwalificeren voor de finale verzekerde zij zich maandag al van een ticket voor de Olympische Spelen in Parijs.