Mijn 2023 | Lichaam shorttrackkoningin Schulting was op: 'Gezondheid op één'

• Anne van Eijk

  redacteur NOS Sport

2023 loopt ten einde. Elf sporters en één trainer kijken in de traditionele eindejaarsserie terug op een bewogen jaar. Vandaag Suzanne Schulting.

Op een zaterdagavond in mei rond een uur of zeven - "een totaal onverwacht moment" - ziet Suzanne Schulting een mail binnenkomen op haar telefoon. Het nieuws in die mail is allesbehalve leuk: ze blijkt in een voorstadium van overtraind te zitten en ook nog eens een virus in haar lichaam te hebben.

"Ik was er echt wel kapot van", vertelt Schulting ruim een half jaar later op een zonnig terras op Tenerife, waar ze op trainingskamp is. Op eigen aandringen had de 26-jarige Friezin, die al zes olympische medailles in haar kast heeft hangen, medische testen ondergaan. Na de WK van afgelopen maart was ze namelijk "echt leeg". "Ik was dusdanig moe, dat ik dacht: dit is gewoon niet goed. Zo had ik me nog nooit gevoeld."

Ze ging naar Brussel voor een "best pittige" fietstest, waarbij ze zichzelf twee keer op een dag "helemaal leeg moest trekken". De conclusie was duidelijk: "Mijn lichaam was echt op. Het herstelde niet meer." Daarbovenop bleek Schulting ook nog het cmv-virus bij zich te dragen. "Een broertje van Pfeiffer", legt de 1.000 meter-specialiste uit. "Dat geeft behoorlijke vermoeidheidsklachten."

Schulting kreeg het advies om drie à vier maanden complete rust te nemen. "Dat was wel een heel grote klap, want ik dacht alleen het eerste gedeelte van het seizoen over te slaan. Ik zou gewoon later instromen, maar toen hoorde ik dat het veel langer ging duren."

Nieuw ritme vinden

De shorttrackkoningin van de afgelopen Spelen, die op haar vijftiende bij Jong Oranje aansloot en sindsdien "echt intensief" met topsport bezig is geweest, beleefde daardoor een compleet andere zomer dan ze gewend was.

Schulting: "Als ik op vakantie was, was ik ook altijd nog aan het trainen. Dan waren de eerste dingen waar ik aan dacht: waar is een gym? Kan je mooi fietsen? Nu hoefde ik daar niet mee bezig te zijn. Dat was heel erg gek en gaf ook wat onrust." Want hoe gedraag je je eigenlijk als je plots niet meer constant met topsport bezig hoeft te zijn, vroeg ze zich af.

Een nieuw ritme vinden was "niet altijd even makkelijk" voor Schulting. "Je denkt: dit is de zomer van je leven. Je hoeft nergens over na te denken, kan doen en laten wat je wil. Maar wat ik het allerliefst doe, mocht ik niet doen: trainen."

Maar naast dat het niet mócht, had ze er ook geen energie voor, erkent ze. "Omdat ik me zo moe voelde, was het helemaal niet de zomer van mijn leven. Ik had zelfs niet de kracht om goed te socializen met mensen. Bij het team zijn kostte me al te veel energie."

"Maar op een gegeven moment ben je ook wel klaar met op de bank zitten of wandelen", vertelt Schulting over de periode waarin ze nog niet vaak mocht trainen.

Dus gaf haar moeder haar een goed advies. "Ze zei: chaos in je huis is chaos in je hoofd. Nou, ik kan je vertellen: het was echt chaos in mijn huis. De zolder was een grote bende. Dus die heb ik helemaal gestript en opgeruimd, de schuur heb ik helemaal opgeruimd, net als de berging en de trapkast. Het was ook wel heel lekker om daar even de tijd voor te hebben."

In een inmiddels opgeruimd huis ging Schulting weer steeds meer hunkeren naar het ijs. "Ik smeekte om weer meer te mogen schaatsen. Het is zo lekker om het gevoel van het ijs weer te hebben. Dat maakt me zó intens gelukkig."

Twijfels

De weg terug omhoog ging echter ook gepaard met de nodige twijfels bij Schulting. "Het gaat nooit snel genoeg, je wil zo snel mogelijk weer de oude zijn. Dat vond ik wel spannend. Soms dacht ik dan weleens in een opwelling: ga ik wel weer de oude Suzanne worden en beter?"

Het waren niet alleen de twijfels die de weg omhoog dwarszaten, maar ook een valpartij in het najaar. Ze viel en werd daarna geraakt door de schaats van ploeggenoot Xandra Velzeboer. Schulting liep daarbij op haar rug een snijwond van zo'n 15 centimeter breed op.

De schrik zat er goed in, maar het ongeval belemmert haar niet bij het schaatsen. Minder tevreden is ze over het litteken. "Het is niet mooi, maar ik hoef er gelukkig zelf niet tegenaan te kijken."

Het incident toonde volgens haar - "hoe gek dat ook klinkt" - aan dat ze weer op de goede weg is. "Het had ook kunnen zijn dat ik weer helemaal terugviel."

Daarom durft ze inmiddels uit te spreken dat ze haar oude niveau weer gaat halen. "Dat zie ik aan hoe makkelijk de rondetijden komen. De snelheid is er alweer. Dat geeft wel zelfvertrouwen."

Een goede uitslag van een nieuwe fietstest een maand geleden heeft daar ook aan bijgedragen. "Daar is uitgekomen dat ik heel erg goed op weg ben. Ik zit op negentig procent. Dat betekent dat wat we aan het doen zijn, de manier van trainen, aanslaat. Er zit echt een stijgende lijn in. Dat was heel fijn om te horen", zegt ze, terwijl de emoties even de overhand nemen en ze wat tranen van haar gezicht veegt.

Stekker eruit

"Als de uitslag niet goed was geweest, hadden we de stekker er voor dit seizoen wel uit moeten trekken. Dan was het klaar geweest voor dit seizoen."

Nu dat niet het geval is, staan de WK in eigen land van 15 tot en met 17 maart als stip aan de horizon. "Maar uiteindelijk zijn niet de WK het allerbelangrijkste. Gezond worden staat op één."