Van Baarle soleert naar nationale titel; Jumbo-blok te sterk voor Van der Poel

Dylan van Baarle heeft op een snikhete dag in de Limburgse heuvels de nationale titel op de weg veroverd. De 31-jarige Jumbo-Visma-renner plaatste op een kleine tien kilometer van de finish zijn beslissende aanval.

In 2018 werd Van Baarle al eens Nederlands kampioen tijdrijden, nu is hij het ook in de wegwedstrijd.

Favoriet Mathieu van der Poel, die al enkele serieuze aanvallen had geplaatst, kon niet mee met de beslissende jump van Van Baarle en werd derde, nadat hij het sprintje voor het podium met Olav Kooij, een andere Jumbo-renner, volledig moegestreden had laten lopen.

Bekijk hier de reacties van Van Baarle, Van der Poel en Kooij:

Zo bleek het grote gele Jumbo-blok, dat zondag tijdens de 220 kilometer lange koers van Valkenburg naar Sittard bestond uit tien renners, toch sterker dan de 'eenlingen', zoals tweevoudig nationaal kampioen Van der Poel.

Kopgroep van tien

Jumbo zat met drie renners in de beslissende kopgroep van tien man die op 35 kilometer van de streep was ontstaan. Een groep met grote mannen als Van der Poel, Van Baarle, Kooij en Ide Schelling, maar ook verrassende namen als Bart Lemmen en Frank van den Broek.

Heel even leek het erop dat Van den Broek de grote verrassing zou worden, nadat hij bij het ingaan van de laatste van zes lokale ronden in en rond Sittard de erkende toppers had achtergelaten met een demarrage. Maar de tegenaanval van Van Baarle bleek te machtig en zo soleerde hij naar zijn eerste nationale wegtitel en een jaar lang koersen in de rood-wit-blauwe trui.

Het was een dag van panty's met ijs in de nek, van bidons vol koele drankjes en van witte zweetvlekken in opengeritste shirtjes. De eerste honderd kilometer kronkelden in een lange lus door het groene Zuid-Limburgse heuvelland, onder meer langs het drielandenpunt, waarna de weg noordwaarts leidde richting Sittard-Geleen.

Jumbo tegen de rest

Daar kregen de renners 6,5 lokale ronden van zo'n 15 kilometer voor de wielen. Een ronde met smalle, bochtige wegen, waarin telkens weer drie korte klimmetjes lagen. Een klein lusje in die laatste ronden over de markt in Sittard werd overigens nog geschrapt door de organisatie na klachten van renners en de rennersvakbond. Te gevaarlijk, zeiden ze. Zeker in de finale van een koers die vaak chaotisch en onvoorspelbaar is.

Want dat is het nationaal kampioenschap meestal. Van het gebruikelijke ploeg-tegen-ploegspel dat vaak te zien is in grote rondes en eendagskoersen is tijdens het NK nauwelijks sprake. Volledige ploegen zijn er immers niet. Op die ene gele Jumbo-Visma-colonne na. "We hebben tien ijzers in het vuur", zei Jumbo-renner Koen Bouwman vooraf. En dus was het toch vooral een gevecht tussen de 'eenlingen' en het grote Jumbo.

Dat de Nederlandse ploeg plannen had, werd al direct duidelijk nadat zij vroeg op de dag in de verzengende hitte - in en rond Sittard was het al ruim boven de 30 graden - Robert Gesink en Olav Kooij mee hadden gestuurd in een kopgroep van vijf.

De twee Jumbo-mannen reden met medevluchters Jasper Haest en Jochem Kerckhaert ruim 180 kilometer voorop, hadden maximaal bijna vier minuten voorsprong en zagen op 40 kilometer voor de streep drie renners aansluiten: Ide Schelling, Bart Lemmen en Frank van den Broek.

Dat die drie aansloten vooraan was het resultaat van onrust die was ontstaan op 80 à 90 kilometer van de streep in het achtervolgende peloton, nadat uittredend kampioen Pascal Eenkhoorn een eerste serieuze demarrage had geplaatst.

Sindsdien was het opletten geblazen, door de ene na de andere demarrage uit het peloton. De voorsprong van de vier koplopers slonk in rap tempo. Op 54 kilometer van de streep was het alarmfase rood toen Van der Poel voor het eerst serieus aanzette. Op het enige wat vlakkere plateau in de laatste ronde, dezelfde plek waar een dag eerder nationaal kampioen Demi Vollering haar beslissende aanval plaatste.

Demarrages Van der Poel

Van der Poel kon niet weg blijven en de Jumbo-trein hengelde hem weer binnen, waarna Schelling, Lemmen en Van den Broek profiteerden. Niet veel later deed Van der Poel, die zich duidelijk goed voelde, gewoon weer een poging om aan te sluiten bij de drie achtervolgers en vier koplopers. Hij reed het gat dicht en trok twee man mee: Van Baarle en Marijn van den Berg - die zijn broer Lars niet meer in zijn wiel zag zitten.

Op ruim 30 kilometer van de streep kwamen de vroege vluchters, de achtervolgers en enkele favorieten bij elkaar vooraan in de groep van tien. En was het wachten op een beslissende aanval.

Een aanval van een grote naam, maar toen demarreerde jonkie Frank van den Broek even na het ingaan van de laatste ronde. Even leek een verrassing in de maak, maar het gat met de achtervolgende favorieten werd nooit groter dan twintig seconden.

Toen Van Baarle flink versnelde met nog 10 kilometer te gaan, vond de zichzelf suf gedemarreerde Van der Poel het wel even best. En Van Baarle was weg.

Van der Poels allerlaatste wanhoopspoging om Van Baarle te achterhalen, bleek een chasse patate. Sprinter Kooij die reed de hele dag al slim en sterk vooraan, sloop mee met Van der Poel en maakte met een tweede plek de uitstekende dag voor Jumbo-Visma compleet.