Ten Dam weer vierde in Elfstedentocht van het gravelwielrennen, Swenson wint Unbound
Het is de Elfstedentocht van het gravelwielrennen. De heilige graal van de onverharde wegen. Bijna vierduizend liefhebbers wagen zich elk jaar aan de heroïsche uitputtingsslagen door de velden van Kansas en lang niet iedereen komt aan de finish.
In Unbound (vroeger bekend als Dirty Kanza) leert iedereen zijn grenzen kennen, of je nu wil of niet. Maar wie deze wedstrijd weet te winnen, zal dat later vol trots aan zijn kleinkinderen vertellen.
Vraag het aan Ivar Slik, die vorig jaar de eerste niet-Amerikaan werd die Unbound op zijn naam schreef. Of vraag het aan Laurens ten Dam, die voor het derde jaar op rij een hoofdrol speelde.
Ten Dam wist zich als enige Nederlander in de kopgroep te handhaven, maar greep ondanks een late aanval weer naast de eeuwige roem. De 42-jarige oud-prof - die in 2021 al eens tweede werd - kwam vorig jaar juichend als vierde over de streep toen hij zijn maatje Slik de armen in de lucht zag steken.
Nu werd hij weer na 10 uur, zes minuten en acht seconden in het zadel weer vierde, maar hield hij de handen aan het stuur. De winst ging naar de Amerikaanse gravelspecialist Keegan Swenson. Oud-prof Petr Vakoc werd tweede voor de Australiër Lachlan Morton.
Veel airtime voor Unbound
Hoewel het in het gravelen nog altijd vooral gaat om de ervaring en saamhorigheid, trekt de profwedstrijd van 200 mijl (zo'n 322 kilometer) rond het plaatsje Emporia steeds meer grote namen aan.
Ten Dam was een paar jaar geleden een pionier in het Amerikaanse gravelcircus, maar tegenwoordig is hij al lang niet meer de enige buitenlander. Of de enige oud-prof. En zelfs niet de enige oud-prof met een eigen podcast.
Niet alleen Ten Dam (Live Slow Ride Fast) en Morton (al jaren als 'avonturier' in dienst van EF Pro Cycling), maar ook Jan Bakelants (Wielerclub Wattage bij de VRT) en journalist Thijs Zonneveld (In het Wiel) waagden zich dit jaar aan het avontuur.
Voor Zonneveld - die dit jaar zijn rentree maakte als wegrenner in het wielerpeloton - eindigde het avontuur in een Amerikaans ziekenhuis, waar hij behandeld werd aan een diepe vleeswond aan zijn knie. Uiteindelijk bleek hij zelfs een kniepees gescheurd te hebben.
Voor titelverdediger Slik en Piotr Havik liep de 17de editie van Unbound ook uit op een teleurstelling. Jasper Ockeloen miste de beslissende slag, maar eindigde nog wel knap als tiende.
Ten Dam weer bij de sterksten
Ten Dam bleef verschoond van dergelijk onheil en maakte na zo'n honderd van de 330 kilometer in zijn eentje de oversteek naar een kopgroep van een man of twintig. In de laatste honderd kilometer bleven daar nog acht man van over: met Ten Dam, Vakoc, Morton, Ian Boswell (in 2021 winnaar van Unbound), Peter Stetina en Paul Voß waren liefst zes voormalig wegprofs vertegenwoordigd. De Amerikaanse gravelspecialisten Swenson en Russel Finsterwald maakten de kopgroep compleet.
Net als vorig jaar probeerde Ten Dam in de laatste tien kilometer een sprint te ontlopen, maar ook deze keer was dat vergeefs. Op de Main Street van Emporia bleek Swenson - die vorig jaar verrassend deelnam aan het WK op de weg in Wollongong en in zijn eerste wegwedstrijd 73ste werd - uiteindelijk de sterkste.
De Belg Bakelants eindigde uiteindelijk verdienstelijk als veertiende, drie minuten voor de eerste WorldTour-prof. Vers uit de Giro eindigde Larry Warbasse (AG2R) als negentiende.
