Roeland vs. Olaf, bij basketbalfamilie Schaftenaar is het hoe dan ook feest

• Ronald van Dam

  Redacteur en commentator NOS Sport

De beslissing in de Nederlandse basketbalfinale tussen Zorg en Zekerheid Leiden en Donar moet nog vallen, maar één ding is zeker: er wordt iemand met de achternaam Schaftenaar kampioen van Nederland.

In de best-of-five-serie, waarin Donar na de 64-55 zege van afgelopen donderdag met 2-1 leidt, staan de broers Roeland en Olaf Schaftenaar tegenover elkaar. De 34-jarige Roeland speelt voor viervoudig landskampioen Zorg en Zekerheid Leiden, de vier jaar jongere Olaf staat onder contract bij Donar uit Groningen, al zeven keer eerder de beste club van Nederland.

De broers zijn zoons van voormalig eredivisiespeler Philip Schaftenaar, die in de tachtiger jaren bij BC Markt uit Utrecht en Elmex Leiden speelde. Welke van de twee clubs er ook met de titel aan de haal gaat, bij de familie Schaftenaar is het hoe dan ook feest.

"Ik denk niet dat onze ouders een voorkeur hebben", zegt Roeland diplomatiek, "al zal Olaf natuurlijk altijd de jongste blijven... Dat is gekheid, ze gunnen het ons allebei. Ons gezin is net Zwitserland: altijd neutraal."

Tweede niveau in Spanje

Voor Roeland Schaftenaar is het zijn eerste seizoen in de BNXT League, zoals de Nederlandse eredivisie sinds vorig seizoen heet. Na zijn basketbalopleiding in Amerika speelde hij twaalf seizoenen professioneel in Spanje en Griekenland. Dit seizoen is hij als speler in Leidse dienst eindelijk weer 'thuis'.

Toch stond Roeland al eerder tegenover zijn jongere broer in het veld, want ook Olaf basketbalde als prof over de grens. Beiden vertoonden de afgelopen twee seizoenen hun kunsten in de LEB Gold, het tweede niveau in Spanje.

"In die periode hebben we een paar keer tegen elkaar gespeeld", herinnert Olaf zich. "Meestal wonnen wij, maar die ene nederlaag ben ik nog niet vergeten. Roeland kwam uit voor Caceres, ik voor Girona. We stonden met tien punten voor, maar verloren en liepen zo de play-offs mis."

Duwtje in het voorbijgaan

Toch zijn de broers, die allebei ook Oranje-international zijn, meer vrienden dan concurrenten. Aan trash talken - elkaar verbaal ophitsen in het veld - doen ze dan ook niet. "We spelen allebei op een andere positie", zegt Roeland. "Ik ben center, hij is powerforward. We zijn niet elkaars directe tegenstander. Maar in het voorbijgaan volgt er soms weleens een duwtje."

"Voor en na de wedstrijd praten we even met elkaar en er is dagelijks appverkeer", vult Olaf aan. "Dat gaat natuurlijk niet over tactische dingen, maar het is leuk om elkaar een klein beetje te irriteren. Als Roeland wint, krijg ik het te horen. Wint Donar, dan is hij even aan de beurt. Zo werkt dat. Maar het gaat altijd in harmonie."

Er is één verschil: Olaf heeft al een Nederlandse titel op zak, in 2019 behaald met Landstede uit Zwolle. Roeland won ook eenmaal een titel, maar dat was met Ionikos op het tweede Griekse niveau, eveneens in 2019. "Die titel wil ik niet met hem ruilen", lacht Olaf. "Met zijn salaris van toen wel."

Kijk hier naar de samenvatting van de eerste finalewedstrijd van afgelopen zondag.