Linssen viert zondagnacht in Japan feest: 'Feyenoorder ben je voor het leven'
Een slordige 9.300 kilometer scheiden hem van zijn geliefde stadion De Kuip. En toch, de kampioenskoorts is er in het Japanse Saitama niet minder om.
Want Bryan Linssen mag zich sinds de zomer van 2022 dan speler van Urawa Red Diamonds noemen, Feyenoorder ben je voor het leven. Voor eenieder die ooit het rood-witte shirt om de schouders heeft gehad, geldt hetzelfde, zo klinkt het. "Die club zit voor altijd onder je huid."
Drukke zondag
De 32-jarige centrumspits wacht dit weekeinde een drukke en vooral lange zondag, zegt hij. Eerst treedt Linssen in het eigen Saitama Stadium aan tegen Osaka Gamba. Voor het treffen met de laagvlieger uit de J-League is hij eindelijk verzekerd van een basisplaats.
In de late avond gaat hij, rond de klok van 23.45 uur, languit op de bank liggen om er voor de televisie getuige van te zijn hoe Feyenoord tegen Go Ahead Eagles bij winst eindelijk kampioen wordt.
"Dat wordt dus nachtwerk. Gelukkig hebben we maandag een vrije dag op de club."
Het is een zondag waar Linssen reikhalzend naar uitkijkt. Want zijn Japanse avontuur bracht hem tot op heden niet helemaal wat hij ervan verwacht (en gehoopt) had. Linssen moet duidelijk zijn draai nog vinden in Saitama, zo'n typische slaapstad van Tokio met 1,3 miljoen inwoners.
"Het leven in Japan is werkelijk in geen enkel opzicht te vergelijken met dat in Nederland. Soms lijkt het wel of ik me op een andere planeet bevind."
Amusementshal
"Je kunt bijna niets lezen en nauwelijks met de mensen communiceren. Als ik hier in Saitama op het station kom, waan ik me in een amusementshal vol speelautomaten. Overal knipperen lichtjes en werkelijk alles maakt geluid."
Ook sportief valt er het nodige te wensen. De hamstringblessure die hij op 23 juli vorig jaar al na negen minuten opliep tijdens het vriendschappelijke duel met Paris Saint-Germain was debet aan een valse start. Sindsdien speelde hij in elf duels welgeteld 554 minuten, waarin hij één keer scoorde.
Toch wanhoopt Linssen niet. "We moeten dit seizoen nog vijftig wedstrijden spelen, geloof ik."
Levensader
De levensader met Nederland hangt bovendien prominent aan de muur van zijn woonkamer. Bewegend beeld van de eredivisie blijkt een probaat middel tegen de vlagen van heimwee die hem soms teisteren.
Linssen mist in Japan niets van de verrichtingen van Feyenoord, de club waarvoor hij in twee jaar tijd 28 keer scoorde. "Ik ken natuurlijk nog een hoop jongens met wie ik gespeeld heb. Bovendien heb ik regelmatig contact met Arne Slot en de andere mensen van de technische staf."
"Toen wij vorige week de Aziatische versie van de Champions League wonnen, stuurde Slot me een berichtje om me te feliciteren. Zoiets is heel leuk, ook al heb ik in die finale geen minuut gespeeld."
Spijt van zijn overstap naar Uwara Reds heeft hij naar eigen zeggen niet. Neemt niet weg dat hij soms met een vleugje weemoed terugdenkt aan zijn tijd bij Feyenoord.
"Spelen in De Kuip met 50.000 supporters op de tribunes die altijd achter je staan, dat valt echt met geen enkele andere club te vergelijken. Als je ooit onderdeel bent geweest van die club, blijf je dat de rest van je leven."
Opengeklapt luik
Wat hij het meest mist aan Feyenoord? Om vanuit de Rotterdamse catacomben de beroemde trap op te lopen en via het opengeklapte luik het veld te betreden, waar de spelers bedolven worden onder het oorverdovend gejuich dat vanaf de volgepakte tribunes rolt.
Het is zoals met veel dingen in het leven, verzucht Linssen. "Pas als je het niet meer meemaakt, besef je hoe mooi en bijzonder zulke momenten zijn."
Met gepaste trots van afstand genieten van de verrichtingen van Slot is een redelijk alternatief. Zonder ook maar een enkel aandeel in het huidige succes op te eisen, is hij blij een kleine bijdrage te hebben mogen leveren aan het fundament onder de landstitel.
"Wij zijn onder Slot vorig jaar een bepaalde weg ingeslagen. Door de successen die wij daarmee boekten, is iedereen in Rotterdam erin gaan geloven dat het behalen van de landstitel met dit spel mogelijk zou kunnen zijn. Ook al paste dat volgens veel mensen niet bij Feyenoord. Het was heel erg nieuw voor iedereen."
Slot is de man die alle lof toekomt, zegt Linssen. "Zijn benadering is uniek. De manier waarop hij spelers weet te raken voor een wedstrijd is geweldig. Hij legt niet de nadruk op het feit dat er gewonnen moet worden, hij hamert erop dat zijn spelers beter zijn dan de tegenstander wanneer ze hun taken goed uitvoeren. Winnen is daar dan een logisch gevolg van."
Kanttekening
Het zijn woorden waar Linssen wel een kanttekening bij wil plaatsen. "Ik wil de huidige spelersgroep van Feyenoord ook alle credits geven. Daar schort het deze dagen in alle verhalen die in de media verschijnen weleens aan. Vergeet niet, het zijn uiteindelijk wel de elf spelers op het veld die het allemaal moeten doen. Zodra die de lijnen binnenstappen, kan Slot vanaf de zijlijn roepen wat hij wil, maar de spelers horen hem echt niet in de heksenketel die De Kuip is."
Zijn erfenis in de punt van de aanval, zo constateert Linssen tot grote tevredenheid, is bovendien allerminst verkwanseld. Toen hij in december een paar weken over was vanuit Japan, maakte hij op Feyenoords trainingscomplex 1908 persoonlijk kennis met de Mexicaanse spits Santiago Giménez.
"Ik zag veel van mezelf in hem terug. Hij kwam ook vanuit een ver buitenland in een vreemde cultuur terecht en heeft, net als ik, een half jaar nodig gehad om zich aan te passen. Bij hem verliep het ook niet allemaal zoals hij wenste en iedereen bij Feyenoord hoopte dat het zou gaan."
"Nu hij zijn draai heeft gevonden, scoort hij er aardig op los. Het lijkt wel alsof iedere bal die hij aanraakt het doel in vliegt. Daar moet hij van profiteren. En Feyenoord ook."
Juichen
Linssen zal de landstitel van de Rotterdammers in de nacht van zondag op maandag in alle rust vieren. Lachend: "Het is dat ik hier thuis geen enkel Feyenoord-shirt in de kast heb liggen. Anders was ik misschien wel juichend door het centrum van Tokio gaan lopen."
