Topcoach Groeneveld kan ook Van de Zandschulp rust brengen: 'Knikje is genoeg'
Zelden baalde Botic van de Zandschulp meer dan na zijn nederlaag tegen Holger Rune, twee weken geleden in de finale van het ATP-toernooi van München. Onder druk van de theatrale Deen liet hij vier matchpoints op eigen service liggen. Het was de ultieme kans op zijn eerste ATP-titel.
Kort daarna kondigde Van de Zandschulp aan dat hij vanaf het masterstoernooi van Rome, dat deze week van start is gegaan, met Sven Groeneveld samenwerkt. De Nederlandse topcoach - die eerder wereldtoppers als Roger Federer, Michael Stich, Monica Seles, Maria Sjarapova en Mary Pierce begeleidde, maar op de ATP- en WTA Tour nog nooit aan een Nederlander verbonden was - moet de nummer 29 van de wereld het laatste zetje naar de absolute top geven.
Vergeer en Groeneveld
Daarvoor heeft Van de Zandschulp rust in zijn hoofd nodig. Laat dat nou net iets zijn waar Groeneveld heel goed in is: rust en zelfvertrouwen kweken bij zijn spelers. Soms met niets meer dan een knikje met zijn hoofd.
Dat is het beeld dat bij Esther Vergeer is blijven hangen van de periode waarin zij met de coach samenwerkte. De beste rolstoeltennisster aller tijden benaderde Groeneveld in 2009 en zou uiteindelijk vier jaar met hem samenwerken.
Vanzelfsprekend was het niet, dat Vergeer en Groeneveld met elkaar in zee gingen. Groeneveld had al een enorme waslijst aan tennistoppers begeleid, maar het rolstoeltennis was nieuw voor hem. Een andere tak van dezelfde sport.
Maar dat bleek hij alleen maar spannend te vinden, vertelt Vergeer. "Ik benaderde hem en hij vond het juist heel tof. We waren complementair: ik had mijn kennis over rolstoeltennis en hij wist precies wat sporters in de top nodig hadden."
Kleine en simpele opdrachten
Wat Vergeer nodig had, was zelfvertrouwen. Jarenlang was zij de te kloppen vrouw geweest in het rolstoeltennis. En steeds vaker bekroop haar het gevoel dat haar concurrenten haar codes zou kraken.
"Daardoor was ik steeds op zoek naar manieren om onvoorspelbaar te zijn", vertelt Vergeer. Maar door die koortsachtige zoektocht verkrampte ze juist. Dat zag Groeneveld ook. "Sven maakte alles juist simpel. Bij je eigen spel blijven en de tegenstander lezen, daar legde hij de nadruk op."
Als tijdens de wedstrijden dan toch een keer de stress toesloeg, dacht ze aan de lessen van haar coach. "Je moest dat van hem juist omarmen, die onzekerheid en stress. En jezelf vervolgens kleine en simpele opdrachten geven. Ik vertel er nog steeds over in mijn lezingen, want het werkte voor mij echt."
Bij alle grandslamtoernooien die Vergeer speelde (ze won er 21), was ook Groeneveld aanwezig. "De momenten op die toernooien zijn me het meest bijgebleven", zegt Vergeer. "In die tijd merkte ik dat speelsters aan het wachten waren tot het bij mij minder werd."
"Wij dronken dan voor wedstrijden een kop koffie in de spelerslounge en dan voelde ik dat we een soort bondje tegen die jagers hadden samen. Hij steunde me onvoorwaardelijk."
Tijdens grandslamwedstrijden keek Vergeer op moeilijke momenten naar de zijkant. "Sven was heel nuchter en dat werkte op de baan op mij door. Hij raakte nooit in paniek, maar toonde ook nooit extreme blijdschap. Hij straalde rust uit en een knikje met zijn hoofd naar mij was soms al genoeg om dat op mij over te brengen. Hij hield het klein en ingetogen."
Geweldig
Na vier jaar met veel successen kwam hun samenwerking tot een einde. Maar contact hebben Vergeer en Groeneveld nog altijd. "Hij verloor zichzelf nooit in haantjesgedrag en stelde zichzelf ook kwetsbaar op. Ik vind het geweldig dat hij dit avontuur met Botic aan wil gaan."
Van de Zandschulp heeft een bye in de eerste ronde in Rome. Zijn tegenstander in de tweede ronde wordt de winnaar van de partij tussen de Fransman Constant Lestienne (64 van de wereld) en de Serviër Laslo Djere (65).
