Erwin Koeman over rol als assistent: 'Ik voel mij het beste in de schaduw'
Nee, hij en Ronald Koeman zijn het zelden écht niet met elkaar eens. Sterker, zegt Erwin: "De laatste keer dat we echt radicaal tegenover elkaar stonden was denk in een voetbalwedstrijd."
Jarenlang voetbalden de broers vooral tegen elkaar, nu werken ze mét elkaar. Eerder al bij Southampton en Everton, sinds dit jaar bij Oranje. De een de bondscoach, de ander zijn assistent. Hij en Ronald zijn twee verschillende persoonlijkheden, zegt Erwin Koeman, maar misschien dat het daarom wel zo goed werkt: ze zijn complementair aan elkaar.
"Als assistent moet je niet achter de hoofdtrainer aanhobbelen. Ik denk dat het voor Ronald belangrijk is dat hij weet wat hij aan mij heeft. Hij vertrouwt mij, dat is natuurlijk nicht in frage. We zijn twee verschillende karakters, maar daardoor denk ik dat we als hoofdtrainer en assistent ook goed bij elkaar passen."
Zo vindt Erwin Koeman het prima de kracht op de achtergrond te zijn. Hoewel hij jarenlang zelf hoofdtrainer en bondscoach was - onder andere van Feyenoord, RKC, Hongarije en FC Utrecht - hoeft hij nooit in de spotlights te staan.
"Ik voel mij persoonlijk het beste in de schaduw. Als ik mag kiezen, laat mij dan maar op de derde of vierde rij staan en assistent zijn."
Een openhartoperatie in 2020 dwong Koeman bovendien rustiger aan te doen. "Sommige trainers zeggen dat het wel meevalt, maar ik geloof dat 99 procent van alle hoofdtrainers in dit vak grote druk ervaart. Iedereen kijkt mee, er wordt veel van je verwacht."
"Neem de KNVB: die heeft ook uitgedragen dat het Nederlands elftal binnen nu en een bepaalde periode toch weer een keer een toernooi moet gaan winnen. Dan is de druk bij de hoofdtrainer hoog, zeker als je in de eerste wedstrijd op een pijnlijke manier met 4-0 van Frankrijk verliest. Dus voor mij is assistent zijn een bewuste keuze, ook vanwege mijn gezondheid."
Praten met spelers
Bij het Nederlands elftal vormt hij samen met broer Ronald, tweede assistent Sipke Hulshoff en keeperstrainer Patrick Lodewijks "een team in een team". Ze werken van interlandperiode naar interlandperiode en bezoeken tussendoor zo veel mogelijk wedstrijden van internationals.
Koeman komt bijvoorbeeld net terug uit Bergamo, waar hij een wedstrijd van Atalanta bezocht. Andere weken vliegt hij naar Manchester of München. Elke dinsdag komt de staf in Zeist bijeen voor besprekingen: ze analyseren beelden van de spelers en tegenstanders, of slijpen aan het programma.
In de weken die ze vervolgens met Oranje ook echt bij elkaar zijn, ziet Koeman naast het begeleiden van trainingen ook een belangrijke taak in het praten met spelers. "Je hoort het trainers zo vaak zeggen: de deur staat altijd open, maar dat is bij mij ook letterlijk zo. Ik probeer jongens op hun gemak te stellen, ook nu bij het Nederlands elftal waar het voor sommigen toch nieuw of spannend is."
Als het maar goed gaat met hén. Misschien wel meer dan met mezelf.
Die rol van bruggenbouwer naar zijn broer heeft hij eerder gehad. In hun periode in hiërarchisch Engeland, bijvoorbeeld: "Daar kijken ze echt tegen je op. Spelers waren vaak bang om rechtstreeks naar Ronald toe te stappen, dus kwamen ze altijd eerst bij mij. Dan zei ik: ik los het op, of we gingen samen naar Ronald. Hier is dat anders hoor, in Nederland zijn ze niet zo bleu."
Duidelijk wordt wel dat Koeman als trainer duidelijk in de categorie 'mensenmens' valt. Bescheiden: "Als het maar goed gaat met hén. Misschien meer dan met mezelf, ja."
Nog even terug naar Oranje, want daar zit hij nu misschien wel op de beste positie die een assistent-trainer kan bekleden. "Dit is wel heel mooi ja. En het is zeker speciaal voor onze moeder. Twee kinderen op de hoogste positie binnen het Nederlands voetbal, dat moet wel uniek zijn."
De broers proberen met het Nederlands elftal komende maanden kwalificatie voor het EK van 2024 in Duitsland af te dwingen. Als dat lukt is, is ook dat uniek. In 1988 was het duo daar ook al samen van de partij en toen leverde dat de titel op.
Koeman wil niet op de zaken vooruitlopen. "We moeten er nog echt hard voor vechten, hoor. Eerst maar eens zien daar te komen, en dan voor het hoogste gaan. Het zou wat zijn."
