Rapport: vrouwenhaat, racisme en homofobie binnen Londense politie

De Londense politie heeft het vertrouwen van het publiek verloren en dat komt door diepgeworteld racisme, vrouwenhaat en homofobie binnen het korps. Dat concludeert een onafhankelijke onderzoekscommissie in een rapport, dat vannacht is gepubliceerd. Het onderzoek is uitgevoerd na de verkrachting en moord op Sarah Everard, twee jaar geleden. Dat gebeurde door een agent, die daarvoor levenslang heeft gekregen.

De auteur van het rapport, parlementslid Louise Casey, roept in het rapport op tot grondige hervormingen bij de Metropolitan Police. Het is de grootste politie-organisatie van het land, met meer dan 34.000 agenten.

"Het is niet onze taak als publiek om onszelf te beschermen tegen de politie. Het is de taak van de politie om ons burgers te beschermen", zegt ze. "Te veel Londenaren hebben het vertrouwen in de politie verloren om dit te doen."

Vrouwen en kinderen in de steek gelaten

Casey noemt het rapport van 363 pagina's "drastisch, hard en onbarmhartig". Ze beschrijft dat vrouwelijke agenten en andere medewerkers te maken hebben met stelselmatig seksisme en vrouwenhaat, en schrijft ook dat er racistische agenten zijn en werknemers met "diepgewortelde homofobie".

Vrouwen en kinderen worden door de Londense politie in de steek gelaten, schrijft Casey. Zo wordt geweld tegen vrouwen hetzelfde behandeld als alle andere vormen van geweld.

'Cultuur om niets te zeggen'

Het is niet voor het eerst dat geconcludeerd wordt dat er binnen de Londense politie sprake is van racisme. Dat gebeurde ook al in 1999, na de moord op de zwarte tiener Stephen Lawrence. Casey zegt dat er sindsdien maar weinig veranderd is.

Volgens Casey heerst er binnen de politie een cultuur om "niets te zeggen". "Je uitspreken wordt niet gewaardeerd", stelt ze. "Duiken, wegkijken en mensen naar de mond praten, zo gaat het in het korps. Zelfs als meerderen actief zoeken naar openhartigheid, is men terughoudend om naar voren te stappen."

Wie zich wel uitspreekt, merkt dat volgens haar op een negatieve manier "voor henzelf, hun carrière en hun teams". Wie een klacht indient, wordt niet geloofd. "Racistische, vrouwenhatende, homofobe en andere discriminerende handelingen worden getolereerd, genegeerd of afgedaan als 'grapje'."

Nauwelijks begeleiding

De politie is volgens Casey ook niet in staat zichzelf te controleren. Dat komt onder meer door de manier van leidinggeven binnen het korps. De verschillende onderdelen van het korps zijn volgens haar niet met elkaar verbonden en hebben onderlinge concurrentie. Ook wordt niet bijgehouden welke agenten welke training hebben gevolgd, waardoor niet duidelijk is of agenten wel bevoegd zijn voor hun functie.

Bovendien wordt nauwelijks bijgehouden of agenten wel functioneren en of agenten hulp nodig hebben bij hun ontwikkeling. Verder is er binnen het korps veel stress bij agenten en is er te weinig begeleiding. De politie in de buurt bestaat niet meer, zegt ze.

Broodtrommel in koelkast met bewijsmateriaal

En ook voor wat betreft de opsporing zijn er problemen. Agenten slaan sporen geregeld op in "overvolle, vervallen of kapotte koelkasten en vriezers". In een van de koelkasten werd een broodtrommel bewaard, waardoor het bewijs vervuild raakte. En een andere koelkast ging afgelopen zomer stuk, waardoor bewijsmateriaal niet gebruikt kon worden.

Als hervormingen niets zouden uithalen, zou wat Casey betreft overwogen moeten worden om het korps op te splitsen.

Politiechef Mark Rowley zegt dat het rapport "woede, frustratie en verlegenheid" opwekt. "We hebben de Londenaren en onze eigen mensen in de steek gelaten", zegt hij. "Dat spijt mij enorm." Rowley zegt dat het korps de afgelopen tijd al "versterkt" is, maar dat ze er nog niet zijn. "Elke dag zetten we stappen."