Velzeboer koningin van de WK shorttrack: 'Bakken aan zelfvertrouwen gekregen'

Als Xandra Velzeboer voor de camera staat, gelooft ze het zelf nog nauwelijks. Maar het is toch echt waar. Zij is de grote vrouw van de WK shorttrack en niet, zoals velen hadden verwacht, Suzanne Schulting.

"Ik weet het niet", zoekt de 21-jarige Velzeboer naar woorden, vlak nadat ze haar tweede individuele gouden medaille heeft binnengesleept. Het is bij de wereldkampioene op de 500 en de 1.000 meter allemaal nog niet geland.

"Na die 1.000 moesten we ook zó snel door. Elke keer van rit naar rit. Het was wel echt zwaar, je hebt geen tijd. Je moet door, door, door. Er viel nog zo veel te winnen daarna."

Druk schema

Ondanks het drukke schema op de slotdag van de WK blijft Velzeboer presteren. "Het heeft me bakken aan zelfvertrouwen gegeven", zegt ze over de winst van de 1.000 meter.

Ze staat na het toernooi in Zuid-Korea met liefst vier gouden medailles, ondanks een wat stressvol begin van de laatste dag. "In de kwartfinales was ik best wel gestrest. Daarna heb ik de knop omgezet. Ik dacht: ik ga gewoon racen. Dat is leuk, ik heb er gewoon zin in."

Voor de finale is ze daarom weer "heel kalm". "Ik was superalert en scherp en toen gebeurde dit."

Vervolgens lijkt ze ook bij de relays over het ijs te vliegen en levert ze een belangrijke bijdrage aan de twee gouden medailles die de aflossingsploegen winnen. "Bij de vrouwen dacht ik: dit moet ook gewoon lukken. We zijn zo sterk."

Velzeboer refereert daarmee aan het complete Nederlandse podium bij de 500 meter, met Velzeboer, Schulting en Selma Poutsma. "Dan wil je die relay ook gewoon winnen. En om dat hier te doen... In de laatste twee rondes ging het hele stadion los. Toen dacht ik ook: we moeten hem gewoon pakken."

Contrast

Na die laatste gouden plak is het contrast in de ploeg duidelijk zichtbaar. Iedereen lacht, behalve Schulting, terwijl ook zij individueel goud heeft gepakt en twee keer wereldkampioen is geworden met de relayploegen.

"Ik heb het vandaag gewoon heel lastig met mezelf", vertelt ze, terwijl de tranen blijven komen. "Maar ik ben heel erg trots. Trots op het team. Ze hebben me er echt doorheen gesleept."

"En ik ben trots op Xan", geeft ze Velzeboer, die haar op de 1.000 meter aftroefde, de complimenten. "Dat ze hier staat en dat ze de druk heeft aangekund, maar ik ben zelf gewoon helemaal klaar."

Even later, als ze haar tranen gedroogd heeft, verklaart ze waar haar emoties vandaan komen. "Het is een zwaar en lang seizoen geweest. Ik had vandaag een behoorlijk mentaal gevecht met mezelf. Dat ik niet de krachtige Suzanne was die ik had willen zijn. Dat doet heel erg veel pijn."

"Ik leg mezelf altijd een behoorlijke druk op", gaat de wereldkampioene 1.500 meter verder. "Dat is ook waarom ik goed ben en waarom ik de afgelopen jaren al die titels heb mogen halen, maar misschien eist dat op een gegeven moment ook zijn tol."

"Er ligt altijd een grote druk op mijn schouders. Dat doet veel met een mens, ook met mij. Ik ben blij dat ik nu even kan ademhalen, dat ik nu even de druk niet heb."