Teamsprinters superieur naar zesde EK-titel, ook twee keer brons voor Oranje
De teamsprint bij de Europese kampioenschappen baanwielrennen vormt al sinds 2018 een uitermate overzichtelijk onderdeel. Als Nederland de piste betreedt, schalt tijdens de huldiging steevast het Wilhelmus over de piste.
De openingsdag van de EK in het Zwitserse Grenchen vormde daar woensdag geen uitzondering op. De Nederlandse mannen werden voor de zesde keer Europees kampioen. De vrouwen legden beslag op brons, net als Philip Heijnen op de afvalkoers.
Oranjemannen kloppen Groot-Brittannië
Alleen in 2020 was er geen zege voor de Oranjemannen. Nederland liet dat jaar de Europese titelstrijd in Plovdiv schieten in verband met covid.
De vraag was opnieuw slechts in welke tijd Roy van den Berg, Harrie Lavreysen en Jeffrey Hoogland de klus zouden klaren. In de Tissot Velodrome liet de Nederlandse trojka de klokken stoppen na 42,325 seconden. Groot-Brittannië kon daar slechts 43,565 tegenover zetten.
Met name Hoogland was tevreden over dat resultaat. De verbouwing van zijn huis hield hem de laatste weken meer bezig dan de Europese titelstrijd, bekende hij. "Ik kwam hier zo'n beetje rechtstreeks van de bouwplaats af", lachte hij.
Ondanks de sores over zijn toekomstige onderkomen slaagde hij er tijdig in de knop om te zetten. "Ik ben prof en weet wat ik moet doen. Mijn vorm was voorafgaande aan dit EK een vraagteken. Ik moet zeggen: het was niet denderend. Gelukkig presteer ik goed genoeg wanneer dat moet. Voor mijn gevoel leek het vandaag alleen meer op uitbollen."
Over zijn doelen in het pre-olympische jaar 2023 was Hoogland duidelijk. "Eerst mijn eigen huis afmaken, dan weer topsporter worden. Van de zomer ga ik weer vol gas. Dus niet halfbakken, maar voor de volle honderd procent."
Ook Van den Berg had zo zijn reden om tevreden terug te blikken op de openingsdag van de EK. Hij doorstond, na drie maanden van rugproblemen, zijn eerste serieuze test sinds de WK in Saint Quentin-en-Yvelines met glans. "Ik ben vier weken geleden goedgekeurd door de fysiotherapeut en doe alles weer volle bak. We hebben vanavond lekker geboord."
In Grenchen, een stadje van slechts 16.000 inwoners in het kanton Solothurn, stond de Europese titelstrijd voor het Nederlandse trio in het teken van eerherstel. Tijdens de WK bleek het ongenaakbare drietal te bestaan uit mensen van vlees en bloed, die bij hoge uitzondering ook wel eens tegen een nederlaag aanlopen. Tegen Australië werd aan het kortste eind getrokken.
Geen vijfde opeenvolgende WK-zege, het gebeurde uitgerekend op de piste waar over achttien maanden in de slagschaduw van de vijf ringen wordt gestreden om onvergankelijke olympische roem.
Een reportage over de nieuwe bondscoach Mehdi Kordi.
De Europese titelstrijd is het eerste toernooi dat meetelt voor kwalificatie voor de Olympische Spelen van 2014 in Parijs. De punten die op het Zwitserse houtwerk worden verzameld, tellen mee in de Track Olympic Ranking van de internationale wielerunie (UCI).
Twee bronzen medailles
De Nederlandse vrouwen eindigden op de teamsprint op de derde plaats. Het drietal moest het op Zwitserse bodem stellen zonder routinier Shanne Braspennincx, die een rustpauze had ingelast.
Kyra Lamberink, Hetty van de Wouw en Steffie van der Peet profiteerden in de strijd om het brons optimaal van geklungel van de Franse vrouwen bij de start en klokten 47,341. Het goud ging in een tijd van 46,865 naar Duitsland.
Verrassing van de dag
Voor de verrassing van de avond tekende Philip Heijnen. Na een tumultueus einde op de afvalkoers, een niet-olympisch onderdeel, kreeg de 22-jarige renner uit Wanroij de bronzen medaille omgehangen.
Heijnen hield lang stand, maar moest uiteindelijk het antwoord schuldig blijven op een versnelling van de latere winnaar, de Duitser Tim Torn Teutenberg, en de Portugees Rui Oliveira.
