Choukoud gaat in Amsterdam eindelijk keer lef tonen: 'Twee minuten van mijn record'
Het was zijn grootste moment van glorie, een minuut van ultiem geluk, die memorabele binnenkomst in het Olympisch Stadion van Amsterdam. Zwaaiend naar het publiek, een high five hier, een vingertje naar het publiek daar. Khalid Choukoud zweefde een jaar geleden over het tartan, op weg naar zijn eerste nationale titel op de marathon.
Onvergetelijke beelden, noemt Choukoud (36) het nog altijd. Tegelijkertijd was het een ommekeer in zijn loopbaan. Want, zo redeneerde hij al gauw, wie na welgeteld 42 kilometer lopen in de laatste halve ronde op de atletiekbaan nog energie over heeft om de toeschouwers te vermaken, heeft zich blijkbaar niet volledig leeg geknokt.
Waarom?
Op sociale media kreeg hij bovendien tientallen berichten van gelijke strekking. Grootste gemeenschappelijke deler: waarom durft Choukoud het niet aan om meer risico te nemen?
Misschien, oppert de in het Marokkaanse Fez geboren atleet, is het wel de angst die de marathon nu eenmaal inboezemt bij iedere atleet. Het is niet zozeer dat hij een haat-liefdeverhouding heeft met de klassieke afstand. De liefde, zegt Choukoud, is onvoorwaardelijk. "Alleen wordt die niet altijd beantwoord."
De opsomming van tegenslagen behoeft voor Choukoud geen bedenktijd. Tijdens de marathon van Rotterdam in 2017 moest hij tussentijds uitstappen nadat hij een blaar kreeg. Een jaar later raakte een toptijd al snel uit beeld omdat hij vroeg in de wedstrijd bij een valpartij betrokken raakte. En op de Olympische Spelen van Tokio, een jaar geleden, moest hij met maagproblemen na 25 kilometer uitstappen.
In Sapporo, waar de door hem zo bewonderde Abdi Nageeye naar olympisch zilver snelde, kreeg hij een enorme knauw te verwerken. Sfeer, weer, topvorm; het ontbrak Choukoud in Japan werkelijk aan alles om tot een topprestatie te komen.
"Ik kon alleen maar denken: zijn dit nou de Olympische Spelen waar ik altijd van droomde? En dan moest ik ergens halverwege nog uitstappen ook. Dat was misschien wel het allerergste van alles."
Graag, zo zegt hij, had hij zich dit jaar tijdens de marathon op de WK in het Amerikaanse Eugene of de Europese titelstrijd in München gerevancheerd. "Ik kom heel graag voor Nederland uit. Al twintig jaar draag ik met trots dat prachtige oranje shirt. Toch was het een gemakkelijke keuze om voor Amsterdam te kiezen."
Broodloper
Choukoud is nu eenmaal een broodloper die leeft van startgelden en bonussen. "Het is jammer dat de Atletiekunie de langeafstandslopers financieel niet steunt. Als ik start op een WK of EK, moet ik me daarop zes maanden lang voorbereiden. Een half jaar waarin ik alleen train en geen wedstrijden loop en dus alles zelf moet bekostigen."
"Zo'n aanloop kost me meer dan 10.000 euro en dat kan ik mezelf niet veroorloven. Zeker niet na die twee jaar waarin ik vanwege corona niet heb kunnen lopen. Ik heb een gezin te onderhouden."
Des te belangrijker is het om in Amsterdam een prestatie van formaat neer te zetten. Hij wil er zijn nationale titel prolongeren. Het zou zijn hoofdprijs zijn. Want als algehele winnaar over de streep komen zit er niet in, weet ook Choukoud. De statistieken spreken wat dat betreft boekdelen.
Sinds de eerste editie, in 1975, schreven alleen de Nederlanders Gerard Nijboer (1980, '84, '88 en '89) en Cor Vriend ('82, '83) de wedstrijd op hun naam. De laatste veertien keer ging de zege naar een loper uit Kenia, van wie Tamirat Tola in 2021 met 2.03.39 zich verzekerde van het parcoursrecord. In de 46ste uitgave van 'Amsterdam' staan bovendien liefst 22 atleten aan het vertrek die een snellere tijd achter hun naam hebben dan Choukoud.
Door zijn tactiek aan te passen hoopt Choukoud in ieder geval aansluiting te krijgen met de mondiale subtop. Hij wil een aanval doen op zijn persoonlijke record, een tijd van 2.09.55 die hij in april 2021 liep in het Italiaanse Siena.
Door moed te tonen kan hij daaronder duiken, klinkt het. "In Siena kwam ik halverwege door in 1.05.30 en liep in het tweede deel anderhalve minuut sneller. Nu vraag ik me af: waarom heb ik toen het eerste deel niet meer gegeven?"
Lopen met lef
Dat laatste is zondag het uitgangspunt. Lopen met lef, luidt het devies.
"Op de tien kilometer doe ik dat normaal gesproken altijd. Nu moet ik dat ook op de marathon durven. Door de tegenslagen die ik heb gekend ben ik voorzichtig geworden. Misschien wel te voorzichtig."
Choukoud heeft geen andere keuze dan erin te vliegen op de marathon waar hij zijn naam sinds 2015 ieder jaar op het affiche prijkt. "Het wordt alles of niets."
Hij spiegelt zich graag aan de door hem bewonderde Abdi Nageeye, de aanvaller pur sang die sinds Rotterdam 2022 met 2.04.56 houder is van het Nederlands record en voorlopig tiende staat op de wereldranglijst van dit jaar. Choukouds doelstelling voor de Amsterdam Marathon kan niet los worden gezien van die toptijd van Nageeye.
"Ik wil twee minuten van mijn persoonlijk record afhalen. Zodat ik in ieder geval in de buurt kom van het record van Abdi. Nu bedraagt het verschil tussen ons nog vijf minuten. Dat is wel erg veel."
Slaagt Choukoud in zijn missie, dan lijkt zijn toekomst als bescheiden broodloper voorlopig verzekerd. "Met een goede tijd kom je in beeld bij de organisatoren van grote stadsmarathons en gaat je marktwaarde omhoog."
De Nederlandse titel pakken en een paar plekken stijgen in de hiërarchie van de mondiale subtop. Het is zondag het hoogst haalbare voor een loper van zijn kaliber, zegt hij.
Choukoud kent zijn beperkingen. "2.04, dat is een tijd die ik denk ik nooit zal kunnen lopen." Of nee: "Dat weet ik wel zeker..."
