Twaalf memorabele momenten uit Federers loopbaan in beeld
Roger Federer (41) zwaait deze week bij de Laver Cup af als tennisser. We lopen zijn indrukwekkende carrière nog eens langs in twaalf memorabele momenten.
De Zwitser debuteerde in 1998 op de ATP-tour, toen hij als 16-jarige een wildcard kreeg voor het toernooi van Gstaad. Drie jaar later al maakte hij op Wimbledon een einde aan de zegereeks van Pete Sampras, die 31 duels op rij ongeslagen was geweest op het Londense gras.
Er werd direct gesproken van een wisseling van de wacht en dat gold eigenlijk ook voor de verhoudingen in het Zwitserse tennis. Waar de succesjaren van Martina Hingis op hun einde liepen, kreeg het land met Federer een nieuwe held in het mannentennis.
Ze speelden zelfs even samen in een landenwedstrijd, met succes. Eind 2001 bezorgden ze Zwitserland de Hopman Cup, tegen Monica Seles en Jan-Michael Gambill, die toen voor de Verenigde Staten speelden.
De eerste van zijn twintig grandslamtitels won Federer in 2003, door het servicekanon Mark Philippoussis te verslaan op Wimbledon. In de kwartfinale had Federer tijdens dat toernooi nog afgerekend met de Nederlander Sjeng Schalken.
Waar Federer en later ook Novak Djokovic op de harde ondergronden floreerden, begon ook het tijdperk van gravelkoning Rafael Nadal. Met de onderlinge duels als absolute hoogtepunten.
Tranen in Melbourne
In 2009 kon Federer tijden de Australian Open de veertien grandslamtitels van Sampras evenaren, maar daar stak Nadal een stokje voor. Federer barstte daarna in tranen uit, nog niet wetende dat hij Sampras later dat jaar alsnog zou passeren.
Federer won in 2009 Roland Garros, door met Robin Söderling de bedwinger van Nadal volstrekt kansloos te laten in de finale. En ook op Wimbledon was hij de sterkste.
Opmerkelijk was echter de eindstrijd in 2009 van de US Open, toen Federer het onverwacht moest afleggen tegen Juan Martin del Potro. Dat was de enige van zijn elf verloren grandslamfinales waarin niet Nadal of Djokovic de tegenstander was.
Een maand nadat Federer in 2012 zijn zevende Wimbledonfinale had gewonnen, volgde in de replay tegen Andy Murray een enorme ontgoocheling. Omdat de Olympische Spelen in Londen waren, werd er op het gras van Wimbledon getennist. Maar nu won Murray.
Een olympische titel in het enkelspel zal voor altijd ontbreken op de erelijst van Federer.
Wel won Federer in 2014 een andere prijs die op zijn inmiddels rijke palmares ontbrak. Met Zwitserland haalde hij de Davis Cup binnen, want samen met Stan Wawrinka zorgde hij voor de zege op het Frankrijk van Gaël Monfils, Richard Gasquet en Julien Benneteau.
Federer werd een levende legende en bleef door een wat selectiever samengestelde kalender tot op hoge leeftijd pieken. Ook al ging zijn lichaam ook steeds vaker tegenstribbelen.
Begin 2018 bereikte hij eerst de mijlpaal van twintig grandslamtitels, door in Melbourne af te rekenen met Marin Cilic. Dat was toen nog nooit vertoond in het mannentennis, al zijn Nadal en Djokovic hem inmiddels voorbij.
Een record dat nog wel staat, is dat van oudste nummer één van de wereld ooit. En dat lukte hem in 2018 op Nederlandse bodem, toen hij op het laatste moment zijn deelname toezegde aan het ABN Amro-toernooi in Rotterdam.
Dappere Haase
De nodige punten daarvoor haalde hij binnen tegen Robin Haase. Voor de Nederlander werd die partij een lijdensweg, omdat hij Federer dat glorieuze moment op de baan niet wilde ontnemen. De dappere Haase gaf niet op, ook al kampte hij met griep en moest hij zelfs overgeven tijdens de beslissende set.
De laatste grandslamfinale van Federer ontaardde in 2019 in een drama voor de Zwitser. Op eigen service kreeg hij op 40-15 twee matchpoints tegen Djokovic, maar na eerst een uitbal van Federer werkte de Serviër het tweede punt weg met een knappe passeerslag.
Twee jaar later zwaaide King Roger voor het laatst als actief tennisser naar het publiek, uitgerekend op Wimbledon. Voor het eerst in zijn carrière verloor hij tijdens zijn kwartfinale tegen Hubert Hurkacz een set op Wimbledon zonder ook maar een game te winnen.
De geest wilde nog wel, ook al was hij toen al bijna veertig. Maar het lichaam kon niet meer. Echt niet.
