El Ahmadi is voetballer af en kijkt terug: 'Ten Hag is cruciaal voor mij geweest'
"Je kunt als speler soms denken dat je het niet meer gaat redden. Maar als je blijft volhouden, dan wordt het vanzelf beloond, denk ik." Het zijn de wijze woorden van Karim El Ahmadi. Sinds deze week officieel voetballer af, na een prachtige carrière.
De oud-middenvelder is 37 jaar en vindt het na vier seizoenen in Saudi-Arabië genoeg geweest. Hij won in Nederland alle prijzen, speelde tussen de sterren van de Premier League en was met Marokko actief op een WK.
Aan de hand van verschillende thema's kijkt de Voetballer van het Jaar 2017 terug op zijn glansrijke loopbaan.
De trainers
"Natuurlijk heb ik een speciaal gevoel bij Fred Rutten, maar ook Erik ten Hag is belangrijk voor me geweest. Na mijn doorbraak in het eerste van FC Twente, kwam ik op een gegeven moment minder aan spelen toe en dacht ik eraan weg te gaan."
"Ten Hag was eerder mijn coach in de jeugd en werd toen assistent van interim-trainer Jan van Staa bij het eerste elftal. Hij zei me dat ik moest blijven bij Twente en echt wel weer mijn kansen zou krijgen. Ten Hag is cruciaal geweest voor m'n carrière bij Twente."
"Daarna werd Rutten hoofdtrainer. Hij heeft me ook dingen buiten het voetbal geleerd, een stukje opvoeding. Als je iets niet in de prullenbak gooide of je trok het toilet niet door, kon Fred zich vreselijk irriteren. Hij lette echt overal op. Dat heb ik bij geen andere trainer zo gezien."
"Ik vergeet het eerste oefenduel onder zijn leiding nooit meer. Ik viel in en werd er na een kwartier weer uit gehaald. Hij stoorde zich aan mijn gedrag. Ik zwaaide veel met mijn armen als ik de bal niet kreeg. Fred zette me meteen op mijn plek."
"Ik was geen lastige jongen, maar wel een slechte verliezer. Ik kon nog weleens op de training een balletje wegschieten als het niet mee zat. Of dus met mijn armen zwaaien als ik ontevreden was. Fred heeft me dat afgeleerd."
"Hij is ook tactisch sterk en kon wedstrijden precies voorspellen. In de wedstrijdbespreking schetste hij situaties, zette hij de poppetjes neer en dat gebeurde vervolgens dan ook. Dat hebben niet veel trainers. Ik denk dat Louis van Gaal dat ook beheerst. Onder Fred werd ik alleen maar beter."
De transfers
"Als 21-jarig jochie van Twente naar Feyenoord gaan voor miljoenen, dat was bijzonder. Maar het meest heb ik genoten van mijn transfer naar de Premier League in 2012."
"Kort daarvoor speelde ik nog in Dubai. Dat halfjaar is echt een eyeopener voor mezelf geweest. Ik voelde me daar geen voetballer, had het idee dat ik op vakantie was. Er zat weinig publiek en in die zes maanden tijd waren er nog maar tien duels te spelen."
Ik was 25 en dacht bij mezelf: heb ik het nu hier allemaal voor gedaan?
"We trainden om half acht 's avonds. In de ochtend ging ik naar de gym, om daarna aan het zwembad te gaan liggen en te wachten op de training. Ik heb daar wel met Fabio Cannavaro gespeeld, dat was mooi. Het leven in Dubai was top, maar de voetbalbeleving minder."
"Ik was 25 en dacht bij mezelf: heb ik het hier nu allemaal voor gedaan? Heb ik vanaf mijn jeugd al die uren in het voetbal gestopt om zo af te sluiten in Dubai? Daar kreeg ik het inzicht dat ik voetbal te mooi en te leuk vond om zo afscheid te nemen."
"Velen hadden mij al afgeschreven, maar ik keerde terug bij Feyenoord en verdiende daar in één seizoen een transfer naar Aston Villa. Toen had ik wel zoiets van: dit heb ik toch maar mooi geflikt."
"Na twee seizoenen kon ik bij Aston Villa blijven en bijtekenen voor nog een jaar, maar ik wilde een contract voor meerdere jaren. Feyenoord bood dat wel en het leek me een mooi moment om terug te keren."
"Daar speelde Fred Rutten weer een grote rol in. Hij werd toen trainer bij Feyenoord en deed samen met technisch directeur Martin van Geel zijn best om mij terug te halen. Van Geel kende me nog uit mijn Twente-tijd. Toen wilde hij me naar Ajax halen."
De medespelers
"Ik heb met veel goede spelers gespeeld, maar was toch altijd wel onder de indruk van Dirk Kuijt. Hoe hij na de training als een beest bezig was in de gym, niet normaal."
"Of Robin van Persie. Hoe hij een pass- en trapoefening of een positiespel beleeft. Terwijl wij als jongens soms aan het lachen waren, was hij volle bak gefocust. Op zijn aannames, zijn positiespel. Dan denk je: het is niet voor niets dat die jongens de absolute top hebben gehaald."
De bekroning
"Toen we met Feyenoord kampioen werden, was het natuurlijk prachtig. Maar pas nu heb je echt door wat je bij de fans hebt losgemaakt. Dat jaar zal nooit vergeten worden. Voor mij persoonlijk was het ook een topseizoen, ik werd uitgeroepen tot beste speler van Nederland."
"Het kampioensduel met Heracles Almelo is de mooiste wedstrijd geweest. Na de nederlaag bij Excelsior, de week ervoor, dachten we wel even van: het zal toch niet misgaan..."
"Maar vanaf het moment dat we die dag De Kuip binnenkwamen, keken we elkaar aan en wisten we dat het echt niet mis kon gaan. Zelfs de spelers van Heracles waren onder de indruk. Die energie, die vreugde, die emotie in een stadion. Dat heb ik niet veel meegemaakt."
De toekomst
"Voetbal is mijn leven. Ik ben ook een echte liefhebber. Engels, Duits, Italiaans voetbal; ik kijk alles. Dus ik ga wel wat doen in de voetballerij, denk ik. Misschien dat ik begin aan mijn cursus coach betaald voetbal, maar dat is pas in december."
"Als ik het wil, kan ik komend seizoen al meekijken in de jeugd van mijn oude club Feyenoord. Ik denk dat ik dat wel ga doen. En ik ben benaderd om wat analysewerk te doen. Ik vind het leuk om over voetbal te praten, dus waarom niet?"
