Bol schikt zich in rol 'best of the rest': 'Record meer bijzonder dan mijn zilver'
Uit bijgeloof speldt Femke Bol haar startnummer steevast met vier goudkleurige veiligheidsspelden vast aan haar oranje wedstrijdshirt. Zo was het na de memorabele 400 meter horden toch nog iets van goud dat blonk voor de 22-jarige atlete, die zich tijdens de WK in Eugene liet kronen tot 'best of the rest'.
'Buitenaards' was het woord dat de lading misschien nog wel het beste dekte tijdens de eindeloze nabeschouwingen van de race die draaide om Sydney McLaughlin en niemand anders. De Amerikaanse olympisch kampioene liet op haar favoriete baan niets over van haar eigen wereldrecord, dat tot vrijdag met een al indrukwekkende 51,41 op haar naam stond.
In het Hayward Field Stadium dook ze daar in de finale niet minder dan 0,73 seconden onder. Om haar onwaarschijnlijke 50,68 in perspectief te zetten: met die tijd was McLaughlin eerder die avond in de eindstrijd van de reguliere 400 meter als zevende gefinisht.
De Amerikaanse, die veertien passen tussen de horden maakt, loodst de 400 meter horden hoogstpersoonlijk nieuwe tijdperken in. Als eerste vrouw slechtte ze de barrière van 52 seconden, iets dat ze in totaal viermaal flikte. Met haar recente sub-51'er is de standaard opnieuw stevig bijgesteld. En misschien wel onhaalbaar geworden voor haar achtervolgers.
Euforisch
De onwerkelijke uithaal van McLaughlin maakte Bol, zelf goed voor 52,27, na afloop evenwel euforisch. Nee, zo bezwoer ze, de moed zonk haar bij het zien van die 50,68 niet in de schoenen. 1,59 seconden verschil tussen de nummers 1 en 2, het is over 400 meter horden als een lichtjaar verschil.
Ze had oprecht genoten van de race met eeuwigheidswaarde die zich voor haar ogen afspeelde, klonk het. "Dit wereldrecord vind ik meer bijzonder dan mijn zilveren medaille. Daarvoor houd ik te veel van mijn sport." En berustend: "Natuurlijk wil ik goud. Dat willen we allemaal. Maar als iemand 50,6 loopt....."
Bol, die op de 400 meter vlak een persoonlijke toptijd heeft staan die slechts 0,31 seconden sneller is dan McLaughlins kersverse wereldrecord mét horden, kon zelf meer dan tevreden zijn met de evenaring van haar beste seizoentijd. Al was ze de eerste om te erkennen dat dit na het zien van de beelden misschien een beetje vreemd klonk.
Verwarring
Zelf was ze bij het passeren van de finish aanvankelijk ook in verwarring, bekende Bol. Eerst dacht ze dat ze een goede race aan het lopen was. Maar toen zag ze hoe ver McLaughlin in de laatste veertig meter bij haar weg liep. De automatische blik op het scorebord, waar die alleszins acceptabele lage 52'er achter haar naam stond, maakte uiteindelijk duidelijk dat het allemaal toch zo slecht niet was geweest.
"Wanneer ik niet blij ben met zilver omdat iemand anders 50,6 loopt, ga ik mijn eigen prestatie omlaaghalen. Ik ben hier supertrots op. En ik vind het supergaaf dat zij zo loopt."
In de mondiale pikorde is Bol in ieder geval een plekje opgeschoven, zo constateerde ze tevreden. En dat terwijl ze zich aan het begin van dit seizoen nog hardop afvroeg of ze de successen van 2021 ooit zou evenaren.
Ik blijf in ieder geval mijn eigen ding doen. Misschien lukt het dan ooit
Dat was het jaar van haar grote doorbraak. Waarin ze in de Diamond League zes uit zes scoorde, een score van de volle honderd procent. Maar vooral het seizoen waarin ze in Tokio de olympische 400 meter horden afsloot met een bronzen medaille en een Europees record van 52,03.
'Bambi'
Bol is allang geen 'Bambi' meer, de bijnaam die ze in de jeugd kreeg, omdat de armen en benen van de slungelige tiener alle kanten op schoten als ze over de horden sprong. Ze is uitgegroeid tot een volgroeid hert waarvoor obstakels er alleen nog maar staan om sierlijk overheen te springen.
Bol zweert bovendien bij een planmatige aanpak. Weinig atleten die zo gestructureerd te werk gaan als de studente communicatiewetenschappen aan de Wageningen University.
Bol beschikt over een arsenaal boekjes waar ze alles in opschrijft. Trainingen, tijden, planningen, wedstrijden, alles wordt in verschillende schriften geregistreerd en opgeslagen, zodat ze te allen tijde kan terugvallen op hetgeen haar heeft gebracht waar ze momenteel staat.
De vrouw die dit seizoen drie Diamond Leagues op rij won en daarmee in de wedstrijdenreeks negen keer op rij ongeslagen is, geldt inmiddels als een grootheid. Ze is, met stip, op de 400 meter de beste hordeloopster van Europa. De finale van de EK, die volgende maand in München wordt gehouden, lijkt weinig meer dan een formaliteit.
Maar Bol is ook leeftijdsgenoot van de Amerikaanse, die 200 dagen ouder is. Het vooruitzicht de rest van haar loopbaan op te moeten boksen tegen zo'n grootheid zou menigeen op voorhand het hoofd doen buigen. Zo niet Bol.
Nieuwe pagina's in boekje
In haar boekjes zullen na vrijdag ongetwijfeld een aantal pagina's worden besteed aan de meest recente ontmoeting met de Amerikaanse. Onder het hoofdstuk 'Hoe McLaughlin ooit te verslaan?' komt sowieso één stelregel te staan: kijk nooit naar een ander.
"Ik blijf in ieder geval mijn eigen ding doen. Misschien lukt het dan ooit", zei ze. Om daar in één adem aan toe te voegen: "En misschien ook niet."
