'Tor' pakte na zijn pensioen de wapens weer op om tegen de Russen te vechten
Een Joodse, Russischsprekende Oekraïner en een zoon van Charkov. Zo omschrijft hij zichzelf; 'Tor', commandant van het 226e bataljon van de territoriale verdediging van de tweede stad van Oekraïne.
Gepensioneerd militair 'Tor' vecht sinds de eerste dag van de oorlog zonder ook maar een dag onderbreking. "Zolang de oorlog doorgaat hebben we geen verlof", zegt hij in een loopgraaf in de tweede verdedigingslinie bij Charkov, waar hij ons mee naartoe heeft genomen. Een kilometer of twee, drie verderop exploderen Russische artilleriegranaten.
Geen moderne technieken
"Ze gebruiken dezelfde tactiek en strategie als in 1943", legt Tor uit. Eerst zware artilleriebeschietingen om de fortificaties te vernietigen. En als alles kapot is of beschadigd, sturen ze infanterie. De Russen gebruiken volgens hem geen moderne oorlogstactieken.
"Ze trekken Oekraïne binnen als vliegen naar de stront. Er is hier erg goede grond. Zij hebben problemen met hun landbouw. Daarom willen ze onze grond."
Hij hoopt vurig op een snelle overwinning. Niet alleen voor zijn land, zeker ook om persoonlijke redenen: "Ik wil mijn kleinkinderen zien. Ze wonen in het buitenland en ik kan het land niet uit. Dus we moeten winnen en dan kan ik ze zien."
Nieuwe rekruten
10 procent van de mannen van zijn eenheid van "een paar honderd" man is inmiddels omgekomen of gewond geraakt. En toch heeft hij geen gebrek aan manschappen. "Het gaat prima met de rekrutering van nieuwe mensen. Er zijn talloze inwoners van Charkov die hun stad willen verdedigen."
'Tor' brengt ons vervolgens naar Saltivka, een hoogbouwwijk aan de rand van Charkov. De buurt is zwaar getroffen door alles waar het Russische leger maar mee schieten kan; vliegtuigbommen, clustermunitie, artilleriegranaten en kruisraketten.
Verschillende keren zucht hij diep om de tranen tegen te houden. "Dit doet pijn," zegt hij zacht. "Dit is mijn geboortegrond. Mijn ex-vrouw komt er vandaan. Mijn kinderen zijn er geboren. Dit is mijn plek." Een eindje verderop wijst hij zelfs een bosje aan waar hij voor het eerst seks heeft gehad.
De haast totale vernietiging van zijn wijk vormt een belangrijke motivatie voor zijn handelen als militair. "Wat is de overwinning?" vraagt hij zich tenslotte af. "Je vernietigt je vijand en herovert grondgebied. Dat is één kant van de overwinning. De andere kant is de morele kant. Bijvoorbeeld als mijn kleinzoon van 5 zegt dat hij Oekraïner is."
Commandant Tor vecht met zijn 226ste bataljon tegen de Russen in de buurt van Charkov, de stad waar hij opgroeide. Een reportage van David Jan Godfroid vanuit de loopgraven:
