Volgende uitdagingen staan al te wachten voor 'gehavende' Johnson
"Gehavende overwinnaar", koppen de Britse kranten vandaag. Boris Johnson heeft zich nét staande weten te houden, maar de vraag is: voor hoelang?
Gisteravond verloor de Britse premier de steun van meer dan 40 procent van zijn eigen parlementariërs. Hij overleefde krapjes een vertrouwensstemming, met 211 stemmen voor en 148 tegen. Dat betekent dat een belangrijk deel van zijn partij hem weg wil hebben, en dat de Conservatieve Partij diep verdeeld is over de toekomst van Boris Johnson als leider.
Hoofdstuk afsluiten
Maar zo zien Johnsons aanhangers het niet: die proberen de uitslag heel anders voor te stellen. De vertrouwensstemming is gewonnen en nu breekt eindelijk het moment aan om dit hoofdstuk af te sluiten, zo klinkt het motto uit 10 Downing Street.
Eerder vandaag sprak Johnson zijn kabinet toe en probeerde hij de aandacht te richten op "wat er echt toe doet": stijgende energieprijzen, een mogelijke recessie, misdaadcijfers en de gezondheidszorg. Verwacht wordt een reeks beleidsaankondigingen en manoeuvres om de focus af te leiden van de leiderschapscrisis. De partygate-saga zal worden afgeschilderd als een obsessie van de media, een heksenjacht, waar de gemiddelde Brit helemaal niet meer op zit te wachten.
Al noemt het team van Johnson de uitslag van de vertrouwensstemming een comfortabele overwinning, de geschiedenis leert dat het besturen van een diep verdeelde Conservatieve Partij allesbehalve comfortabel is.
Drie jaar geleden won Theresa May een vertrouwensstemming - met 200 tegen 117 - maar zes maanden later trok ze, bij gebrek aan steun vanuit haar eigen partij, zelf de stekker uit haar premierschap. Margaret Thatcher hield het na haar vertrouwensstemming in 1990 slechts enkele dagen vol.
Een jaar veilig?
Volgens de regels van de Conservatieven kan er nu minstens een jaar lang geen vertrouwensstemming georganiseerd worden. Maar aan die regels zou gesleuteld kunnen worden, iets waar al over gespeculeerd wordt.
Bovendien liggen er nog meer momenten van politiek gevaar voor Johnson in het verschiet; om te beginnen twee tussentijdse verkiezingen eind juni, waarbij de premier moet laten zien dat hij nog steeds de harten van kiezers voor zich kan winnen. Vervolgens het onderzoek van een parlementaire commissie, naar aanleiding van de vraag of Johnson bewust het parlement heeft misleid over de lockdownborrels in Downing Street. Het parlement voorliegen is een reden tot aftreden.
Grotere vragen blijven
Al zou Boris Johnson zich ook daar uit weten te wurmen, dan hangt er nog een veel groter probleem boven zijn hoofd: want hoe gaat hij het vertrouwen van Britten bij de volgende landelijke verkiezingen terugwinnen? En wat is eigenlijk de koers van zijn regering, die eerst bepaald werd door brexit, daarna door een pandemie, en vervolgens zes maanden lang in de ban was van partygate? De rebellerende Toryleden die gisteren tegen Johnson stemden, zijn niet alleen gefrustreerd over de lockdownborrels, maar ook over een gebrek aan visie en langetermijnplanning.
Al hoopte Johnson na de vertrouwensstemming eindelijk een punt te zetten achter deze crisis, toch is de kans groot dat zijn positie verder onder druk komt te staan. Hij zal constant over zijn schouder moeten kijken, en hard moeten vechten om in zijn eigen partij voldoende autoriteit terug te winnen.
