Hockeyster Dicke won EK-goud, maar staat nu een jaar stil: 'Te lang doorgelopen'

Als Pien Dicke zondagmiddag met SCHC afreist naar Den Bosch voor de topper tegen de koploper, kan ze haar hockeystick thuislaten. De aanvalster van Stichtse staat al negen maanden aan de kant met een complexe voetblessure.

Na het Europees kampioenschap van vorig jaar juni kwam de veelbelovende loopbaan van Dicke helemaal stil te liggen. Bij het toernooi in eigen land probeerde de 22-jarige spits een plek af te dwingen in de olympische selectie, maar daar speelde ze al met een pijnlijke voet. Meteen na het EK kon ze niet meer lopen en bleek dat er van alles kapot was.

Inmiddels weet Dicke dat ze dit hele seizoen niet meer in actie zal komen. Ze richt zich op volgend seizoen.

"Het gaat gewoon ontzettend langzaam. Dat wist ik van tevoren", vertelt Dicke. "Toen ik in juni vorig jaar geblesseerd raakte, werd gezegd: houd rekening met zes maanden. Toen dat in zicht kwam, had ik nog steeds heel veel pijn. Nu weet ik dat ik pas na het WK (in juli, red.) weer ga hockeyen. Dat geeft me wel wat rust."

'Heel taai'

Dicke was vorig seizoen een van de uitblinkers in de hoofdklasse. Ze werd verkozen tot beste speelster van het seizoen en met negentien doelpunten - waaronder maar liefst achttien veldgoals - eindigde ze als tweede op de topscorerslijst achter Frédérique Matla. Dat ze nu al zo'n tijd langs de kant staat, valt haar zwaar.

"Ik ben nog nooit zo lang geblesseerd geweest en ik vind het wel echt heel taai. Ik stopte na het EK gelijk met alles. Ik zat in het gips voor bijna acht weken. Tegelijkertijd waren de meiden waarmee ik had getraind op de Olympische Spelen. Mijn tijd leek wel stil te staan, terwijl het bij hen allemaal doorging. Dat vond ik het allermoeilijkst."

Complexe blessure

De blessure die Dicke heeft, valt niet zo eenvoudig uit te leggen, zoals een gebroken enkel of een gescheurde kruisband. "Het is een soort kettingreactie geweest van dingen die kapot zijn gegaan. Omdat ik er lang mee door heb gelopen, heb ik meer kapot gemaakt", legt de hockeyster uit. "Wat ik heb, had de arts nagenoeg nooit gezien. En ik zit echt bij een arts die veel topsporters ziet."

"Een stukje van mijn hielbeen was afgebroken en door een gekke beweging is mijn teen naar binnen geklapt, blijkbaar. Daardoor heb ik een overbelasting op mijn voorvoet gekregen, en breukjes in botjes onder de bal van mijn voet. Toen is er ook nog een bandje gescheurd aan de binnenkant en een stukje kraakbeen afgebroken."

Bovendien duurde het lang voordat de precieze oorzaak van haar pijn kon worden vastgesteld. "De tijd vloog voorbij en het werd gewoon niet beter. Met elke stap die ik zette, had ik nog pijn. Niemand had enig idee wat er aan de hand was. Dat maakte het heel ongrijpbaar. Ik dacht: misschien kan ik wel nooit meer hockeyen als dit blijft."

MRI-scan

Even terug naar juni vorig jaar, toen Dicke nog een goede kans leek te maken op een uitverkiezing voor de olympische selectie van bondscoach Alyson Annan. Het EK werd gezien als hét testmoment voor speelsters om zich te bewijzen en dus wilde Dicke - ondanks de pijnlijke teen waar ze toen al mee rondliep - graag spelen.

Na een MRI-scan oordeelde de medische staf van het Nederlands team dat het verantwoord was om in actie te komen. "Dat is wel in goed overleg gegaan met de artsen, met name de artsen van het Nederlands team. Medisch gezien was er toen niks aan de hand. Ik kon doorspelen", aldus Dicke.

"Aan de andere kant had ik wel echt veel pijn. Maar er kwam een EK aan, en de Olympische Spelen. Dan wil je alles spelen. Op voorhand wist niemand dat dit de gevolgen konden zijn. Ik heb best een hoge pijngrens. Helemaal met adrenaline. Dan voel je gewoon dingen niet, die je normaal wel zou voelen. Ik dacht elke keer: als ik eenmaal warm ben, dan trekt het wel weg. Zo erg zal het dan wel niet zijn."

"Omdat die MRI goed was, heb ik erop vertrouwd dat er niets kapot was. Dat zeg je dan ook tegen jezelf: je kunt gewoon hockeyen. De MRI heb ik gehad in een privékliniek. Blijkbaar is de resolutie daar lager dan in een academisch ziekenhuis. Toen ik na het EK naar de orthopeed ging en daar nog een MRI kreeg, in combinatie met een CT-scan, zag hij wel gelijk dat het niet goed was. Dat kon hij niet zien op de oude MRI."

In januari werd Dicke geopereerd aan haar teen en inmiddels gaat ze met kleine stapjes vooruit. "Ik ben eindelijk weer aan het bewegen. Ik doe veel cardio en krachttraining. Mijn eerste doel is nu om weer te kunnen rennen. Ik denk dat dat eind mei wel kan. Dan kan ik hopelijk eind in juli of augustus weer bij SCHC aansluiten."

Onderzoek naar cultuur

Terwijl Dicke druk was met haar revalidatie, werd afgelopen winter een onderzoek gestart naar de cultuur onder bondscoach Annan binnen de nationale selectie. Komende week wordt het rapport gepresenteerd aan de spelersgroep.

De jonge speelster, die in januari 2020 haar debuut maakte bij het grote Oranje, wil net als haar teamgenoten niet inhoudelijk ingaan op wat er speelt binnen de ploeg.

"We hebben gesprekken met elkaar gehad en daar is alles op tafel gelegd. Ik heb ook mijn verhaal verteld, maar dat heeft niet direct met het onderzoek te maken. Ik voelde me wel fijn om dit bij het team kwijt te kunnen. Na het EK gingen zij allemaal door naar de Spelen. Ik heb ze ook niet heel veel meer gesproken. Ze wisten van mij ook niet wat er allemaal aan de hand was. Zij hebben goud gewonnen en ik heb gestruggeld de afgelopen tijd."