De Wit uit Purmerend en Takagi uit Makubetsu: 'Mooi dat je zo'n persoon tegenkomt'

Toen Miho Takagi uit het Japanse Makubetsu donderdagmiddag zag dat ze eindelijk olympisch goud op de 1.000 meter had veroverd, huilde ze tranen van geluk in de armen van Johan de Wit uit Purmerend.

De Noord-Hollander is al zeven jaar bondscoach bij de Japanse schaatsbond. In die tijd ontwikkelde hij vooral met Takagi een bijzondere band.

"Ze komt bij ons gezin over de vloer, komt zo nu en dan bij ons eten, is helemaal gek op onze kinderen. Daarnaast is ze iemand die mij corrigeert, die dingen overlegt. Daar is ze eigenlijk een van de weinigen in geweest, de afgelopen zeven jaar. Dat is heel speciaal. De band is heel erg goed", vertelde De Wit bij NOS RadiOlympia.

De Wit heeft geen makkelijke tijd achter de rug in Peking. Het begon ruim twee weken geleden met een positieve coronatest, waarna hij dertien dagen in een quarantainehotel werd geplaatst.

"Ik heb het hier niet heel leuk gehad. Thuis zijn er ook wat dingen gebeurd. Het zijn niet de twee beste maanden uit mijn leven geweest", aldus de 42-jarige De Wit. "Dat komt er dan een beetje uit en dan word je een beetje emotioneel."

De Wit mocht net op tijd uit quarantaine om Takagi afgelopen zondag verrassend zilver te zien winnen op de 500 meter. Op de ploegenachtervolging ging het afgelopen dinsdag helemaal mis, toen Takagi's oudere zus Nana in de laatste bocht onderuitging. De Japanse vrouwen hadden tot dat moment het goud voor het grijpen, maar moesten genoegen nemen met zilver.

Eerder won Takagi in Peking ook al zilver op de 1.500 meter. Toen moest ze alleen Ireen Wüst voor laten gaan.

"Miho is zó goed in balans, dat is echt bewonderenswaardig. Misschien nog wel beter dan ik. Hoe ze gewoon doorgaat en ook de andere meiden heeft gesteund. Ongelooflijk, echt heel knap", aldus De Wit, die twee dagen later eindelijk de eerste individuele gouden olympische medaille met zijn pupil kon vieren.

Dankbaar

Takagi hoort al jaren bij de wereldtop op de 1.000 en de 1.500 meter, maar bij de grote toernooien kwam het er meestal net niet uit.

"Dan sta je daar samen en dan denk je: dit is toch wel prachtig zo. Ik denk dat zij heel dankbaar was en ik ook. Het is mooi dat je zo'n persoon in je leven tegenkomt en dat ze ook nog eens zo goed is."

De kans is aanwezig dat de wegen van De Wit en Takagi scheiden na het hoogtepunt in Peking. De 27-jarige Japanse denkt zelf aan stoppen en De Wit heeft nog geen duidelijk plan voor de komende jaren.

"Als Miho doorgaat met schaatsen, zou ik het mooi vinden om ook door te gaan. Ik weet niet of dat in Japan zou kunnen. Ik moet afwachten of ik een aanbod krijg, maar eigenlijk heb ik geen contact met de bond."

'Enorme cultuurverschillen'

"Ook toen ik in het quarantainehotel zat, hoorde ik niets van de Japanners of het olympisch comité. Ik vind dat niet normaal, maar blijkbaar is het daar wel normaal. We weten allemaal dat er enorme cultuurverschillen zijn, dus ik weet het niet. Ik ben in zeven jaar tijd netjes behandeld, dus ik heb niets kwaads te zeggen over de bond. Maar het voelde wel gek", aldus De Wit.

Een functie als bondscoach van de Nederlandse schaatsers ziet De Wit nog niet direct zitten. De huidige bondscoach - Jan Coopmans - kreeg in Peking veel kritiek na de moeizame optredens van de Nederlandse ploegen.

"Ik geloof niet dat ik graag in deze structuur zou willen werken als bondscoach. Het zou een intensief traject moeten zijn met de massastart en ploegenachtervolging. Nu lijkt het alsof de ploegen en rijders zich daar niet aan willen committeren. Als ik het doe, dan moet het goed."

"Individueel zijn de resultaten natuurlijk hartstikke goed. Dat is de keuze en dan moet je er niet over zeuren. Dat doen de rijders nu wel en dat stoort mij. Dat vind ik niet netjes", sprak De Wit zich uit.