Oranje-trio grijpt voor het eerst naast medailles: 'Niet verdiend om op podium te staan'
Het is Sven Kramer, Patrick Roest en Marcel Bosker niet gelukt om een medaille te veroveren op de ploegenachtervolging in Peking. In de olympische troostfinale waren de Verenigde Staten bijna drie seconden sneller dan het Nederlandse trio en veroverden Casey Dawson, Emery Lehman en Joey Mantia het brons.
Kramer, Roest en Bosker begonnen sneller dan de Verenigde Staten, de wereldrecordhouder op dit onderdeel. Daarna verloor het Oranje-trio snelheid en zag het gat met het Amerikaanse trio alleen maar groter worden. Nederland reed met 3.41,61 zelfs langzamer dan in de kwart- en halve finales.
Bekijk hieronder een samenvatting van de troostfinale en finale van de ploegenachtervolging in Peking.
Nederland won de afgelopen vier edities altijd een olympische medaille op de ploegenachtervolging. In 2014 was er goud, de andere edities moest Oranje genoegen nemen met brons. In Peking prolongeerde Noorwegen de olympische titel en verwees daarmee de Russische schaatsers naar het zilver.
Teleurstelling
"Het was gewoon niet goed genoeg", vertelde Kramer na de troostfinale. "We hadden het in de halve finales al lastig en nu was de tank helemaal leeg. Het is erg teleurstellend. We hebben geen grote fouten gemaakt, maar we zijn alle drie wat minder vandaag."
Ruim een maand geleden werden Kramer, Roest en Bosker nog wel Europees kampioen en waren ze een seconde sneller dan Noorwegen. "We kunnen dus mee met de wereldtop", aldus Roest. "Het ging gewoon echt niet vandaag. We verdienen het ook niet om op het podium te staan, want we hebben niet laten zien dat we goed genoeg zijn."
Bekijk hieronder de reactie van Sven Kramer, Patrick Roest en Marcel Bosker en bondscoach Jan Coopmans na de troostfinale.
Dit seizoen won Nederland tijdens de wereldbekerwedstrijden de eerste wedstrijd, maar daarna werd er niet meer serieus meegedaan op de ploegenachtervolging. In Salt Lake City stond een gelegenheidstrio op de baan om plaatsing voor de Spelen veilig te stellen.
In Salt Lake City raakten de Nederlandse mannen ook hun wereldrecord kwijt, want de Amerikaanse schaatsers Joey Mantia, Emery Lehman en Casey Dawson reden voor eigen publiek naar 3.34,47.
Trage ritten
De Nederlandse schaatsers plaatsten zich zondag met 3.38,90, de vierde tijd, voor de halve finales. Ze waren toen bijna anderhalve seconde langzamer dan Noorwegen (3.37,47). In de halve finales was het verschil kleiner, maar de Noorse trein liep soepeler dan die van Kramer, Roest en Bosker.
Bekijk hieronder de rit van Nederland tegen Noorwegen in de halve finales van de ploegenachtervolging.
Ook Bosker vond het na afloop niet goed genoeg. "Het ging minder goed dan op de EK en dan kom je niet op het olympische podium. We hebben ons best gedaan."
Roest had niet het idee dat hij nog vermoeid was van de 10.000 meter, die hij vrijdag had gereden en waarop hij zilver pakte. "Dat wil ik niet als excuus gebruiken. Het lukte gewoon echt niet vandaag. Dit hadden we van tevoren niet kunnen zien aankomen. We hadden hier niet moeten winnen, maar het had wel gekund. Wij kunnen meedoen met de wereldtop."
Kramer
Het was de eerste keer dat Kramer geen medaille veroverde op de ploegenachtervolging, want vanaf 2006 kwam hij altijd in actie voor het Nederlandse team op dit onderdeel. Vooraf gaf hij al aan alles op deze afstand te richten, zodat hij zijn imposante loopbaan kon afsluiten met een vijfde gouden olympische medaille. Dat lukte niet.
Kramer krijgt nog één kans in Peking, zaterdag op de afsluitende massastart, waarop hij samen met Jorrit Bergsma in actie komt, maar op dat onderdeel is Kramer geen specialist.
