Hoe de verguisde Wim Jansen de held van Celtic werd, en toen opstapte
'Wim Jansen is the second worst thing to have happened to Hiroshima.' Dat stond in 1997 boven een vernietigend artikel van de tabloid Scottish Sun. Een laatste waarschuwing aan het adres van Celtic. In koeienletters.
Dan kun je twee WK-finales hebben gespeeld met Oranje en het voetbal voor altijd hebben veranderd met het nieuwe totaalvoetbal. Leuk dat je replica's van de UEFA Cup, de wereldbeker en de Europa Cup I in de kast hebt staan. Een Europa Cup I die nota bene werd veroverd tegen het toentertijd machtige Celtic.
En dan word je afgerekend op een minder succesvol avontuur in Japan.
De frustratie zat diep in Parkhead, in het oosten van Glasgow. Dertig jaar nadat Celtic onder de vermaarde coach Jock Stein zich de beste van Europa mocht noemen, hoopte het stof zich op in de prijzenkast.
De laatste Schotse titel was die van 1988. In de negen jaar daarna had Celtic nog een keer succes in het bekertoernooi. En dat was het.
Een kleine tien kilometer naar het westen puilde de prijzenkast van de gehate rivaal juist uit. Waar Celtic faalde, fonkelde Glasgow Rangers. Elke keer de hoop op beterschap. Elk jaar de teleurstelling. Onverdraaglijk.
'Wim who?'
In het seizoen 1997/98 zou Rangers de tiende landstitel op rij kunnen pakken en daarmee zelfs het grote Celtic van de jaren 60 en 70 overtreffen. 'Going for ten', gonsde het door de straten.
"Dat nooit!", zo dachten de supporters van Celtic. Arrigo Sacchi, de architect van het grote AC Milan zou de club komen redden. Of anders Bobby Robson, die net was opgestapt als trainer van Barcelona.
En dan komt het bestuur met Wim Jansen. De tabloids schreeuwden in koeienletters: "Wim who?"
Wat de woedende fans niet wisten, was dat niemand minder dan Johan Cruijff het clubbestuur had gewezen op Jansen. De voetbaliconen waren al jaren twee handen op een buik, bij Oranje, bij Washington Diplomats en later zelfs even bij Ajax. Voor Cruijff was Jansen een van de vier mensen wiens mening over voetbal ertoe deed.
En de bestuurders luisterden. Wat hadden ze te verliezen? Veel slechter kon het niet. De aanstelling van Jansen was er een op hoop van zegen.
De fans begrepen er weinig van, net zoals ze de verkoop van publiekslieveling Paulo Di Canio niet begrepen. De licht ontvlambare Italiaan werd verkocht aan Sheffield Wednesday. In die deal werd ook een oude bekende van Jansen betrokken: Regi Blinker, die Jansen nog altijd 'zijn voetbalvader' noemt.
Maar het zou een andere Feyenoorder zijn, die het fortuin van Celtic zou bepalen. Voor nog geen miljoen kwam Henrik Larsson over uit Rotterdam. Dankzij Jansen.
Zo volgden er meer versterkingen, met als laatste aanwinst de Noor Harald Brattbakk. Een veelscorende spits van het Noorse Rosenborg, ongepolijst maar effectief. Hij was niet de keuze van Jansen, zoveel was duidelijk.
Scheurtjes bij Rangers
Intussen kon Rangers meerdere grote namen als Brian Laudrup, Paul Gascoigne en Gennaro Gattuso in het veld brengen. En Peter van Vossen, al kwam hij niet veel aan spelen toe.
Maar ook op Ibrox werden scheurtjes zichtbaar. Noem het arrogantie, misschien was het onvermijdelijk. Feit is dat Rangers lang niet zo ongenaakbaar was als altijd, zeker nadat manager Walter Smith - die afgelopen oktober op 73-jarige leeftijd overleed - had aangekondigd zijn contract niet te verlengen.
Niets wees erop dat dit het jaar van Celtic zou worden. Na twee duels stond Jansen nog met lege handen. Daarna begon het te lopen en volgden acht zeges op rij. Maar die hoop werd in november alweer de grond ingeboord na een nederlaag (1-0 uit) en een remise (1-1 thuis) in The Old Firm.
Eind november werd wel de Schotse League Cup veroverd, een eerste sprankje hoop in de harten van de Celtic-fans. Pas in het nieuwe jaar begon het vuurtje echt te branden.
Geloof dat Rangers te kloppen is
Tien jaar lang speelden Celtic en Rangers rond Kerst en Oud en Nieuw, nooit wist Celtic te winnen. Maar nu wel, de enige Celtic-zege in vijf derby's dat seizoen.
"Die 2-0 tegen Rangers was het kantelpunt", zou de Noor Brattbakk later vertellen. "We geloofden dat Rangers te kloppen was."
Op de voorlaatste speeldag kon Celtic opeens de titel grijpen met een zege op Dunfermline. Celtic speelde gelijk, maar omdat Rangers verloor van Kilmarnock had Jansen het kampioenschap nog altijd in eigen hand.
Jansen Wonderland
Die week was de spanning om te snijden in Glasgow. Maar Jansen trok zich er niets van aan. Terwijl het blauwe deel van de stad sprak over de tiende titel en het groen-witte deel over het voorkomen daarvan, weigerde Jansen er ook maar een woord aan vuil te maken.
In een zinderend Celtic Park opende Larsson na drie minuten de score en Brattbakk maakte het in de slotfase af: 2-0. Na afloop wordt Jansen minutenlang toegezongen: "There's only one Wim Jansen. He's got curly hair, but we don't care. Walking in a Jansen wonderland".
De ingetogen Nederlander, verguisd bij zijn aanstelling, was voor altijd in de armen gesloten van de Celtic-fans. "Wim Jansen is de vader, de architect en de inspirator van dit succes", zei aanvoerder Tommy Boyd na afloop. "We hebben even aan hem moeten wennen, maar zijn werk is pas begonnen."
Twee dagen later leverde Jansen zijn contract in.
'Jansen is het beste dat we hebben'
Jansen had genoeg van het gezeur van directeur Jock Brown en eigenaar Fergus McCann over transfers. Om geld en roem gaf hij sowieso niets, voetballers opleiden en laten bloeien des te meer. Eigenaar McCann kreeg geen hoogte van hem en gaf hem nog een trap na.
"Hij nam nooit verantwoordelijkheid", vertelde de Schotse Canadees, groot geworden met de exploitatie van golfbanen. "Altijd lag het aan een ander. Hij was alleen maar bezig met de korte termijn."
Die verklaring was ook om het eigen straatje schoon te vegen, want buiten de poort van Celtic Park stonden de fans te schreeuwen: "It's a disgrace! Brown en McCann begrijpen niets van deze club. Celtic, dat zijn wij. En Wim Jansen is het beste dat we hebben. Hij had nooit weg mogen gaan!"
En Jansen? Die dacht er het zijne van en ging terug naar Rotterdam. Lekker voetbal kijken op Varkenoord.
In de onderstaande video gaat Regi Blinker in op zijn bijzondere band met 'zijn voetbalvader' Wim Jansen.
