Van der Poel had wereldrecord niet verwacht na 'langzaamste opening ooit'

Nils van der Poel toonde bij de eerste wereldbekers van het schaatsseizoen al aan dat hij geen eendagsvlieg is. Dat zijn wereldtitels op de vijf en tien kilometer, op de langste afstand zelfs in een wereldrecord, waarmee hij vorig jaar de schaatswereld verbaasde geen toevalstreffers waren.

Tien maanden later heeft de Zweed ook de mondiale toptijd op de vijf kilometer in handen. Met 6.01,56 schaafde hij 0,3 seconde van het drie jaar oude wereldrecord van Ted-Jan Bloemen af. Maar dat had hij niet per se zien aankomen.

"De voorbereiding is heel anders geweest dan voor andere wedstrijden", zegt Van der Poel, "dus we wisten niet wat we moesten verwachten. Ik heb veel op lage intensiteit getraind, ik was nog niet heel erg gewend aan de snelheid van rondjes 28,5. Daarom was het een race waarin het heel erg heen en weer ging."

Bekijk hieronder de laatste ronden van de wereldrecordrace van Van der Poel:

Het opmerkelijkst aan Van der Poels race was de opening, met 20,17 allesbehalve een gedroomde aanzet voor een wereldrecord. "Het was de langzaamste opening die ik ooit gereden heb, denk ik."

De stayer ziet de heupblessure die hij in april opliep, als boosdoener. "Vanwege mijn heup had ik geen start geoefend. Ik had de snelheid gewoon niet en de eerste ronde was ook erg langzaam. De ronde daarna ging ik iets te hard met 28,0, daarna heb ik het hersteld."

Van der Poel bleef lage 28'ers noteren en leverde ook in de laatste ronden stabiele tijden af: drie keer 28,4 gevolgd door drie keer 28,6.

Haast net zo vlak, maar drie bijna seconden langzamer, was Patrick Roest. 2,84 seconde gaf de Nederlander toe op Van der Poel. "Ik ben zeker blij met waar ik nu sta. Natuurlijk baal je ervan dat het gat nog net iets groter is dan je had gehoopt, maar ten opzichte van de laatste twee wereldbekers heb ik een grote stap gezet."

'Moet hier tevreden mee zijn'

Roest raakte eind oktober zijn nationale titel kwijt aan Jorrit Bergsma en kwam in de wereldbekers in Polen (vijf kilometer) en Noorwegen (tien kilometer) niet goed uit de verf. Waar Van der Poel tweemaal zegevierde, kwam Roest tot een derde en een teleurstellende negende plek.

Het zilver in Salt Lake City is een broodnodige opsteker richting het olympisch kwalificatietoernooi. "Met de route die ik nu heb gelopen, iets harder trainen, moet ik hier tevreden mee zijn. Maar uiteindelijk rijd je altijd om te winnen en hoop je dat het gat wat kleiner is. Ik denk dat ik alleen maar tevreden kan zijn en voort kan bouwen op deze race."

Van der Poel ziet natuurlijk ook dat Roest weer dichter bij hem in de buurt zit dan afgelopen maand. "Het is heel anders dan de laatste weken, Patrick doet het weer goed. De Nederlanders hebben lang doorgetraind voor het OKT, dus ik denk dat we nog niet alles van ze gezien hebben."

Maar wat dat voor de rest van het seizoen betekent? "Geen van ons had van deze wedstrijd een hoofddoel gemaakt, laten we kijken wat het in februari gaat worden..."

Bekijk hieronder in de carrousel het schaatsprogramma van dit weekeinde: