Röttger stopt toch niet en blijft in dienst handbalverbond: 'Pensioen niets voor mij'

Sjors Röttger heeft in de handbalwereld eigenlijk alles al meegemaakt. Hij was speler, ging door als trainer en was tussen 2003 en 2008 bondscoach van de vrouwen. De laatste jaren was hij algemeen directeur bij het Nederlands Handbal Verbond.

Eigenlijk zou hij deze week met pensioen gaan, maar hij heeft toch besloten om nog even door te gaan. De 66-jarige Röttger gaat verder als technisch directeur.

"Pensioen is een prachtig iets, maar eigenlijk niets voor mij", aldus Röttger, die desondanks niet van plan is nog heel lang bij de handbalbond te blijven. "Het is niet mijn ambitie, maar ook niet goed voor de handbalsport als ik dit heel lang ga doen."

Het is voor Röttger zijn derde periode als technisch directeur. Hij hoopt op 1 juli van komend jaar het stokje over te dragen aan zijn opvolger. "Die mag wel wat grijze haren hebben, maar niet zoveel als ik."

"Ik ben inmiddels meer dan twintig jaar actief bij het handbalverbond, dus het wordt nu tijd voor iets anders", gaat Röttger verder. Als hij over een halfjaar daadwerkelijk uit dienst treedt, hoopt hij zijn jarenlange opgedane kennis te kunnen delen met andere sportbonden.

Op uitzending in Sudan

Röttger heeft niet alleen ervaring opgedaan in de handbalwereld, maar ook bij het ministerie van Defensie, waarvoor hij jarenlang als sportofficier werkte. In 2010 werd hij als commandant voor een halfjaar uitgezonden naar Sudan.

"Dat was deels vergelijkbaar met topsport", aldus Röttger, die in Sudan onder meer een wapen op zich gericht kreeg en een kindsoldaat in de ogen keek. "Topsporters zijn enorm gericht op hun doelen, de spanning is hoog en ze investeren er heel veel in. Militairen moeten dat ook doen. Kanttekening is dat topsporters er niet aan sterven, militairen moeten echt opletten. Maar die spanning is deels vergelijkbaar."

"Het allerbelangrijkste dat ik heb meegenomen uit die periode, is dat je altijd rustig moet blijven, moet relativeren. Ik ben een enorm gedreven persoonlijkheid, maar soms iets te gedreven. Ik heb geleerd op het juiste moment ontspannen te zijn, het overzicht te houden."

In zijn periode als bondscoach van het Nederlands vrouwenteam nam hij naast het sportieve gedeelte ook de tijd voor mentale training. Zo nam Röttger het team in 2005, vlak voor twee belangrijke interlands, mee naar Kamp Vught.

"Een aantal speelsters had het emotioneel heel zwaar, want het was heel indrukwekkend. Ik hoopte dat dat de spanning weg zou halen van de sport. Een topsporter is in eerste instantie een mens."

WK 2005

Als Röttger terugkijkt op zijn carrière bij de handbalbond, komt al snel het WK van 2005 naar boven. Nederland eindigde als vijfde. "Het was uniek. Van de tiende plaats in 1999 naar de vijfde plaats was een enorme sprong. Dan is er veel plezier en vreugde. Ik was gepast trots, denk ik."

Veertien jaar later, toen Oranje wereldkampioen werd, zat Röttger op de tribune als technisch directeur. "Ik kon het bijna niet geloven... Topsport wordt niet altijd beloond met een eerste plaats. Als dat dan wel een keer lukt, is dat geweldig."

"Ik ging naar de speelsters toe en de bondscoach wilde me op het podium hebben, maar dat heb ik niet gedaan. Hij vond dat ik een onderdeel van het geheel was, maar ik wil niet op de voorgrond treden. Uiteindelijk ben ik een nuchtere Achterhoeker."

Voor de Nederlandse handbalvrouwen begint vrijdag 3 december het volgende WK en dat kan volgens Röttger alle kanten op.

"Ik noem dit een kantel-WK. Op het eerste internationale evenement na de Olympische Spelen is het altijd zoeken welke keuzes de landen maken in aanloop naar de volgende Spelen. Er kunnen bijvoorbeeld plotseling landen opstaan die er eerder niet waren."

"Wij gaan natuurlijk altijd voor de wereldtitel, voor het allerhoogste, maar we willen ook gewoon alle wedstrijden goed spelen. Ik verwacht dat de meiden ervoor zullen gaan en we gaan zien wat dat betekent."