Verscholen op industrieterrein, werkt Ihattaren in garagebox aan rentree
Mohamed Amine Ihattaren is het grootste mysterie van het Nederlandse voetbal. Een maand lang is het grote talent (19) spoorloos, tot hij donderdagavond laat ineens opduikt in Utrecht. Even naar buiten, om gewoon lekker een balletje te trappen.
Zorgeloos voetballen, dat doet Ihattaren in zijn jeugdjaren op zijn pleintje aan de Adenauerlaan. Daar leert hij zijn trucjes. En net zo lief neemt hij later de tijd voor de jeugd, want rijzende ster van PSV of niet, hij verloochent zijn afkomst nooit.
Thuis tussen de grauwe flats in Kanaleneiland, een achterstandswijk in Utrecht. Waar een grondige opknapbeurt de buurt nu weer wat kleur op de wangen moet geven.
Emotioneel en kwetsbaar
Ihattaren laat zich omschrijven als een gevoelige jongen. Emotioneel, met zorg voor zijn familie en de mensen om hem heen. Maar ook kwetsbaar, blijkt nadat hij zijn eerste stappen heeft gezet op het hoogste podium. Iedereen wil wat van Ihattaren.
De begenadigde linkspoot is van Marokkaanse origine. Maar voetballen wil hij voor Nederland, een wens van zijn veel te vroeg overleden vader. Zonder het ouderlijke gezag gaat het daarna van kwaad tot erger, maar lijkt iedereen ook te vergeten dat Ihattaren eigenlijk nog een kind is.
In Kanaleneiland zijn de antwoorden niet te vinden in deze grauwe herfstweek. De pleintjes zijn leeg. Op straat hangen wat jongeren, verscholen onder capuchons en druk met hun telefoon in de weer.
Niemand heeft Ihattaren de laatste tijd gezien. En niemand wil eigenlijk ook zeggen of ze de laatste tijd nog contact met hem hadden gehad. Alsof hij nog niet genoeg over zich heen had gekregen. Na zijn stille vertrek bij Sampdoria op 12 oktober wordt hij omschreven als een spook.
Zijn auto is ook niet gezien. Een bak van bijna twee ton, gekocht met zijn rijbewijs nog maar net op zak. Ook daar vinden veel mensen wat van.
In de media gaat de beerput open over de grootste belofte van Nederland, die zijn talent verkwanselt. Met overgewicht kampt. Met misschien wel als dieptepunt een psycholoog die hem in Voetbal International "ernstig narcistisch" noemt, maar wel anoniem wil blijven.
Ihattaren werkt het sentiment rond zijn persoon in de hand door zich te blijven verstoppen.
Niet kapot te krijgen
Begin dit jaar is Ihattaren nog PSV'er, waar hij continu in de clinch ligt met zijn strenge Duitse trainer Roger Schmidt. Ondertussen doet de middenvelder met een personal trainer extra inspanningen om fit te raken. En dat lijkt succes te sorteren.
Begin april jaagt hij als invaller tegen Heracles Almelo een bal strak de kruising in. "Niemand die mij kapot krijgt", schreeuwt hij daarna in de camera. Het zou zijn laatste goal zijn voor PSV.
De goal van Mohamed Ihattaren tegen Heracles Almelo (3-0):
De basis voor die laatste opleving werd destijds gelegd in een garagebox, diep verscholen in de verderop gelegen wijk Overvecht. Van buiten oogt het daar als een doorsnee industrieterrein, maar in een hoekje heeft Jordy Best in zijn loods een voetbalveldje van kunstgras aangelegd.
Het is een mini-oase tussen al het staal en beton, met aan de muur levensgrote foto's van Cristiano Ronaldo, Lionel Messi, Ronaldinho, Ronald Koeman en Johan Cruijff. Ihattaren moet zijn plekje in die eregalerij nog verdienen, te beginnen door daar komende weken wat schade in te lopen.
Best is net als Ihattaren een echte Utrechtse jongen. Zelf vroeg gestopt met voetbal, maar als individueel coach nog steeds in het wereldje actief. Geliefd bij profs uit de regio, ook om ze net even een zetje te geven op de momenten waarop ze dat nodig hebben.
En dus meldt ook Ihattaren zich dinsdag plotseling weer, in eerste instantie nog voorzichtig met een berichtje.
Geruchten ontkracht
Het ongrijpbare is er nog lang niet af bij de linkspoot, die twee dagen later ineens bij Best voor de deur staat. Het is al kwart voor tien 's avonds, maar Ihattaren heeft zin om het veld op te gaan. Hij drukt de geruchten over een einde van zijn carrière meteen de kop in.
Ihattaren is volgens Best altijd zichzelf, zijn energieke karakter heeft altijd de overhand als ze samen aan de slag gaan.
Best legt uit dat Ihattaren enorm gespierd is, waardoor het al snel lijkt of hij met veel overwicht kampt na een luie periode. De schade valt nu mee, het zou volgens hem voor Ihattaren een reëel streven zijn om in januari weer ergens op het veld te staan.
Dat heeft nog wel wat voeten in de aarde, want Ihattaren heeft nog het een en ander uit te leggen. Aan zijn club Juventus. En zeker aan Sampdoria, dat hem van de Italiaanse recordkampioen huurde voordat hij verdween.
Op de velden van Elinkwijk zet Ihattaren zijn eerste stappen naar een terugkeer. En voor mensen die hem herkennen, maakt hij tijd voor een foto. Want weglopen is geen optie meer, daarvoor is hij inmiddels wel oud en wijs genoeg.
