Schulting baalt van WB-zilver door andere aanpak, maar is 'blij met het proces'
"De 1.000 meter was een beetje een rollercoaster", keek Suzanne Schulting terug op de strijd op 'haar' afstand bij de wereldbeker in Nagoya.
De regerend olympisch kampioen moest genoegen nemen met zilver achter de Amerikaanse Kristen Santos in een eindstrijd die a-typisch verliep voor de Friese veelvraat en haar na tien gewonnen internationale finales op rij nu eens niet de hoofdprijs bracht.
Dat voelde even als een teleurstelling, maar was ook het gevolg van een aangepaste strategie. Schulting is gewend zich al snel in de race aan kop te nestelen en vervolgens haar tegenstandsters de hielen te tonen. Aan inhaalmanoeuvres komt ze daardoor maar mondjesmaat toe. In samenspraak met bondscoach Jeroen Otter had ze daarom in Japan voor een andere aanpak gekozen.
Gestresster
"In de semi-finale zou ik meer van achteren gaan rijden. Dat was spannend. Tot zes ronden voor het einde zat ik nog heel ontspannen, maar in de laatste drie ronden merkte ik dat het toch wel wat gestresster werd in mijn hoofd." Na een duw van Jekaterina Jefremenkova kwam Schulting ten val, maar ze werd alsnog aan het finaleveld toegevoegd.
"Ik deed het in de finale weer op dezelfde manier. Ik probeerde rustig te blijven en ik denk dat dat eigenlijk ontzettend goed is gelukt. Ik kwam richting de finish net tekort. Daardoor werd het net geen goud. Maar ik lag met een ronde te gaan nog op vier, dus dat ik dan nog zilver binnenhaal is wel heel erg goed, denk ik."
"Ik zie het vooral als een leermoment, want ik weet dat als ik de rit van kop af aan had gepakt, de kans heel erg klein is dat ze er voorbijkomen. Ik zette mij in een lastige positie neer omdat het heel goed is om die ook te trainen. Want stel dat ik op de Spelen in zo'n situatie kom, dan moet ik rustig zien te blijven en doen wat ik moet doen. Het is frustrerend dat ik geen goud heb gewonnen, maar als ik naar het proces kijk, kan ik er blij mee zijn."
