Parsons maakt kennis met Oranjevrouwen: 'Heb nog nooit zo veel energie gehad'

De Nederlandse voetbalsters zijn vandaag weer bijeengekomen op de KNVB-campus in Zeist, ze maken zich op voor de WK-kwalificatie die vrijdag van start gaat. Op het veld heerst een nieuwe voertaal: de Engelsman Mark Parsons nam na de Olympische Spelen het stokje over van bondscoach Sarina Wiegman.

De 35-jarige Brit is met een flinke dosis motivatie begonnen. "Een geweldige eerste dag op het veld met het team. Ik moet mijn enthousiasme zelfs een beetje temperen", zegt Parsons.

Sinds zijn aanstelling eind mei heeft de kersverse bondscoach niet stilgezeten; Parsons wilde 44 speelsters leren kennen en heeft uiteindelijk met 32 speelsters diepgaande gesprekken gevoerd en van elk uitvoerig wedstrijdbeelden bekeken.

Nog nooit zoveel uren

Sowieso zit Parsons niet stil, want naast zijn werk bij de Oranjevrouwen is hij de komende maanden ook nog hoofdtrainer van Portland Thorns in de Verenigde Staten. Sterker nog, gisteravond stond de Brit gewoon op het veld in Portland. Een nachtelijke vlucht en een paar koppen koffie later staat Parsons in Zeist in vol ornaat voor zijn nieuwe ploeg.

Hoewel de nachten kort zijn en de dagen lang, schort het niet aan energie. "Ik heb nog nooit zo veel uren gedraaid als ik momenteel doe, maar om eerlijk te zijn heb ik ook nog nooit zo veel energie gehad", zegt de Brit die tevens de Amerikaanse nationaliteit bezit.

"Ik hou van wat ik doe en bof met de mensen hier. Er zit zo veel kwaliteit in de staf, zowel bij de oude als de nieuwe staf", zegt Parsons.

Parsons begon zijn loopbaan als trainer al op 18-jarige leeftijd bij de reserves van de vrouwentak van Chelsea. In 2010 maakte hij de oversteek van het Verenigd Koninkrijk naar de Verenigde Staten waar hij twee jaar later aan de slag ging bij de vrouwen van DC United onder 20.

In 2015 begon hij als hoofdtrainer van zijn huidige team, de Portland Thorns. De toen 30-jarige coach werd in 2016 uitgeroepen tot coach van het jaar in de Amerikaans voetbalcompetitie (NWSL). Een jaar later werd hij met Portland kampioen van de NWSL.

Ook dit seizoen heeft Parsons er al een prijs bij; in mei won hij met Portland de Amerikaanse bekercompetitie. Het succes leverde hem in 2020 een meerjarencontract op, maar dat kon een jaar later verscheurd worden.

De kans om bondscoach van het Nederlands vrouwenelftal te worden, liet hij niet aan zich voorbijgaan. "Voor mij was het een no-brainer", zei Parsons destijds. Al speelde de gedachte om met zijn gezin dichter bij Engeland te zijn ook zeker mee.

Aanstaande vrijdag wacht hem de eerste test, dan nemen de Nederlandse voetbalsters het in de eerste WK-kwalificatie op tegen Tsjechië, vier dagen later staat Oranje in Reykjavik tegenover IJsland.

Daarna vertrekt Parsons weer naar de Verenigde Staten om daar zijn koppositie met Portland in de NSWL voor de laatste keer te verdedigen. Tot en met november (wanneer de play-offs zijn van de NWSL) combineert Parsons de twee banen.

Slapen? Dat doet de jonge coach in december wel. "Dan heb ik weer tijd voor mijn familie en kan ik bijslapen, maar nu ben ik blij om met mijn werk bezig te zijn", lacht Parsons.