'Ik was in het ziekenhuis bij mijn pasgeboren baby en toen belde FC Utrecht'
ANP, ESPN, Voetbal International, de Telegraaf, RTV Utrecht en de NOS. De vaderlandse pers is goed vertegenwoordigd vrijdagochtend op het fonkelnieuwe trainingsveld van FC Utrecht in Overvecht.
Terwijl rvc-lid Kees Jansma dolletjes maakt met andere spelers, hebben de journalisten oog voor één voetballer in het bijzonder. De nieuwste aanwinst van Utrecht: kind van de club Mike van der Hoorn.
De 28-jarige verdediger heeft net zijn tweede training bij zijn 'nieuwe oude club' achter de rug. Hij zoekt daarin vaak contact met Mark van der Maarel. Logisch ook. Dat is de enige speler die nog over is van de vorige periode van Van der Hoorn in de Domstad.
Hij lepelt het team uit 2013 nog zo op. "Robbin Ruiter, Jan Wuytens, Dave Bulthuis, Markie, Jens Toornstra, Anouar Kali, Tommy Oar, Adam Sarota, Nana Asare, Jacob Mulenga. Dat was zo'n beetje de basis. En dan had je ook nog Leon de Kogel, Kai Heerings, dat soort jongens."
Acht jaar later is Van der Hoorn dus terug bij de club waar hij als dertienjarige begon. Door de langdurige blessure van Tommy St. Jago kwam de voormalig jeugdinternational in beeld bij Utrecht.
"Ik was vorige week in het ziekenhuis bij de geboorte van mijn dochtertje en toen belde Utrecht. Ik zat bij Arminia Bielefeld in een situatie waar ik uit wilde. De trainer had aangegeven dat hij voor anderen zou kiezen", licht Van der Hoorn toe.
"Ik had het halfjaar daarvoor ook al niet gespeeld. En een beetje invallen, daar doe ik het niet meer voor. Utrecht was heel overtuigend, wilde me echt hebben. Ik ben er toen over na gaan denken, heb wat mensen uit mijn omgeving gesproken en zij zeiden: 'Kom lekker naar huis!'".
Ooit een groot talent
Van der Hoorn vertrok na een sterk seizoen in 2013 als groot talent naar Ajax, waar hij de verwachtingen nooit kon waarmaken. In Amsterdam leerde hij omgaan met kritiek. Na drie seizoenen trok hij naar Swansea City, waar hij volwassen werd.
"Ik ben er aanvoerder geweest en was belangrijk voor de club", vertelt Van der Hoorn over zijn tijd bij Swansea, waarmee hij twee jaar in de Premier League speelde en twee jaar in het Championship. Daarna vertrok hij transfervrij naar de Bundesliga.
"Bij Bielefeld stond ik in mijn eerste halfjaar in de basis. We wonnen niet veel, raakten verwikkeld in een degradatiestrijd en dan wordt er veel gewisseld. We bleven erin, maar er kwam een andere trainer en het was een beetje chaotisch."
Plannen gewijzigd
Zijn buitenlandse avontuur blijft voorlopig beperkt tot vijf jaar. "Het plan was om langer te blijven, maar in het voetbal kun je niet plannen. Ik was op zoek naar een stabiele situatie en die kon ik hier vinden."
"Ik denk dat Utrecht verder is dan toen ik hier de eerste keer was en ik ben ook weer verder."
Toch blijft de vraag of hij er alles heeft uitgehaald. "Ik heb het sowieso geprobeerd. Misschien zat er ook wel niet veel meer in. Natuurlijk wil je veel en lang spelen in het buitenland, maar als je dan niet speelt, kun je beter terug naar Nederland en het hier laten zien."
Van het broekie die in 2013 de David di Tommaso Trofee won als beste Utrecht-speler van het seizoen, is weinig over. Inmiddels is Van der Hoorn een routinier met een gezin. "Ik voel me hier soms wat oud", grapt hij.
Nu wordt er van hem verwacht dat hij de broekies bij de hand neemt. Van der Hoorn is ook naar die rol toegegroeid. "Ik ben een stuk rustiger geworden en kan zaken beter in perspectief zien. Als jonge speler maak je je soms gauw druk, dat gaat nu niet meer zo snel."
Tegen FC Groningen verwacht hij nog niet meteen in de basis te staan. "Dat is denk ik iets te vroeg", concludeert hij eerlijk. "Ik heb net twee trainingen gehad, heb daarvoor drie dagen niet getraind door de transfer en heb iets minder slaap gehad door de baby."
"Ik ga me even settelen en dan zien jullie me snel weer verschijnen."
