Van Vleuten met oorbellen van vader naar goud: 'Het verhaal is rond'

"Mam!", riep Annemiek van Vleuten naar de camera toen net was doorgedrongen dat het haar gelukt was. Na haar vreselijke val in Rio en het zilver van afgelopen zondag heeft ze hem toch te pakken: de olympische titel.

Terwijl Van Vleuten zich in de feestvreugde tot haar moeder in Nederland richtte, wees ze op haar oorbellen. Die sieraden staan symbool voor de laatste vijf jaar uit haar loopbaan, blijkt uit het verhaal dat ze later voor de NOS-camera vertelt.

Toen Van Vleuten in 2016 in de olympische wegwedstrijd op koers lag voor goud - tot ze hard onderuit ging - droeg ze de oorbellen ook. Ze heeft ze gekregen van haar vader, die inmiddels overleden is.

"In Rio zei ik tegen mijn moeder dat ze me weinig geluk hadden gebracht. Mijn moeder dacht daar heel anders over. Sindsdien zijn het wel mijn geluksoorbellen geworden en doe ik ze altijd in op speciale momenten."

Haar moeder kreeg gelijk. Van Vleuten herstelde van haar val en groeide in de jaren daarna uit tot een van de beste rensters ter wereld.

In 2019 zette ze al een kroon op haar loopbaan door in Yorkshire met een bizarre solo naar de wereldtitel te rijden. Daarnaast won ze onder andere twee wereldtitels op de tijdrit en schreef ze twee keer de Giro Donne op haar naam.

Zondag dacht ze al heel even dat de cirkel rond was, toen ze in de olympische wegwedstrijd met haar handen in de lucht over de streep kwam. Een paar minuten later bleek dat ze te vroeg had gejuicht, omdat de Nederlandse ploeg de Oostenrijkse Anna Kiesenhofer over het hoofd had gezien.

Toch hield Van Vleuten aan die koers naast een zilveren plak ook een goed gevoel over. "Ik wist na de wegwedstrijd dat ik in supergoede doen was, beter dan ooit. Iedereen praatte natuurlijk over de negatieve dingen die er ook zeker zijn, maar daar heb ik me voor kunnen afsluiten. Ik was alleen bezig met de beste tijdrit van mijn leven rijden."

Dat lukte. Van Vleuten was op het Japanse tijdritcircuit een klasse apart en legde de race tegen de klok maar liefst 56 seconden sneller af dan de Zwitserse Marlen Reusser, die het zilver pakte. Wereldkampioene Anna van der Breggen kwam 1.01 minuut na Van Vleuten over de streep en won brons.

"Het heeft zo moeten zijn. Dit maakt het hele verhaal compleet. Ik wist dat ik goed was in de wegwedstrijd en ik heb er alles aan gedaan in de voorbereiding. Het verhaal is rond", jubelde Van Vleuten voordat ze haar medaille mocht gaan ophalen.

Supertrots

Dat ze nu wél het goud om haar nek heeft, is ook na de medailleceremonie nog niet helemaal doorgedrongen.

"Ik kan het nog een klein beetje niet geloven dat het gewoon gelukt is. Zeker na het verhaal dat in 2016 is gestart: dat ik vaak de beste was, maar dat het niet uitbetaalde met de gouden medaille. Natuurlijk ben ik wel wereldkampioen geworden in Yorkshire, maar de weg hierheen is wel een beetje begonnen in 2016. Dat ik vandaag hier in mijn beste doen ooit aan de start stond, daar ben ik supertrots op."

Van Vleuten vierde haar medaille op het Fuji International Speedway met verzorger Ruud, die zondag ook als eerste bij haar was. Maar zonder haar familie. Moeder Van Vleuten zat tot haar spijt thuis voor de televisie, maar dankzij haar oorbellen waren haar ouders er toch een beetje bij. "Ik weet zeker dat mijn vader ook onwijs trots op me is."

Bekijk de medailleceremonie en de samenvatting van de tijdrit hieronder.