Bondscoach Gunnewijk dag na wielerdebacle: 'Ik heb betere nachten gehad...'

Ze praat er enigszins omheen, maar uit alles blijkt dat Loes Gunnewijk, de bondscoach van de Nederlandse wegrensters, niet van plan is op te stappen na het debacle in de olympische wegwedstrijd van zondag.

Nederland begon aan de wedstrijd in Tokio met vier favorieten voor de gouden medaille, maar geen van allen stonden ze op de hoogste trede van het podium.

"Of ik geslapen heb? Ik heb betere nachten gehad...", zegt ze maandagmiddag Japanse tijd in een videogesprek. Ze had de koers de avond ervoor nog eens doorgenomen met de vier Oranje-troeven, van wie alleen Annemiek van Vleuten erin slaagde om een medaille te pakken. En met het kwartet had ze samen een analyse gemaakt van waar het fout ging.

Haar conclusie: "Ik denk dat we er alles aan gedaan hebben. En dan is het een samenloop van omstandigheden. En ja, het is zilver geworden."

Uiteraard weet Gunnewijk dát het fout ging, maar de vinger op één zere plek leggen blijkt lastig. Ze stelt in elk geval dat er verzachtende omstandigheden zijn. Over het gebrek aan informatie die er was binnen haar ploeg, zegt Gunnewijk dat rensters "sommige dingen zelf moeten zien, maar dat ze ook wel de informatie hadden moeten krijgen".

Zo was er "vanuit de organisatie geen tijdwaarneming voor de rensters".

Daarnaast stelt ze dat haar ploeg "er eerder aan had mogen beginnen op Douchi Road. Maar dat is helaas niet gebeurd". Met andere woorden: Nederland had eerder de achtervolging in moeten zetten op de vroege vluchters. Dat had kunnen schelen. De afspraak van tevoren was ook om daar het tempo omhoog te schroeven en het was volgens Gunnewijk de call van de rensters dat het te laat gebeurde.

Dat er geen samenwerking was met de andere landen, is geen verrassing. Gunnewijk: "Ze kijken allemaal naar ons. Ze rijden tot aan het wiel, maar nemen niet echt over."

Volgens Gunnewijk waren er in de bevoorrading mensen geposteerd met borden om rensters van informatie te voorzien. "Maar niet iedereen heeft die gelezen", weet ze. "Je moet niet vergeten dat ze met een hoge hartslag rijden en dat ze ook graag een bidon willen aannemen."

Op een andere manier informatie doorgeven dat de voorsprong te groot (aan het worden was)? "Je hebt hier geen mensen langs de kant staan. Je hebt ook geen publiek. En toen ik zag dat er verwarring was, dat ze de zaken niet begrepen, was er geen mogelijkheid om bij ze te komen." Gunnewijk werd nog weleens opgehouden achter een groepje achterblijvers.

Over de winnares zegt Gunnewijk: "Die hebben we onderschat... Ze heeft een hele sterke wedstrijd gereden, de wedstrijd van haar leven."

Of ze die winnares niet beter had moeten kennen, blijft de vraag. En of Gunnewijk niet andere rensters had moeten meenemen, met name om een gat dicht te kunnen rijden - denk aan een Ellen van Dijk - is achterafpraat.

Goud niet op bestelling

De bondscoach, die wel benadrukt dat ze "punten meeneemt naar de volgende keer", berust zich in elk geval in de wetenschap dat een gouden medaille op de Spelen niet op bestelling komt.

"Iedereen zei vooraf al dat we goud hadden, iedereen ging daar al vanuit. Maar het blijft ook nog steeds sport. Je wint pas als je als eerste over de streep komt. Daar moet je eerst voor koersen. Je wordt niet zomaar kampioen. Als je naar de hele wedstrijd kijkt, is het ook nog steeds bijzonder knap dat je met een zilveren medaille naar huis gaat."