Zussen Wevers op weg naar Tokio: 'Dat we hier staan, komt door onze mindset'
Gevraagd naar haar gemoedstoestand hield turnster Sanne Wevers zaterdag, na afloop van het tweede olympische kwalificatiemoment, in het Topsportcentrum Rotterdam haar kaken stijf op elkaar.
Een etmaal voor bekend wordt wie deel uitmaken van de ploeg die volgende maand in Tokio aantreedt, en twee dagen voor het hoger beroep in de zaak van de KNGU versus vader Vincent Wevers, was spreken zilver en zwijgen goud.
Was ze boos? Bespeurde ze frustratie? Voelde ze pijn? Wevers' gezicht sprak boekdelen en maakte een antwoord feitelijk overbodig. Het was uiteindelijk zus Lieke die de gevoelens van de tweeling onder woorden bracht. "We zijn leeg."
'Een behoorlijke puzzel'
Zondag maakt de turnbond de namen bekend van het kwartet gymnastes dat naar de Spelen mag. Op basis van de tweede en laatste beoordeling op de vierkamp lijken de zussen Wevers, ploeggenote Vera van Pol en de van een pittige enkelblessure herstelde Eythora Thorsdottir de beste papieren te hebben.
Een gelopen race is het evenwel niet, wist Sanne Wevers, de olympisch kampioene op balk van Rio 2016. "Het zal een behoorlijke puzzel worden."
Ongevraagd gaf ze een advies aan bondscoach Bram van Bokhoven, die de taak heeft knopen door te hakken. "Wat mij betreft gaat hetzelfde zestal dat ook deelnam aan de wereldkampioenschappen in Stuttgart", zo klonk het. Naast de vier eerder genoemde kandidaten maakten in oktober 2019 ook Tischa Volleman en Naomi Visser de reis naar Duitsland.
De uiteindelijke selectie, van vier turnsters en twee reserves, wordt gemaakt op basis van een aantal factoren. Naast de twee kwalificatiemomenten telt bijvoorbeeld ook de fysieke gesteldheid van de turnsters. Daarnaast wordt juryleden gevraagd naar hun oordeel en voert Van Bokhoven gesprekken met assistent-bondscoaches, de persoonlijke trainers van de turnsters, een afvaardiging van de atletencommissie en de technisch directeur. Die laatste waakt er voor dat de gevolgde procedure waterdicht is.
Kwalificatiewedstrijd wordt foutenfestival
In Rotterdam keken de turnsters alvast met angst en beven uit naar het telefoontje van Van Bokhoven. Diezelfde spanning was voelbaar tijdens de wedstrijd in de havenstad, die bij tijd en wijle meer weg had van een foutenfestival dan een selectiemoment.
Elze Geurts, de verrassing van de eerste vierkamp, kende een black out op brug en ging niet minder dan drie keer van het toestel. Ook de zussen Wevers moesten met de voeten aan de grond, iets dat ook Visser overkwam. Op balk gingen Thorsdottir en Volleman van het toestel en maakte Lieke Wevers een onvrijwillige koprol bij haar landing.
Van Pol (53.850), Thorsdottir (53.300) en Visser (53.325) bezetten na een rondgang langs de vier toestellen het erepodium - voor wat het waard is. Dat Lieke Wevers als vierde eindige met een puntentotaal van 52.175 zei volgens haar niets over haar kansen voor de Spelen. "Het kwam er hier en daar nog niet helemaal uit. Maar ik voel me me 'ready'.''
Haar prestatie mocht, zo klonk het, in perspectief worden geplaatst. Zeven dagen eerder won haar vader en coach Vincent een kort geding van de KNGU. Dat moet hem van de rechter moet voordragen bij sportkoepel NOC*NSF, ondanks een zaak die loopt bij het Instituut Sportrechtspraak ISR wegens vermeend grensoverschrijdend gedrag. De turnbond besloot daartegen in hoger beroep te gaan, een zaak die maandag in de rechtbank van Arnhem speelt.
Ondanks alle weerstand is het ons gelukt om ons niveau vast te houden en hier waardig te staan.
Ze voelde zich uitgewrongen na de gebeurtenissen van het voorbije jaar, verzuchtte Lieke, de jongste van de tweeling. "Iedereen binnen ons team heeft het afgelopen tijd zwaar gehad. Niemand heeft een idee wat wij hebben meegemaakt. Dat we hier toch staan, komt door onze mindset."
"We trainen er het hele jaar op om onze gevoelens te parkeren. Geen enkele training hebben we aan de situatie toegegeven. Ondanks alle weerstand is het ons gelukt om ons niveau vast te houden en hier waardig te staan. Dat is een compliment aan het hele team."
"Niet in Nederland, in ieder geval"
Het waren woorden waar Sanne Wevers zich in kon vinden. Nog één keer alles geven in Tokio, daarna gaat de stekker er voorlopig even uit, zo meldde ze. Voor haar in oktober "zéker" geen WK in het Japanse Kitakyushu.
En daarna? Opnieuw deed ze er het zwijgen toe. Of ze droomt van een loopbaan als turncoach, als haar glansrijke turncarrière er straks eenmaal op zit. Geen sprake van, zo klonk het ferm. Om daar in één adem aan toe te voegen: "Niet in Nederland, in ieder geval..."
