Jans zit voor de 500ste keer op bank: 'We speelden de wedstrijd van ons leven'
Twente-trainer Ron Jans zit vanmiddag tegen Heracles voor de 500ste keer als coach van een eredivisieploeg op de bank. Slechts drie coaches hebben dat eerder gehaald: Bert Jacobs, Han Berger en Barry Hughes.
Verslaggever Ayolt Kloosterboer ging bij de coach langs en blikte met een tevreden Jans terug op zijn carrière met één echt groot hoogtepunt - waarover later meer. Want na negen jaar trainer te zijn geweest in het amateurvoetbal, haalde Jans uiteindelijk het hoogste diploma in het trainerschap.
"Ik was heel verbaasd dat ik op een gegeven moment gewoon trainer was in de eredivisie", zegt Jans, die naar eigen zeggen in zijn eerste jaar als coach van FC Groningen zijn meest stressvolle jaar beleefde in zijn carrière.
"Ik kwam binnen als assistent van FC Emmen en was een vrij onbekende trainer. We hadden er acht gespeeld en één punt gehaald, dat is geen goed uitgangspunt kan ik je zeggen", zegt Jans die uiteindelijk met hangen en wurgen met Groningen in de eredivisie bleef.
Jans: "Die laatste wedstrijd was echt de meest stressvolle. Voor mijn gevoel is dat de dag dat ik meest gespannen, zenuwachtig en gestrest ben geweest van mijn hele carrière."
Maar de trainer kent ook zeker hoogtepunten. Eén hoogtepunt stak daar met kop en schouders bovenuit. Het laat zich misschien wel raden: de gewonnen bekerfinale van Ajax in 2014.
"We speelden echt de wedstrijd van ons leven", glundert Jans als hij er aan terugdenkt. "Het hele team speelde boven zijn kunnen." Die dag, 20 april 2014, steekt er voor Jans met vlag en wimpel bovenuit.
"Tien minuten voor tijd dacht ik: 'ja jongens, dit is niet normaal. We gaan gewoon de beker winnen", zegt de huidige trainer van FC Twente.
Bondscoach
Jans heeft er na vanavond dan wel 500 wedstrijden opzitten als coach in de eredivisie, een blik in de toekomst kan ook geen kwaad. Want toen Ronald Koeman afscheid nam als bondscoach, zong ook even de naam van Ron Jans rond.
"Het zou wel leuk zijn, maar ik vind dat je dan een groter internationale carrière moet hebben gehad dan ik", zegt de trainer bescheiden. "Misschien maak ik mezelf soms te klein, liever dat dan dat ik mezelf te groot maak."
