Met pompeblêden op de muts naar WK-goud: 'Dat is mijn liefde voor Heerenveen'

• Joost Smedema

  Redacteur NOS Sport

Toen Laurent Dubreuil op de ochtend van de eerste wereldbeker zijn schaatstas inpakte in het hotel, schrok hij. Het pak, de schaatsen en zijn bril lagen allemaal klaar, maar waar was de muts?

Diezelfde gedachte had de familie Bijlsma, enkele kilometers verderop, toen ze hem op televisie zagen. Dubreuil deed zijn warming-up zonder ijsmuts in de kleuren van de Friese vlag: blauw met wit en rode pompeblêden.

"Hij had een gewone blauwe muts op", zegt Auke Bijlsma. "We dachten: misschien is hij 'm wel in het hotel vergeten."

Dubreuil plaatste op sociale media dat hij zijn ijsmuts in Canada had laten liggen en een dag later al had hij een nieuwe op zijn hoofd. Die muts kwam niet van vreemden, maar van Auke en Willemien Bijlsma, het echtpaar dat hem in 2019 onderdak had geboden in aanloop naar de WK sprint.

Liefde voor Friesland

Vrijdagmiddag won Dubreuil de wereldtitel op de 500 meter, uitgerekend op de ijsbaan die hem het allerliefst is. De Canadees houdt van Thialf, van Heerenveen en van Friezen. De Fryslân-muts is zijn handelsmerk geworden, helemaal nadat de Bijlsma's hem uit de brand hadden geholpen.

De Canadese schaatsbond had twee jaar geleden geen geld om Dubreuil voor het sprinttoernooi, immers geen olympische aangelegenheid, naar Heerenveen te sturen. En dus zocht hij via social media een adresje om te overnachten. De dochter van Auke en Willemien reageerde daarop, het begin van een hechte vriendschap.

"We zaten vrijdag met heel veel spanning naar de 500 meter te kijken" zegt Auke Bijlsma. "Onze band is inmiddels zo innig dat het voelt alsof je naar een van je eigen kinderen kijkt."

Bekijk hieronder een reportage uit 2019, toen Dubreuil in de voorbereiding op de WK sprint in een kamertje bij de familie Bijlsma overnachtte:

Bijlsma: "We vonden het ontzettend leuk om hem te helpen, hij moest zichzelf maar zien te redden. Het was een kleine moeite voor ons, maar dat er dan zo'n contact ontstaat, verwacht je niet."

Gastgezin en schaatser verloren elkaar na de WK sprint niet uit het oog. Via Skype bleven ze contact houden en bij de eerstvolgende wedstrijd in Thialf, zochten ze elkaar weer op.

"Vorig jaar verbleef hij tijdens de wereldbekerfinale met zijn vrouw en dochter weer bij ons. En omdat ze door de coronacrisis niet meer op vakantie konden, sliepen ze daarna ook nog een paar dagen bij ons thuis."

Dubreuil is de familie Bijlsma zeer dankbaar voor al hun inspanningen, het heeft zijn verbondenheid met Friesland alleen maar vergroot. Al kreeg hij als kind, thuis in Canada, al mee dat Heerenveen een wel heel bijzondere plek is.

'Ik droomde ervan'

Zijn beide ouders reden als langebaanschaatser op de Olympische Spelen. Moeder Ariane Loignon stond in 1988 op de Spelen van Calgary, vader Robert was erbij in Albertville in 1992.

"Toen we vroeger thuis over schaatsen praatten, hadden mijn ouders het al vaak over Heerenveen en de schaatscultuur daar. Het was iets waar ik van droomde."

"Op het WK in 2012, in mijn laatste jaar als junior, reed ik er voor het eerst en het was meteen geweldig. Ik voelde de liefde voor het schaatsen."

"En dat zelfs jullie koningin erbij was, dat vond ik zo bijzonder. En toen werd er ook nog eens een baanrecord gereden, ik dacht echt dat het dak zou exploderen."

Supporter van sc Heerenveen

Dubreuil is door al die ervaringen supporter geworden van sc Heerenveen, heeft thuis een shirt van de ploeg en zat twee jaar geleden nog op de tribune in het Abe Lenstra Stadion. Dat zit er dit jaar natuurlijk niet in en ook zijn geliefde Thialf was leeg, op de voorlopig mooiste dag van zijn schaatsloopbaan.

"Dat is natuurlijk heel jammer, maar ik zal me deze dag de rest van mijn leven blijven herinneren. Met tienduizend mensen op de tribune was het nog mooier geweest, maar ze keken vast op televisie."

En al die kijkers hebben dan gezien hoe Dubreuil met de muts met pompeblêden straalde met zijn gouden medaille. "Het is mijn manier om mijn liefde voor Heerenveen te laten zien", zegt hij.

Auke Bijlsma: "Misschien heeft die muts hem net een beetje extra geluk gegeven."