WK clubteams bij de NOS: Bayerns vierde, primeur Palmeiras of stunt Bulthuis?
Met een voorzichtige, stoere grijns liet hij zich vereeuwigen met de trofee van de Aziatische Champions League in de hand. Ook herkennen we Bjørn Johnsen (voormalig speler van AZ en ADO Den Haag) en de Braziliaanse sterspeler Júnior Negrão, die de finale met twee treffers besliste.
'A Dream come true... KINGS OF ASIA!', zou Dave Bulthuis later op Instagram bij de foto schrijven.
De 2-1 zege op het Iraanse Persepolis op 18 december 2020 was ongetwijfeld het hoogtepunt uit de loopbaan van de inmiddels 30-jarige verdediger. Stormachtig was zijn entree in het betaald voetbal bij FC Utrecht, maar bij FC Nürnberg in de Tweede Bundesliga, het Azerbeidzjaanse FK Qäbälä en het haperende sc Heerenveen kwam de klad erin.
Weinig wees erop dat zijn overgang naar de Zuid-Koreaanse topclub Ulsan Hyundai een succes zou worden. Maar dat werd het wel. De Zuid-Koreaanse dubbel ontglipte hem op het laatste moment, maar na dertien zware duels mag hij zich de eerste Nederlandse winnaar van de Aziatische Champions League noemen.
Terug in Qatar
Anderhalve maand later is Bulthuis terug in Qatar en mag hij zich opeens meten met de elite van het internationale voetbal bij het WK voor clubs. Een halve finale tegen de Braziliaanse grootmacht Palmeiras lonkt. Een finale tegen Bayern München zou een droom zijn.
Maar eerst wacht vanmiddag (15.00 uur) het Mexicaanse Tigres, de winnaar van de Concacaf Champions League voor de beste clubs in Noord- en Midden-Amerika.
Bij Tigres krijgt Bulthuis te maken met André-Pierre Gignac, de beresterke Franse balgoochelaar die in 2015 de overstap maakte van Olympique Marseille naar het Mexicaanse San Nicolás de los Garza.
De 35-jarige Gignac, die in de verloren EK-finale tegen Portugal zijn 36ste en laatste interland speelde voor 'Les Bleus', is nog lang niet versleten. Sterker, in het afgelopen jaar werd hij gekroond tot topscorer en beste speler van de Noord- en Midden-Amerikaanse Champions League.
En met zijn fenomenale omhaal in de Mexicaanse competitie tegen UNAM Pumas werd hij genomineerd voor de FIFA Puskas Award.
Mocht de ploeg van Bulthuis stunten tegen de ploeg van Gignac, dan is Palmeiras op zondag de tegenstander. De Braziliaanse recordkampioen (tien landstitels) leeft nog op een roze wolk sinds de winst in de finale van de Copa Libertadores op rivaal Santos afgelopen week.
Supporters van Santos houden zich desondanks vast aan de constatering dat hun club twee keer de beste van de wereld was (in 1962 en 1963 met Pelé). Palmeiras speelde pas één keer een finale en verloor die in 1999 met 1-0 van Manchester United.
Bij Palmeiras is Felipe Melo nog altijd toonaangevend. De 37-jarige middenvelder torst tegenwoordig wat kilootjes extra mee en is ook al lang niet meer zeker van speeltijd. Maar als hij speelt, dan is hij de baas.
Zo kwam hij eind januari in de finale van de Copa Libertadores vlak na het bevrijdende doelpunt van Breno Lopes in de negende minuut van de blessuretijd nog in het veld. Als eerste handeling schoof de Braziliaan de aanvoerdersband om zijn arm. Zijn tweede was het optillen van de trofee na afloop.
Behalve van zijn jaren bij topclubs als Internazionale, Juventus en Galatasaray kennen we Felipe Melo natuurlijk vooral van de kwartfinale op het WK in 2010. In dat duel schampte Melo een voorzet van Wesley Sneijder in het eigen doel en later moest hij ook nog met rood van het veld wegens natrappen.
Maandag is het de beurt aan favoriet Bayern München. Dan treedt de Duitse grootmacht aan tegen de winnaar van het duel tussen Afrikaans kampioen Al Ahly uit Egypte of de vertegenwoordiger van gastland Qatar, Al Duhail.
De ploeg van Hansi Flick, die afgelopen jaargang oppermachtig was in de Champions League, heeft zijn ogen natuurlijk al gericht op de finale, die op donderdag 11 februari gespeeld wordt.
Na 1976, 2001 en 2013 kan het zich voor de vierde keer kronen tot 's werelds beste. De Duitse club komt dan naast AC Milan op vier titels. Real Madrid staat met zeven titels voorlopig op eenzame hoogte.
