Nederlandse vrouwen domineren het veldrijden, vooral België blijft achter

• Joost Smedema

  Redacteur NOS Sport

"Het kan niet missen", zegt Daphny van den Brand, in 2003 de eerste Nederlandse wereldkampioene veldrijden. "Maar wie?"

De kans dat een Nederlandse veldrijdster zaterdagmiddag in Oostende de wereldtitel pakt, is heel groot. "Ik denk dat het gaat zijn zoals anders", verwacht titelverdediger Ceylin Alvarado. "Lucinda Brand en Denise Betsema vooraan, samen met mij."

Volop rood-wit-blauw

Al de hele winter domineren de Nederlandse vrouwen de cross. 27 veldritten werden er gereden, 25 keer was het raak voor een Nederlandse. Alleen de Hongaarse Kata Blanka Vas wist, bij afwezigheid van Alvarado, Brand én Betsema, twee keer te winnen.

Ook voor Thalita de Jong, in 2016 winnares van de regenboogtrui, is het niet heel reëel dat een niet-Nederlandse de nieuwe wereldkampioene wordt. En mocht het wel zover komen?

"Dan heeft de Amerikaanse Clara Honsinger nog de meeste kans, of Evie Richards (uit Groot-Brittannië, red.). Stiekem hoop ik ook wel dat een van die twee op het podium komt, dat is goed voor het wielrennen."

Waar komt de Nederlandse dominantie vandaan? België, met name Vlaanderen, is toch het epicentrum van het veldrijden? "Niet bij de vrouwen", zegt Van den Brand. "De liefde voor de cross is bij de meisjes niet zo groot."

De structuur en vanzelfsprekendheid om op de fiets te stappen is er in België niet. Reden voor Cycling Vlaanderen, de overheidsfederatie die de wielersport in promoot, om afgelopen jaar een campagne te lanceren om meer vrouwen op een racefiets te krijgen.

En ook crossgrootheid Sven Nys wil de aanwas vergroten door met zijn Sven Nys Academy zowel jongens als meisjes kennis te laten maken met de wielersport.

Veel tactiek, weinig techniek

Het moet in de toekomst tot meer duels Nederland-België leiden, maar voorlopig is het oranje boven in het veld.

Van de Nederlandsen won Brand dit seizoen het vaakst, maar ook in het veldrijden is het WK een wedstrijd op zich. "Het zijn rare crossen", weet Van den Brand. "Dit is een rondje met weinig techniek, maar veel tactiek."

Het zwaartepunt van het parcours in Oostende brengt de vrouwen zaterdag, en zondag ook de mannen, naar de zee. Op volle snelheid dalen ze van een acht meter hoge brug af om direct in het mulle strandzand terecht te komen. "Daar gaan er wel een paar onderuit", verwacht Van den Brand.

"Je moet je stuur zo goed vasthouden en meteen in de zware versnelling rijden, anders wordt je fiets nerveus onder je. Het gaat over de vijftig kilometer per uur en dat met veel wind, in een afdaling van 21 procent. Dat is op de weg al veel, laat staan als je in het zand terechtkomt."

Sven Nys heeft het parcours uitvoerig verkend als coach van onder anderen Brand. "Het zand is echt loodzwaar. Je hebt het nodige lef nodig om daar in de zandbak te vliegen om zo lang mogelijk snelheid te houden richting de zee."

Bekijk hier de voorbeschouwing met Sven Nys die verslaggever Han Kock maakte:

Van den Brand: "Nys helpt Brand om de juiste lijnen te kiezen, maar in het zand veranderen die sporen elke ronde. De echte crossertjes, zoals Alvarado, zijn dan wel in het voordeel, al heeft Brand zich wel verbeterd."

Voor De Jong is Alvarado, die afgelopen weekeinde de laatste wereldbeker won, dan ook de grootste kanshebber. "Zij is een van de meest technische rijdsters. Ze is sterk teruggekomen van het trainingskamp en heeft weer de kracht die ze daarvoor miste."

Bekijk hier een voorbeschouwing met Alvarado en Betsema op de WK:

Nys heeft er vertrouwen in dat zijn pupil aan het langste eind trekt. "De techniciteit van Alvarado komt hier niet zo tot zijn recht, dit parcours past in de mogelijkheden van Lucinda. Maar het blijft een speciale dag. Alles moet kloppen, iedereen is op zijn best."

"Het is een kwestie van in jezelf geloven en door de geluidsmuur gaan op het moment dat het moet, dan kun je de wereldtitel pakken. Ik denk dat Lucina daartoe in staat is."