Zadelpijn zat Dumoulin dwars tijdens Tour: 'Overal pijn, dit kan zo niet langer'

Er speelde zich tijdens de Tour de France meer af bij Jumbo-Visma dan tot nu toe werd gedacht. Dat blijkt uit de documentaire Code Geel, waarin NOS-verslaggever Kees Jongkind een openhartig kijkje achter de schermen toont bij de Nederlandse wielerploeg.

Tom Dumoulin, mede-kopman achter Primoz Roglic, kampte met zadelpijn. Die kwetsuur leidde ertoe dat hij in de achtste etappe, tijdens de beklimming van de Peyresourde, zijn klassement opofferde.

"Ik zit met zoveel pijn op de fiets. Dit kan zo niet langer", zegt een huilende Dumoulin na afloop van die bewuste etappe in de teambus. "Ik zit zo verkrampt op m'n fiets. Ik heb overal pijn."

De 30-jarige Nederlander, die na een periode van 420 dagen in augustus terugkeerde in wedstrijdverband, kon zijn ideale houding niet vinden. Uit frustratie en pijn besloot hij maar op kop te gaan rijden. De ploegleiding wist van niets, zo blijkt, maar riep hem ook niet terug.

's Avonds op de massagetafel zegt Dumoulin: "Ik ben maar op kop gaan rammen, dat was natuurlijk helemaal niet slim. Dat was gewoon op emotie. Vanwege de pijn. Dat was gewoon stom. Daar hadden we uiteindelijk niets aan."

Dumoulin verloor die dag, mede door die actie, 2 minuten en 47 seconden op de latere Tourwinnaar Tadej Pogacar. Daardoor hield Jumbo-Visma in de resterende dertien etappes van de Ronde van Frankrijk nog maar één troef over: Roglic.

'Ben supergoed'

Dumoulin zat, zo zegt hij eveneens in de teambus na afloop van die bewuste etappe, wel dicht tegen zijn topvorm aan. "Ik ben gewoon hartstikke bang, omdat ik totaal niet stabiel op de fiets zit. Dáárom word ik gelost in de afdaling. Terwijl ik weet dat ik gewoon echt supergoed ben. Ik word bergop gelost zonder te ademen."

De zadelpijn van Dumoulin houdt daarna nog zeker een week aan. Hij is continu bezig met zijn materiaal, wisselt vaak van fiets en van zadel. In de elfde etappe zegt hij: "Ik word schijtziek van dat zitvlak."

Het leidt tot veel ergernis bij de ploegleiding, zo blijkt in etappe twaalf. "Dit begint wel een soap te worden", zegt ploegleider Arthur van Dongen via de interne communicatie. Sportief directeur Merijn Zeeman vult aan: "Nu moet de aandacht naar de rest van de ploeg. Met Tom is het nu klaar."

Waarop ploegleider Grischa Niermann antwoordt: "Het blijft wel zo dat we hem nog nodig hebben hè. Ik zou ook liever zeggen: stap maar af en ga naar huis."

In de documentaire wordt ook duidelijk dat beide kopmannen, zowel Dumoulin als Roglic, al vroeg in de Tour hun vraagtekens plaatsen bij de gekozen tactiek. "We hebben veel te veel controle over de koers", zegt Dumoulin al tijdens de tweede etappe, waarin de strijd om de gele trui nog lang niet losgebarsten is. "Iedereen lacht met ons. We doen alsof we de gele trui al hebben." Dumoulin biedt een dag later zijn excuses aan voor zijn opmerkingen.

Roglic stelt vlak voor etappe zeventien, de rit waarin hij op Col de la Loze tijd zou pakken op Pogacar, dat Jumbo-Visma niet langer "Pogacar elke dag gratis naar de laatste kilometer moet brengen".

57 seconden voorsprong

Toch gaat de Sloveen van Jumbo-Visma met een aangename voorsprong de voorlaatste etappe in: 57 seconden. Aangezien hij de betere tijdrijder is, gaat niemand ervanuit dat hij de gele trui nog gaat kwijtraken aan zijn jongere landgenoot.

Toch gebeurt dat. Pogacar legt de 36 kilometer naar Planche des Belles Filles liefst 1.56 sneller af dan Roglic, die zelf ook geen slechte tijdrit rijdt en vijfde wordt.

Na afloop zegt Roglic: "Ik kan het niet geloven. Twee minuten. Dat is een enorm verschil. Op 36 kilometer. Ze moeten eens uitrekenen wat voor vermogen daarvoor nodig is. Het is wielrennen op een heel ander niveau. Ik kan het niet begrijpen. Als je zo hard kan fietsen, dan kun je elke etappe met een been winnen."

'Pogacar als een mijnwerker'

Als Pogacar er niet was geweest, had Dumoulin, die na de vijftiende etappe van zijn zadelpijn verlost was, de tijdrit gewonnen. Ook hij kan het moeilijk bevatten, zo blijkt na afloop uit de GoPro-beelden in de ploegleiderswagen.

"Ja, ik word tweede achter Tadej Pogacar, die als een mijnwerker op zijn fiets zit. Anderhalve minuut. Ik snap gewoon niet hoe die gast... Ik kan geen enkele oplossing bedenken hoe ik in godsnaam anderhalve minuut sneller had moeten gaan."

Dumoulin besluit de Tour alsnog op plaats zeven in het algemeen klassement. Roglic wordt tweede in het eindklassement op 59 seconden van Pogacar.