Verbazing bij kunstenaar na metro-ongeluk: 'Gedacht dat het zou instorten'

"Ik zorg wel dat ik een paar foto's te pakken krijg. Want nu is het op z'n mooist en het ziet er toch minder uit als ze het straks gaan stutten", zegt architect Maarten Struijs. Hij is de ontwerper van het kunstwerk Walvisstaarten in Spijkenisse, waar vannacht een metro op terechtkwam.

Volgens Struijs is het beeld van de beschadigde metro, balancerend op zijn 10 meter hoge walvisstaart, een kunstwerk op zich. "Dat had ik me nooit zo kunnen voorstellen." De architect noemt de situatie bij metrostation De Akkers "heel beeldend". Het doet hem denken aan het kunstwerk Rode BMW van collectief Kunst & Vaarwerk, waarbij een auto door de reling van een Rotterdamse parkeergarage lijkt te zijn gereden.

Struijs is verbaasd dat zijn kunstwerk stevig genoeg blijkt om het metrostel te dragen. "Het staat er al bijna twintig jaar en dan verwacht je eigenlijk dat het kunststof ook een beetje verpulvert, maar dat is kennelijk niet zo."

Vervoersbedrijf RET is opgelucht dat de metrobestuurder ongedeerd is en dat er geen passagiers in zaten:

Toen hij vanochtend vroeg werd gebeld over de situatie, had hij niet gedacht dat de walvisstaart nog overeind zou staan. "Ik dacht: dat ziet er natuurlijk rampzalig uit, dat ding is ingestort." Toch is hij er niet helemaal gerust op dat de constructie het houdt en hij vindt het daarom verstandig dat de hulpdiensten dat nu eerst onderzoeken.

Volgens de architect is het een wonder dat de metro precies op het kunstwerk is beland. "Daarnaast staat een wat hogere staart en daar was de metro misschien tegenaan gereden, maar hier blijft die aardig op liggen."

Omwonenden hadden een belangrijke inbreng bij de totstandkoming van de walvisstaarten. Het beeld staat in een parkje in het zuidwesten van Spijkenisse, vlak achter het doodlopende metrospoor, ook wel staartspoor genoemd.

Struijs: "Om dat idee van het staartspoor te symboliseren, had ik op de eerste maquette voor de inspraak een staartje aan het einde van het viaduct gezet. Toen ik het vervolgens op mijn eigen manier wilde vormgeven, zeiden omwonenden: 'Ja, maar je hebt ons een staart beloofd.' Toen heb ik er maar twee laten maken."