Dorian van Rijsselberghe: achter de grappen en grollen schuilt een killer

Zelden zal een olympische sporter met zoveel overmacht een gouden medaille hebben veroverd als Dorian van Rijsselberghe in 2012 in Londen. En het leuke is: vier jaar later deed de windsurfer het in Rio de Janeiro nog een keertje over, met net zoveel overmacht.

De twee gouden plakken leverden de vrolijke ereburger van Texel een twaalfde plaats op in de verkiezing van de grootste Nederlandse olympiër aller tijden.

Het lijkt er soms op of het succes hem is komen aanwaaien, met zoveel gemak en souplesse surfte Van Rijsselberghe over de golven van Londen en Rio naar olympische roem. Altijd relaxed en laidback, zoals het imago van de windsurfers voorschrijft.

Maar zo is het natuurlijk niet. "Reken maar dat hij er hard voor heeft gewerkt, hij behoort absoluut tot de fitste olympische atleten", aldus verslaggever Ayolt Kloosterboer, die in 2012 een documentaire over Van Rijsselberghe maakte.

"Die kleuren, die grappen en grollen, dat is de buitenkant. Daarbinnen zit een vent met een warm hart, een echte winnaar met een absolute killersmentaliteit."

Na zijn eerste olympische triomf in Londen zei Van Rijsselberghe het zelf: "In de voorbereiding is het harde werk gedaan en dat betaalt zich nu uit. Alles wat er onderweg is gebeurd, is bijna nog mooier dan het resultaat zelf."

Ongekende dominantie

De dominantie waarmee Van Rijsselberghe in 2012 zijn eerste gouden plak pakte, was ongekend. Na negen van de tien reguliere races was hij al zeker van goud. De afsluitende medalrace, normaal gesproken de climax van het toernooi met dubbele punten, was een formaliteit.

Hoe dan? "Met heel veel geluk", was de eerste reactie van een lachende Van Rijsselberghe, zelden serieus in interviews. En over de manier waarop: "Uiteindelijk zal niemand zeggen: weet je nog hoe hij heeft gewonnen?"

Nu, acht jaar later, weten we dat nog steeds. Dat komt ook doordat Van Rijsselberghe zijn stunt in 2016 herhaalde. Ook in Rio was de medalrace overbodig omdat de Nederlander zijn olympische titel al in de voorlaatste race zeker wist te stellen, opnieuw buiten het zicht van de live-camera's.

Knuffel

De camera's waren wel op Van Rijsselberghe gericht toen hij na de race aan boord ging van een jacht, om de gouden plak te vieren met zijn gezin. Zijn vrouw kreeg een dikke knuffel.

Tenminste, dat dacht de commentator van de Amerikaanse zender NBC. De knuffels waren uiteraard voor koningin Máxima en haar gezin.

'Allemaal een beetje Dorian'

Een groot olympiër word je door de sportieve prestaties, maar Van Rijsselberghe maakte op meer manieren naam. Zoals met zijn strijd tegen de vervuiling van de zee, met name door plastic. Vooral over de kwaliteit van het olympische water in Rio maakte hij zich geregeld druk.

Maar ook de collegiale concurrentiestrijd met surfvriend Kiran Badloe maakte indruk. Van Rijsselberghe verloor en zag zijn droom om ook in Tokio te schitteren, in het water vallen. "Het was vriendschap tot het bittere eind", sprak Van Rijsselberghe, die meteen daarna zijn loopbaan beëindigde.

Zeilcollega Marit Bouwmeester, tevens olympisch kampioen, dacht altijd dat je gelukkig wordt van een gouden medaille, maar leerde van Van Rijsselberghe dat je pas een gouden medaille wint als je eerst zorgt dat je gelukkig bent. "Eigenlijk zijn we als olympisch zeilteam de laatste tien jaar allemaal een beetje meer Dorian geworden."