Yvonne van Gennip: ijskoningin die het DDR-bastion sloopte

Zwaaiend met haar witte cowboyhoed en getooid met oranje clownsneus laat Yvonne van Gennip zich overladen met felicitaties, gezang en trouwverzoeken. Meer dan zestigduizend mensen zijn op haar huldiging in Haarlem afgekomen, drie dagen nadat ze in de Olympic Oval in Calgary haar derde gouden medaille heeft weten te veroveren.

In de verkiezing van de beste Nederlandse olympiër aller tijden is Van Gennip dankzij haar toenmalige goldrush in Calgary op de dertiende plaats geëindigd.

Van Gennip straalt, geniet, schudt handen en trekt gekke bekken tijdens de huldiging op de Grote Markt in haar geboortestad. Ze kan nauwelijks geloven hoeveel mensen speciaal voor haar zijn gekomen, noemt de opkomst "niet met woorden te beschrijven". Wat dat betreft laten haar fans de schaatskampioene even versteld staan als zij daarvoor bij hen heeft gedaan.

Want olympisch succes lijkt drie maanden voor de Winterspelen van 1988 nog ver weg. Van Gennip verlaat een trainingskamp in het Amerikaanse Butte om in Nederland een operatie aan haar voet te ondergaan. Wekenlang staat ze aan de kant, allesbehalve een ideale voorbereiding.

Maar in het Canadese Calgary beleeft Van Gennip haar piek aller pieken met drie olympische titels. Na een wereldrecord op de 3.000 meter, schaatst ze een olympisch record op de 1.500 meter en nóg een wereldrecord op de 5.000 meter.

De onverslaanbaar geachte - en naar later bleek stimulerende middelen gebruikende - Oost-Duitse schaatssters verwijst ze tot drie keer toe naar de lagere treden op het podium. Iets dat haar voor en na 1988 nooit lukte.

Doping? Never nooit

Die combinatie van factoren roept, lang nadat de olympische euforie is weggeëbd, wel een wat ongemakkelijke vraag op: hoe kan dat zo ineens? Niet dankzij doping, bezweert Van Gennip. "Nee, never nooit." Ook niet zonder haar medeweten. "Ik weet zelf wel wat ik in mijn mond stop. Stel dat je in 1988 had gebruikt: man, dan zou je toch niet met jezelf kunnen leven?"

Van Gennip houdt het op een flow waarin ze in Calgary verkeerde. Maar waarom werd het koffertje met urinestalen van haar en Ria Visser, drie jaar voor Van Gennips olympische triomftocht, dan ontvreemd uit het ziekenhuis, voordat de stalen konden worden getest op sporen van doping?

Rafelrandjes zoals iedere succesvolle monarchie die kent, net als de geluiden dat de 'Koningin van Calgary' voor coaches lastig om mee te werken was. Losse eindjes, en niet meer dan dat, aan een ontegenzeggelijk imposante sportieve erfenis.