60 therapie-sessies en nog altijd niet 'genezen' van homoseksualiteit
Vijf jaar lang kreeg hij 'therapie' om van de homoseksuele gevoelens af te komen die in zijn orthodox-christelijke leefwereld niet geaccepteerd werden. De sessies waren uiteraard niet succesvol; na afloop besloot Peter (echte naam bij redactie bekend) voor het eerst op date te gaan met een man.
Na de pijnlijke scheiding van zijn vrouw die daarop volgde, woont hij nu samen met zijn vriend. En is hij een van de cliënten die meewerkten aan een onderzoek naar dit soort 'homotherapieën'. Vanavond werd bekend dat zo'n 15 therapeuten die aanbieden, tot ongenoegen van de Tweede Kamer.
Frontaal de strijd aan
Peter weet al zo lang als hij zich kan herinneren dat hij gevoelens heeft voor jongens. Alleen accepteerde hij dat op geen enkele manier van zichzelf. "Homoseksualiteit bestond niet voor mij. Het kon niet, het mocht niet en God accepteerde het ook niet. In de gereformeerde omgeving waarin ik opgroeide, werd uitgesproken lacherig gedaan over homo's."
Het was het begin van een "bijzonder eenzame worsteling" die tientallen jaren zou duren. Peter vertelde niemand wat hij voelde. In plaats daarvan besloot hij frontaal de strijd aan te gaan met zijn gevoelens. Een God die alles kan, zou hem toch ook moeten kunnen helpen om hier vanaf te komen?
Verheugen op natuurkunde
"In mijn beleving sloot dat goed aan bij het bijbelse concept van 'de doorn in het vlees'. Orthodox-christelijken geloven dat vrijwel ieder mens zijn eigen persoonlijke strijd heeft te voeren. 'Ieder huisje heeft zijn kruisje', zouden niet-kerkelijken zeggen. Dat was dus op zichzelf niets bijzonders, hoe moeilijk het ook was."
Peter bleef zich op de middelbare school verheugen op de lessen natuurkunde, omdat hij dan naast een jongen zat die hij heel leuk vond. Maar hij zorgde ervoor dat het bij dit soort volstrekt onschuldige momenten bleef.
Nog eenzamer
Na school ontmoette hij een vrouw uit eigen kring, bij wie hij zich fijn voelde. Iemand met wie hij kon praten en met wie het echt klikte. In zijn beleving van dat moment was hij ook echt verliefd. Zij trouwden en startten een gezin.
"Voordat wij die stap zetten, heb ik haar wel degelijk over mijn worsteling verteld. Daar kon zij niets mee als mijn echtgenote. Dat kan ik mij op zich voorstellen, maar het zorgde er wel voor dat ik nog eenzamer werd dan ik al was. Want als ik er met haar niet over kon praten, met wie dan wel?"
Toen ik overstapte naar een christelijke verzekeraar, kreeg ik de ‘therapie’ ook vergoed.
Peter concludeerde uiteindelijk dat hij hulp nodig had bij zijn pogingen om te 'genezen' van zijn geaardheid. Hij klopte aan bij Different, de christelijke organisatie die in opspraak zou komen vanwege dit soort behandelingen. Voor die sessies zou hij ver moeten reizen, daarom verwees Different hem naar een andere therapeute, dichter bij huis.
"Deze psycholoog maakte gebruik van een op zich volstrekt geaccepteerde therapeutische methode. Van de buitenkant bezien was daar niets mis mee, maar die methode gebruikte zij dus om mij af te helpen van mijn homoseksualiteit. Dat vond zij een acceptabele hulpvraag. Toen ik overstapte naar een christelijke ziekenkostenverzekeraar, kreeg ik die 'therapie' ook vergoed. Als alternatieve geneeswijze."
De sessies hebben overigens niet alleen kwaad gedaan, zegt Peter nu. "Zij heeft mij wel degelijk goed geholpen over mijzelf na te denken. Maar toen ze mij een keer onverhoeds vroeg: Voel je je nu al anders?', toen moest ik voor mijzelf toegeven: nee."
Het breekpunt kwam toen Peter niet lang daarna besloot dat hij het toch maar een keer moest proberen: seks met een man, voor de allereerste keer in zijn leven. "Ik voelde meteen: dit is het voor mij, dit is zoals het moet zijn. Het was zelfs een spirituele ervaring. Ik voelde dat God zei: dit is ok, jij bent goed zoals je bent."
"Maar toen ik dat aan mijn therapeute vertelde, reageerde ze not amused. Ze wilde er gewoon niet aan. De therapie was natuurlijk in haar ogen mislukt, ondanks in totaal zestig sessies. Dat is ook de laatste keer dat ik haar heb gezien. Ze heeft me zelfs nooit meer gebeld om te vragen hoe het met mij ging. Dat heb ik haar zeer kwalijk genomen. Ze is overigens nog altijd actief."
Appeltje te schillen met de kerk
In zekere zin werd Peters leven daarna alleen maar moeilijker: hij moest naar buiten komen met wie hij was. Het meest traumatisch was de scheiding, zegt hij. Daar stond tegenover dat hij de liefde van zijn leven ontmoette.
De worsteling is (grotendeels) voorbij, Peter kan nu eindelijk zijn wie hij is. "Mijn geloof in God staat overeind, maar met het instituut kerk heb ik nog wel een appeltje te schillen."
De inhoud van de therapie is makkelijk te verhullen. Je noemt het gewoon 'behandeling van depressie' of iets dergelijks.
Wat zou er moeten gebeuren aan dit soort potentieel zeer schadelijke 'therapieën' voor mensen met wie psychisch helemaal niets mis is? Peter weet dat de Tweede Kamer aanstuurt op een verbod, maar hij betwijfelt of je met dit soort wetgeving veel oplost. "Het is natuurlijk goed om een duidelijke norm te stellen. Wat dat betreft kan symboolwetgeving een functie hebben."
"Maar je moet wel blijven bedenken dat het in de praktijk niet meer zal zijn dan dat: louter symbolisch. De inhoud van de therapie is makkelijk te verhullen. Je noemt het gewoon 'behandeling van depressie' of iets dergelijks, zoals Different deed. En veel aangiften van 'slachtoffers' zul je ook niet krijgen. In de meeste gevallen willen zij zelf dolgraag hun homoseksualiteit achter zich laten. Ik weet het, want ik was een van hen."
