Karin uit Tilburg lag dagen geïsoleerd in ziekenhuis vanwege coronavirus

De meesten van de mensen bij wie het coronavirus is vastgesteld, zitten in thuisisolatie. Zij hebben weinig contact met de buitenwereld, maar zitten wel in hun eigen omgeving. Een aantal anderen is opgenomen in het ziekenhuis. Karin van Gool uit Tilburg was een van hen. Omroep Brabant sprak met haar over de tijd dat ze in een isolatiekamer zat.

Op vrijdag 28 februari gaat ze naar het Elisabeth-TweeSteden Ziekenhuis in Tilburg. Ze komt daar vaak omdat ze al vijf jaar kanker heeft. Ze heeft een afspraak om zeven liter vocht uit haar buikholte te laten aftappen. "Na de behandeling, zo tegen vier uur 's middags, kreeg ik koorts. Dan is het protocol om testen af te nemen. Anderhalf uur later werd ik opgenomen."

Van Gool heeft dan nog geen idee wat er aan de hand is. Ze komt terecht in de isolatiekamer van het ziekenhuis. "Er stonden ineens een verpleegkundige en een arts voor mijn neus. Volledig uitgedost met schort, haarnetje, bril, handschoenen en een mondkapje. Ik was positief getest op het coronavirus. Hoe ik de besmetting heb opgelopen was nog niet duidelijk."

Geen gesnotter, niet hoesten of kuchen

Na een positieve test wordt nog een tweede test gedaan en die bevestigt het eerste resultaat. "Ik schrok daar wel van. Ik had helemaal geen koorts meer. Eigenlijk had ik nergens last van. Geen gesnotter, niet hoesten of kuchen. Heel vreemd."

Omdat Karin van Gool als kankerpatiënt behoort tot een risicogroep moet ze blijven. Daar merkt ze dat het coronavirus ook een nieuwe situatie is voor het ziekenhuispersoneel. "Je merkt dat ze plotseling meer afstand houden. Voor een setje pillen moeten ze zich helemaal omkleden. Dat kost tijd. Logisch dat ze niet zomaar binnenwaaien voor een praatje."

Isolatie betekent ook veel eenzaamheid. Er mag maar één persoon per dag langskomen en dat moet telkens dezelfde zijn. In het geval van Van Gool is dat een vriendin die toevallig die vrijdag al bij haar op bezoek was.

"Ik ben niets tekortgekomen, voorzien van eten en drinken, alle hoognodige zaken kon ik telefonisch bestellen en werden aangereikt. Ik kon appen, bellen, praten via FaceTime, maar het gebrek aan menselijk contact vreet aan je. Juist in een periode van onzekerheid, van kwetsbaarheid, heb je behoefte aan mensen om je heen."

Schouwspel bij thuiskomst

Na een paar dagen mag ze naar huis. De laatste fase van haar quarantaine kan ze thuis uitzitten. Een opluchting omdat ze helemaal geen klachten heeft. "De thuiskomst was een schouwspel op zich", lacht ze. "De ambulancebroeders stapten helemaal ingepakt bij mij de straat op. Mijn spullen werden in verzegelde plastic zakken aan de voordeur gezet. Dat trok nogal bekijks."

Dat ze nu thuiszit, betekent niet dat er ander bezoek mag langskomen. Het is nog altijd alleen dezelfde vriendin die haar mag bezoeken. Het ziekenhuis heeft speciaal daarvoor vijf pakketjes isolerende kleding en mondkapjes geregeld.

Van het coronavirus heeft Karin tijdens de isolatie weinig last gehad. Ze zegt het te zien als een vorm van griep waar alleen de kwetsbaren aan sterven. Uiteindelijk was het vooral de eenzaamheid die zwaar is. "Ik weet dat ik als kankerpatiënt niet meer zal genezen. Misschien heb ik het juist daarom zo moeilijk gehad in het ziekenhuis."