Technocraat Menno Snel had kennis van zaken, maar redde het ook niet
De vandaag afgetreden Menno Snel (1970) werd pas lid van D66 toen hij was gevraagd staatssecretaris te worden in Rutte-III. Dat was in oktober 2017. Hij kwam in beeld vanwege zijn grote kennis van de Belastingdienst, omdat hij plaatsvervangend directeur-generaal fiscale zaken was geweest op het ministerie van Financiën.
En Snel was eerder ook directeur van een pensioenuitvoerder, bewindvoerder bij het IMF in Washington en topman van de Waterschapsbank. Een indrukwekkende carrière, maar in Den Haag was hij een grote onbekende.
Als staatssecretaris kreeg hij lof voor zijn kennis van zaken. Gisteren nog loodste hij tientallen belastingmaatregelen door de Eerste Kamer. Een daarvan is dat er in de inkomstenbelasting vanaf volgend jaar nog maar twee belastingschijven zijn in plaats van vier. Ook kwam hij met plannen voor een vliegtaks. Maar hij bleef het imago houden van een technocraat; een ambtenaar en zeker geen politicus. Dat hoefde ook niet, zijn taak was het vooral om een einde maken aan de problemen bij de Belastingdienst.
Afvloeiingsregeling
Bij zijn aantreden stuitte hij al meteen op problemen. Door een uit de hand gelopen afvloeiingsregeling kwam de dienst veel personeel tekort. Vooral ervaren medewerkers hadden gebruik gemaakt van de goudgerande regeling. Achterstanden waren het gevolg.
En ook onder Snel bleven de problemen bij de fiscus zich opstapelen. Vooral nadat RTL Nieuws en Trouw zich hadden vastgebeten in het verhaal dat ouders ten onrechte aangewezen waren als fraudeurs bij het ontvangen van kinderopvangtoeslag.
Lang bleef Snel de zaak ontkennen en bagatelliseren. Maar een commissie onder leiding van oud-minister Donner was glashelder: de ouders waren het slachtoffer van 'institutionele vooringenomenheid' bij de Belastingdienst. Levens waren verwoest, terwijl ambtenaren in onderlinge e-mails grapten over "afpakjesdag".
Die kilheid van de Belastingdienst kon Snel ook niet wegpoetsen met zijn eigen optreden. Hij bood excuses aan, maar er gebeurde verder weinig.
Hoongelach
Tijdens een debat over de kwestie, begin deze maand, kreeg hij hoongelach over zich heen vanaf de publieke tribune met gedupeerde ouders. Even daarvoor had hij ze opgeroepen zich vooral te melden bij de Belastingtelefoon. Hij leek zich niet te realiseren dat dat nou juist de instantie was waar de ouders jarenlang nul op het rekest hadden gekregen.
De druppel was het beeld van de zwartgelakte dossiers die de ouders kregen nadat ze wanhopig om openheid hadden gevraagd. Waarom waren ze als fraudeurs aangemerkt, wat hadden ze fout gedaan? Nu wisten ze nog niets, ondanks de mooie woorden van Snel.
Die liet meteen weten dat hij de ophef over de zwartgelakte dossiers begreep, maar het was al te laat. Twee weken geleden overleefde Snel nog een motie van wantrouwen, maar na dit nieuwe incident was hij niet meer te redden.
