Die langlaufer met het infuus in zijn arm is nu informant van politie en WADA
Het waren verbijsterende beelden die de wereld overgingen: eind februari werd de Oostenrijkse langlaufer Max Hauke op heterdaad betrapt en door de politie gefilmd bij een bloedtransfusie, enkele uren voor de start van het onderdeel 15 kilometer langlaufen op de WK in Seefeld.
De schuldbewuste blik van Hauke, met een infuus in zijn arm, werd het gezicht van Operatie Aderlass, een grootschalig onderzoek van de Oostenrijkse politie naar het bloeddopingnetwerk van de Duitse sportarts Mark Schmidt. Tegenover de Zweedse krant Expressen heeft de nu 27-jarige Oostenrijker voor het eerst uitgebreid en zeer openhartig zijn verhaal gedaan.
"Elke keer als ik die beelden zie, hoor ik het geluid van de politie die de deur forceert en binnenstormt", vertelt Hauke. "Het was de moeilijkste seconde uit mijn leven. Vóór die video zag iedereen me als een aardige vent, sindsdien ben ik een dopingmonster. Maar dit verhaal is meer dan alleen die foto van mij op de bank."
Tot nu toe zijn er 21 sporters uit 8 landen in verband gebracht met het dopingnetwerk van Schmidt. Een aantal van hen heeft bekend en is voor vier jaar geschorst. Naast langlaufers als Hauke gaat het om onder anderen de wielrenners Georg Preidler en Stefan Denifl. Vorige maand werd Hauke door een rechtbank in Innsbruck veroordeeld tot een voorwaardelijke celstraf van vijf maanden wegens het plegen van sportieve fraude door dopinggebruik.
Codenaam en geheime telefoon
Hauke was een Oostenrijks langlauftalent, maar net niet goed genoeg voor de absolute top. Dat was de reden voor zijn besluit om naar ongeoorloofde middelen te grijpen. De volgende stap - een arts die hem daaraan kon helpen - was simpel. Via zijn voormalige ploeggenoot Johannes Dürr, in 2014 betrapt op epo, kwam hij in contact met dopingarts Schmidt.
In het interview met Expressen vertelt Hauke dat hij 10.000 euro per seizoen moest betalen. Tijdens zijn eerste ontmoeting met Schmidt moest hij zelf zijn codenaam verzinnen: Moritz. "Tegelijk kreeg ik een mobiele telefoon die ik geheim moest houden. Niemand, zelfs niet mijn vriendin, wist dat ik vanaf die dag altijd twee telefoons bij me had."
Vanaf het voorjaar van 2016 tot februari 2019 - de dag dat hij werd betrapt - gebruikte Hauke doping. Zijn doel was de wereldtitel bij de WK in Seefeld. De bloedtransfusies kreeg hij tijdens de weekeindes dat er wereldbekerwedstrijden waren. En niemand had het door.
"Het medische team boekte meestal een kamer in hetzelfde hotel. Of soms een appartement", vertelt Hauke tegen de Zweedse krant. "Ik kreeg bericht dat ik daar op een bepaalde tijd moest komen. En twintig minuten later was alles klaar."
Nooit betrapt
De Oostenrijker merkte al snel dat hij sterker werd, maar mocht dat niet laten merken. "Tijdens een wedstrijd in Davos in 2017 voelde ik me heel sterk. Bij de eerste tussentijd kreeg ik te horen dat ik vijfde stond. Toen werd ik bang, ik wilde nog niet opvallen en wilde pas in Seefeld echt op mijn best zijn." Hauke besloot om zich op de hellingen in te houden, waardoor hij, zonder de aandacht te trekken, op een anonieme vijftiende plaats eindigde.
Tot die bewuste dag in Seefeld was hij nog nooit betrapt. of zelfs maar als verdachte gezien. Bij de eerste dopingtest was hij nog nerveus, later niet meer. Schmidt had hem dan ook tips gegeven, vertelt Hauke. "Er zijn uren dat je nooit wordt getest: 's nachts. Dus dan neem je een groeihormoon voordat je gaat slapen. Als je wakker wordt, is er niets meer te vinden. Na bloedtransfusies moet je zout water drinken. Dan wordt je bloedspiegel weer normaal."
Het zijn zaken waarover Hauke nu open kaart speelt, tegenover zowel de politie als het wereldantidopingagentschap WADA. Enkele weken geleden was hij te gast bij een WADA-conferentie in Tokio, waar hij vertelde over de verschillende manieren om het systeem voor de gek te houden.
'Iedereen moest huilen'
Maar op 27 februari 2019 was het sprookje van Hauke voorbij. Johannes Dürr, de ploeggenoot die hem in contact had gebracht met Schmidt, had de politie verteld dat de dopingarts actief was rond de WK in Seefeld en daar een appartement had gehuurd. Politiemensen bewaakten het pand, zagen Hauke naar binnen gaan en gingen hem achterna. Hauke en vier andere langlaufers werden opgepakt. Schmidt werd later gearresteerd in Innsbruck.
De ouders en de vriendin van Hauke zaten in het stadion in Seefeld, te wachten op de start van de 15 kilometer, toen ze een telefoontje kregen met de mededeling dat Hauke was opgepakt. Een dag later stonden zijn ouders en vriendin hem buiten op te wachten, toen hij werd vrijgelaten uit de politiecel. "Iedereen moest huilen. Het was een moeilijk moment. Mijn moeder zei dat ik iets fout had gedaan, maar altijd haar kind zal zijn."
Zijn voormalige Oostenrijkse teamgenoten zijn ongetwijfeld niet zo vergevingsgezind. "Ik heb geen contact met hen gehad. Als ik ze op straat zou tegenkomen, zouden ze ongetwijfeld een blokje omlopen. Dat maakt me soms heel verdrietig. Maar ik begrijp dat ze niets met mij te maken willen hebben."
Strijd tegen doping
Door open kaart te spelen en informatie te verschaffen aan het WADA, hoopt Hauke de strijd tegen doping nu te helpen. "Die artsen hebben zo'n hele organisatie niet alleen voor mij gebouwd. Er zijn meer van zulke artsen. En op hen moet de jacht ook zijn gericht", meent Hauke.
"De sporter is slechts de laatste schakel in de keten. Zonder een arts om je te helpen, kun je geen doping gebruiken. Het zijn de artsen die moeten verdwijnen. Dat is de manier om een schone sport te krijgen."
